Smurfin maakte haar debuut in het stripverhaal De Smurfin uit 1966. Het personage werd bedacht door Peyo, die een wanhopig beroep deed op André Franquin om hem te helpen om de blonde, uiteindelijke versie ervan op papier te zetten.
Van alle Smurfen, met uitzondering van Papa, Baby, Smurfin, Nanny en Opa, wordt gezegd dat ze 100 jaar oud zijn. Oorspronkelijk waren er 99 Smurfen, maar dit aantal nam toe naarmate er nieuwe Smurfenpersonages verschenen, zoals Sassette en Nanny.
Geschiedenis van de Smurfin
Smurfin kwam als een creatie van de kwaadaardige tovenaar Gargamel, om de Smurfen ellende te bezorgen. Ze zag er toen erg lelijk uit, had zwarte haren en een lelijker jurkje. Daarnaast sprak ze geen Smurfs en was zodoende geen echte Smurf. Geen enkele Smurf was verliefd op haar.
Grote Smurf is te herkennen aan zijn rode muts, rode broek en witte baard. De meeste andere Smurfen zijn in het wit gekleed. Hoewel zijn leeftijd niet exact bekend is, wordt in een aantal stripverhalen van de Smurfen een aantal levensjaren genoemd. De meest voorkomende is 542 jaar.
De eerste smurfen doken op in 1958 in het stripalbum Johan en Pirrewiet van Pierre Culliford, beter bekend als 'Peyo'. De wezentjes hadden een bijrol in het album De Fluit met zes smurfen. In Nederland doken ze voor het eerst op in de strip Robbedoes.
Smurfin maakte haar debuut in het stripverhaal De Smurfin uit 1966. Het personage werd bedacht door Peyo, die een wanhopig beroep deed op André Franquin om hem te helpen om de blonde, uiteindelijke versie ervan op papier te zetten.
De iconische blauwe kleur van de Smurfen was het idee van Peyo's vrouw Janine, beter bekend als Nine, die samen met hem als colorist werkte . Ze wees roze, bruin en geel af omdat deze te dicht bij de menselijke huidskleur lagen. Ze sloot ook groen uit omdat de Smurfen verloren zouden gaan in de vegetatie rond hun bosdorp.
Grote Smurf is de leider en oudste van de Smurfen en kan gemakkelijk worden herkend aan zijn rode broek en muts, en zijn borstelige witte snor en baard (toen hij jonger was, waren zijn snor en baard echter bruin).
Grote Smurf is de baas over de Smurfen. Hij is de oudste en de slimste Smurf van allemaal, en hij is herkenbaar aan zijn rode puntmuts. Andere bekende Smurfen zijn Brilsmurf, Knutselsmurf, Muzieksmurf en Babysmurf.
Sinds het begin van de saga jaagt Gargamel al op Smurfen. Aanvankelijk deed hij dit omdat hij een Smurf nodig had als ontbrekend ingrediënt voor zijn zoektocht naar de steen der wijzen. Later, als de Smurfen hem steeds opnieuw te slim af zijn, wordt zijn haat jegens het blauwe volkje steeds groter.
Boerensmurf houdt zijn liefde voor Smurfin angstvallig verborgen. Hij vermomt zich en stuurt haar stiekem gedichtjes. Wanneer ze elkaar ontmoeten, worden ze gevangen door Bolle Gijs. In hun poging om te ontsnappen, ontdekken ze hun wederzijdse vriendschap.
Smurfin werd gecreëerd door de boze tovenaar Gargamel, de aartsvijand van de Smurfen, om hen te bespioneren en jaloezie te zaaien. Ze besluit echter dat ze een echte Smurf wil zijn en Grote Smurf spreekt een spreuk uit die haar haar van zwart naar blond verandert als teken van haar transformatie .
Ik gebruik los Pitufos om kompaspunten te oefenen. Papa Smurf is Papá Pitufo, en Smurfin is Pitufina .
Grote Smurf en de andere volwassen Smurfen hebben allemaal een vader-zoonrelatie met Baby Smurf, maar Grote Smurf is standaard zijn beschermer .
Ouders moeten weten dat er in De Smurfen weliswaar niets schokkends voorkomt, maar dat je in deze verfilming van de geliefde tekenfilm uit de kindertijd wel wat humor van het potje en een aantal tekenfilmachtige gewelddadige scènes met slechterik Gargamel en zijn kat Azrael kunt verwachten.
In de film kregen de Smurfen een lengte van 9 inch, zo'n 23 centimeter, van de tip van hun muts tot de grond. De lengte kon niet worden gebaseerd op een duidelijk aangegeven getal - Peyo heeft hun lengte enkel omschreven als "drie appels hoog", wat letterlijk vertaald Frans is voor "heel klein".
Opa Smurf was oorspronkelijk de Papa Smurf van de huidige Papa Smurf toen hij nog maar een Smurfling was . Eerder maakte hij een 500 jaar durende reis rond de wereld in een poging om de zuiverste monsters van de vier oerelementen te vinden om zo de kracht van de Long Life Stone te herstellen.
Een Zwarte Smurf (in de tekenfilms Paarse Smurf genoemd) is een Smurf die zwart is. Zwarte Smurf worden is een besmettelijke ziekte. Ze komen alleen voor in het verhaal De Zwarte Smurfen. Een Zwarte Smurf besmet een normale Smurf door in de staart te bijten.
Babysmurf komt voor in zowel de stripserie als de tekenfilmserie. Babysmurf werd oorspronkelijk bedacht voor de tekenfilmserie, in een proces waarbij de makers op zoek gingen naar nieuwe personages om nieuwe verhalen te kunnen maken. Hij maakte er zijn debuut in 1983.
Baby Smurfin is de naam van het Smurfenpersonage dat geboren werd als dochter van Papa Smurf en Smurfin in het EMPATH: The Luckiest Smurf alternatieve tijdlijnverhaal "Papa Smurf & Mama Smurfin". Ze heeft bruin haar en draagt een witte slaappak en Smurfenmuts.
Papa Smurf had ooit aards bruin haar toen de Smurfen jonge Smurflings waren , dat wit is geworden toen hij 500 was, en het is onbekend hoe zijn hoofdhaar vroeger gestyled was. Opa Smurf is ook onbekend, maar het is duidelijk dat hij vroeger hoofdhaar had, gezien het kleine plukje dat te zien is als hij zijn hoed afzet.
De jongste bewoner is Babysmurf, en er zijn ook kleutersmurfen: Sassette, Driftige Smurf, Natuursmurf, en Rustige Smurf.
De Smurfen (Frans: Les Schtroumpfs; Nederlands: De Smurfen) is een Belgische stripreeks die draait om een fictieve kolonie kleine, blauwe en mensachtige wezens die in paddenstoelvormige huisjes in het bos wonen.
Het komt zelden voor dat een Smurf ongeveer 1000 jaar oud wordt, zoals Opa Smurf. In de tekenfilmserie uit de jaren 80 is dit te danken aan de effecten van de Long Life Stone, die de Smurfen heeft behoed voor versnelde veroudering en hun mogelijke vernietiging.
De Smurfen (Frans: Les Schtroumpfs; Nederlands: De Smurfen) is een Belgische stripreeks , gemaakt door striptekenaar Peyo (pseudoniem van Pierre Culliford). De titelfiguren werden geïntroduceerd als bijfiguren in een reeds gevestigde serie, Johan en Pirrewiet in 1958, en speelden vanaf 1959 de hoofdrol in hun eigen serie.