Diffusie is het proces waarbij opgeloste stoffen in een waterig milieu zich verplaatsen (diffunderen) van een gebied met een hoge concentratie opgeloste stoffen naar een gebied met een lage concentratie opgeloste stoffen.
Factoren die de diffusiesnelheid beïnvloeden zijn: temperatuur van de omgeving, concentratieverschillen, diffusieoppervlakte waarover de diffusie plaatsvind, en de afstand waarover de diffusie moet plaatsvinden.
Het gastransport vindt plaats in de kleinste en nauwste delen van de luchtwegen (de bronchioli en de longblaasjes) op basis van concentratieverschillen. Het transport vindt plaats van hoge naar lage concentratie. Dit mechanisme van transport noemt men diffusie.
De diffusiecapaciteit (of transfertfactor) is de hoeveelheid gas die wordt uitgewisseld tussen de lucht uit de longblaasjes en het bloed van de longhaarvaatjes. De diffusie wordt gemeten door het inademen van een niet schadelijk gasmengsel.
Door ziekte kan de alveolo-capillaire membraan verdikt zijn (oedeem) waardoor de diffusie vertraagd of belemmerd wordt. Vocht of ontstekings-debris in het longblaasje kan de afstand tussen bloed en gas vergroten waardoor de diffusie ook vertraagd is. Ook atelectase kan diffusie onmogelijk maken.
Stoffen diffunderen altijd met de concentratiegradiënt mee. Dat betekent dat door diffusie stoffen altijd stromen van een gebied met een hoge concentratie opgeloste stoffen naar een gebied met een lage concentratie opgeloste stoffen. Wanneer dit concentratieverschil groter wordt, zal de diffusiesnelheid dus toenemen.
Diffusie kan plaatsvinden in gas en vloeistof. Diffusiesnelheid is afhankelijk van: de concentratieverschillen, de temperatuur, de afstand, het diffusie oppervlakte en het medium.
Diffusie is het proces waarbij opgeloste stoffen in een waterig milieu zich verplaatsen (diffunderen) van een gebied met een hoge concentratie opgeloste stoffen naar een gebied met een lage concentratie opgeloste stoffen.
Diffusiestoornis | Sarcoïdose.nl. Een probleem met uitwisseling van zuurstof en kooldioxide in je longen, waardoor je minder goed zuurstof opneemt.
Wat houdt het onderzoek diffusie in? De longen halen zuurstof uit ingeademde lucht en geven dit door aan het bloed. Door dit onderzoek wordt de snelheid bepaald waarmee uw longen ingeademde zuurstof doorgeven aan het bloed.
Wat is nou het verschil tussen diffusie en osmose? Bij diffusie zijn het deeltjes die zich verplaatsen van hoog naar laag. Gassen gaan bijvoorbeeld allemaal via diffusie. Bij osmose zijn dit geen deeltjes die zich verplaatsen, maar water.
Een proces, waarbij stoffen zich kunnen verplaatsen zonder dat het energie kost, heet passief transport. Voor kleine moleculen zoals water, zuurstof en koolstofdioxide vormt het celmembraan geen barrière.
Longemfyseem is een langdurige (chronische) aandoening van de longen die zich kenmerkt door chronische hoest, kortademigheid, piepen op de borst, opgeven van sputum (dik slijm) en een toenemende beschadiging van de longen.
Diffusie is de natuurlijke neiging van deeltjes zich gelijkelijk over een ruimte te verdelen, of anders gezegd de beweging van deeltjes van een plaats met hoge concentratie naar een plaats met lage concentratie.
Gefaciliteerde diffusie is het proces waarbij moleculen diffunderen door membranen met behulp van transporteiwitten op het membraan. Deze transporteiwitten fungeren als drager die het molecuul door het membraan heen de cel in of uit helpen, afhankelijk van de concentratiegradiënt.
diffusiesnelheden (meerv.) Bron: WikiWoordenboek. INLEIDING IN DE BIOLOGIE > DIFFUSIE EN OSMOSE - de nettoverplaatsing van een stof per tijdseenheid. Afhankelijk van o.a. diffusieoppervlak, afstand en drukverschil.
COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease) is één van de meest ernstigste longziekten, waarbij sprake is van voortdurende achteruitgang. De ernst van de ziekte wordt vaak uitgedrukt in zogeheten GOLD-criteria (Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease).
COPD is een verzamelnaam voor: Chronische bronchitis of longemfyseem. Bij chronische bronchitis zijn uw bronchiën steeds ontstoken. De bronchiën zijn de vertakkingen van uw luchtpijp naar uw longen. Daardoor maakt uw lichaam meer slijm aan en is ademhalen lastiger.
1 Patiënten in het eindstadium van COPD zijn dan ook doorgaans langdurig ziek, afgewisseld met acute exacerbaties. Hoewel deze exacerbaties ernstig en potentieel dodelijk zijn, overleven deze patiënten meestal veel van dit soort episodes.
Actief transport vereist energie (meestal in de vorm van ATP) en de tussenkomst van membraaneiwitten. Dit in tegenstelling tot diffusie, dat geen energie kost, omdat de opgeloste stoffen daar stromen van een gebied met een hoge concentratie naar een gebied met een lage concentratie opgeloste stoffen.
Longoedeem kan ontstaan doordat: het hart zijn werk niet meer aankan (hartfalen); er schadelijke stoffen worden ingeademd (zoals chloorgas) en/of. er giftige stoffen in het bloed komen (zoals bij een bloedvergiftiging/sepsis).
Door osmose zal de vloeistof met daarin een lagere concentratie opgeloste stoffen via het half doorlatend membraan naar de vloeistof met een hogere concentratie opgeloste stoffen stromen totdat er een evenwicht ontstaat in het percentage opgeloste stoffen aan beide kanten van het membraan.
Het primair actief transport gebruikt hiervoor energie, onder de vorm van ATP.
Afk.: Dd Def.: de hoeveelheid van een stof in een poreus medium die onder invloed van een concentratiegradiënt per tijdseenheid (onder isobare omstandigheden) een eenheid van oppervlak passeert.
Overal waar cellen en vloeistoffen bij elkaar komen, treedt osmose op.