Duw zijdeling in, zodat de gewrichtjes breken en 'pel' de schaal van de staart. Geef een klein sneetje achterin de staart, en haal het darmkanaal eruit. Snij de kop in twee, en haal het maagzakje eruit (zit onder de ogen). In de kleine pootjes van de kreeft zit ook nog veel vlees!
Zet de punt van het mes in het 'kruisje' op de kop van de kreeft. Haal het mes over naar de staart toe, zodat je met één beweging het ganse lichaam en de staart doorsnijdt. Verzet daarna het mes en doe hetzelfde in de andere richting.
Spoel ze gelijk af onder koud water. Leg de hele kreeften op schalen op tafel, geef iedereen wat kreeftenbestek (of een notenkraker, werkt ook!) en serveer met schaaltjes aïoli en partjes citroen. Feest!
Hoe bewaart u de kreeft het beste? U kunt een levende kreeft een dag bewaren in een vochtige doek in uw koelkast. U kunt een gekookte kreeft twee dagen bewaren door ze hermetisch te verpakken in aluminiumpapier of verschoudfolie en in de koelkast te leggen.
Wat je allemaal nodig hebt? Sowieso een kreeftentang om de schaal te breken. Daarnaast een kreeftenpennetje waarmee je het vlees uit de schaal haalt. De tang gebruik je om de scharen en het lichaam van de kreeft in de lengte open te breken.
De leeftijd van een kreeft wordt bepaald door haar gewicht. Men raamt 1 kg gewicht / 10 jaar. Dit betekent dat een kreeft van 5 Kg (foto links) ongeveer 50 jaar oud is ...
Grofweg moeten dieren zo snel mogelijk dood en binnen een paar seconden buiten bewustzijn zijn en sterven. "Maar een kreeft kan een minuut of misschien wel langer in het kokend water leven en ervaart dan dus die kwalijke prikkels.
Een eerste belangrijk argument waarom kreeft levend verkocht en bereid wordt, is voedselveiligheid. Kreeften (en andere schaaldieren) worden vaak als ideale huisvesting gezien door schadelijke bacteriën. Wanneer hun gastheer dood is, verspreiden die zich nog sneller.
Als je ze even optilt, moet de kreeft zijn staart opkrullen. Let wel op de scharen als je deze test doet. Consumeer kreeften zo vers mogelijk. Afgedekt met een vochtige doek kun je de kreeft nog 12 uur in de koelkast bewaren.
Ook de hardheid van de schaal speelt een belangrijke rol. Kreeften met een harde schaal zijn meer matuur en bevatten heerlijk vlees, maar zijn niet zo eenvoudig te eten als jonge kreeften met een zachtere schaal. Vermijd tenslotte kreeften waarvan de staart onder het lichaam is gekruld, die kunnen al dood zijn.
Minimaal 12 dagen wederom zonder eten in smalle compartimenten en zonder enige vorm van bewegingsruimte. Canada is goed voor meer dan 60% van de vrachten van kreeften in Noord-Amerika en levert meer dan de helft van het wereldaanbod aan kreeft.
Kreeft is het vierde teken van de dierenriem. Kreeften staan vooral bekend als emotioneel, koesterend en zeer intuïtief, maar ook als gevoelig en soms onzeker. Hun elementaire teken is water, wat logisch is als je kijkt naar de emotionele dieptes die bij dit teken horen.
Als hij een volle kop heeft, zit je onder. De ingewanden bevinden zich in het hoofd, die verwijder je en het darmkanaal idem dito. Zodat je echt alleen het vlees overhoudt."
Corail of ook wel rood kreeftenmerg genoemd, komt enkel voor bij de vrouwelijke kreeft. Dit zijn de eitjes in wording bij de vrouwelijke kreeft. Bij een rauwe kreeft is dit een donkergroene massa die tijdens het koken bloedrood kleurt. De mannetjes bevatten geen 'corail'.
Iets koken ¿à la nage¿ is vrij vertaalt uit het Frans "tijdens het zwemmen" en verwijst in de Verenigde staten naar het pocheren van schaal- of schelpdieren in een goed op smaak gebrachte court-bouillon en samen ook geserveerd worden.
Krabben, kreeften en octopussen kunnen lijden en pijn ervaren, blijkt uit onderzoek dat de Britse overheid heeft laten uitvoeren. Uit een studie door onderzoekers van de London School of Economics (LSE) blijkt dat er "sterk wetenschappelijk bewijs" is dat tienpotige schaaldieren en koppotige weekdieren gevoel hebben.
Chefkok Harry Sprengers is duidelijk: "Kreeften beleven geen pijn. Ze in kokend water gooien is een relatief 'humane' oplossing. Ze gaan snel dood." Volgens Sprengers heeft deze manier van koken een belangrijk voordeel: "Het is goed voor de smaak om kreeften zo vers mogelijk te bereiden."
Het enige wat je tegenzit is het idee van een gillende kreeft als je hem in het water stopt. Want het is nu eenmaal zo dat je zo'n beestje levend kookt. Maar eigenlijk het is niet de kreeft die je hoort gillen, het geluid wat je hoort is de stoom van het kokende water wat ontsnapt uit de schaal van de kreeft.
Het beste advies voor het doden van kreeften is afkomstig van marine biologen. Zij raden aan kreeften voor de slacht een half uurtje onder te dompelen in ijskoud zout water. Liefst zo zout als de zee, dat is zo'n 30 gram zout per liter water.
Je kunt zien dat de kreeft dood is als ze haar scharen slap laat hangen. Deze kunnen nog gebruikt worden voor soepen of sauzen, maar niet voor normale consumptie omdat zich snel giftige stoffen kunnen ontwikkelen in een dode kreeft.
“Kreeften verjaren net zoals de meest andere organismen, maar sommige kreeften hebben echter een buitengewoon lange levensduur. De Amerikaanse kreeft bijvoorbeeld kan minstens 100 jaar oud worden, wat meer dan vijf keer de levensduur is van de Caribische kreeft, die haalt vaak niet eens de 20 jaar.”
“Ze bijten je vinger er niet af, maar ze kunnen je wel lelijk verwonden.” Onze schamele vangst is niet consumptieklaar. Een kreeft moet een tijdje in schoon water verblijven, krijgt daar niets meer te eten.
Een kreeft heeft ook weinig aan ogen, want hij leeft op de bodem van de zee in totale duisternis.
Voordat de kreeft op het menu van dure restaurants terechtkwam, was hij goedkoop blikvoer voor het volk. Maar door overbevissing werden de schaaldieren schaars en steeg de prijs. Ook sushi, foie gras en oesters begonnen hun leven als volksvoer.