Concentreer je op wát de persoon vertelt, niet op hoe hij/zij het vertelt. Maak duidelijk dat je blijft luisteren, al gaat het praten wat moeilijker. Houd oogcontact zoals je in elk ander gesprek doet. Kijk niet weg als iemand stottert.
Stotteren bij kinderen is vaak geheel te verhelpen, terwijl dit op (jong)volwassen leeftijd veel moeilijker is. Daar richt de therapie zich ook op methodes om er goed mee om te gaan. In Nederland bestaat een grote verscheidenheid aan methoden om mensen die stotteren bij hun handicap te helpen.
Stotteren komt vaak door erfelijke aanleg, met daarbij dingen die u als kind heeft meegemaakt. De samenwerking tussen de hersenen, zenuwen en spieren gaat niet helemaal goed. Stotteren kan erger worden door spanningen, emoties en moeheid.
Het antwoord is: de middenrifspier is de oorzaak van het stotteren. Het is dus geen psychisch probleem, maar maar stotteren heeft een fysieke oorzaak met psychische gevolgen. De middenrif hapert bij mensen die stotteren. Er zit geen vloeiende beweging in waardoor de spier de lucht niet goed uit de longen perst.
Stotteren begint meestal bij kinderen tussen de 2 en 5 jaar. Vaak gaat het stotteren na een tijdje vanzelf over. U kunt uw kind helpen bij het praten, bijvoorbeeld door zelf rustig te luisteren en te praten. Neem contact op met een logopedist of stottertherapeut, als u zich zorgen maakt.
In vier op de vijf gevallen gaat stotteren bij peuters vanzelf over. Toch is het belangrijk om op tijd in te grijpen bij stotteren. Hoe eerder er begonnen wordt met therapie, hoe groter de kans is dat het stotteren verholpen kan worden.
Het komt weinig voor dat iemand pas op latere leeftijd gaat stotteren. Meestal is een plotseling optredend emotioneel trauma de aanleiding. Zoals het overlijden van een geliefde of een ongeluk. Bij een goed (begeleid) verwerkingsproces zal geen gewoontevorming optreden.
Genen. Uit onderzoek van families met veel familieleden die stotteren, uit tweelingonderzoek en uit studies met geadopteerde kinderen was al beschreven dat stotteren voor ongeveer 70% erfelijk bepaald was; stotteren is meer aangeboren dan aangeleerd.
Er is altijd een aanlegfactor (talent!), die niet erfelijk hoeft te zijn. Er is meer kans op de ontwikkeling van stotteren als stotteren in de familie voorkomt.
Hakkelen is iets anders dan stotteren.
Bij hakkelen gaat het om onderbrekingen in het spreken zoals herhalingen van hele woorden en zinsdelen (en-en-en toen was ik aan de beurt; in de – in de onderste la ) zinsrevisies (het ligt onder….., het hangt aan de kapstok) en valse starts (Dat- dat…).
Spanning kan ontstaan wanneer het evenwicht verstoord is tussen wat een kind kan (capaciteiten) en wat er van een kind wordt gevraagd, door de omgeving of door het kind zelf (eisen). Ook veel veranderingen in korte tijd kunnen meespelen bij het uitlokken van stotterend spreken.
Hou op natuurlijke wijze oogcontact, zoals je dat ook doet bij anderen. Spreek zelf rustig. Leg geen nadruk op het stotteren: adviezen als 'zeg het nog eens, praat eens rustig, haal eerst adem' zijn goedbedoeld, maar helpen meestal niet aangezien het de spanning om te praten kan verhogen.
Bij stottertherapie wordt gewerkt aan het verbeteren van de vloeiendheid van het spreken, het leren omgaan met stotteren, of een combinatie van beide. Stottertherapie in onze praktijk is altijd maatwerk.
Stotteren is een stoornis in de vloeiendheid van het spreken. Stotteren ontstaat bijna altijd op jonge leeftijd en het wordt daarom ook wel ontwikkelingsstotteren genoemd. Het bestaat uit opvallende herhalingen , verlengingen en/of blokkades van klanken of lettergrepen.
Wat doet een logopedist bij stotteren? De logopedist zal een onderzoek doen naar het stotteren. Zijn er problemen op het gebied van de spraakmotoriek, zijn er emotionele factoren, omgevingsfactoren of combinaties daarvan? Nagegaan wordt hoe het stotteren zich heeft ontwikkeld en in welke fase het stotteren is.
kekekekekekeren zegt; Verlengingen (lange stoters): dan maak je een klank llllllllang; Vermijding (stille stotter): dan kies je een ander woord om niet te hoeven stotteren (mijn fiets is kakastuk) of je houdt je mond.
Gevolgen van stotteren
Mensen die stotteren kunnen psychische klachten ten aanzien van het spreken ontwikkelen, zoals spreekangst. Ook kunnen minderwaardigheidsgevoelens een rol spelen. Dit kan zijn uitwerking hebben op het sociale vlak of iemand kan hier beroepsmatig problemen mee krijgen.
Als je zingt, ontstaat een soort snoer van lettergrepen, verklaart logopediewetenschapper Yvonne van Zaalen, en doordat je de klanken langer aanhoudt, worden de bruggetjes naar de volgende klanken eenvoudiger. 'Je rijgt de klinkers in feite aaneen en struikelt er daardoor minder snel over.
Stotteren begint meestal bij kinderen tussen de twee en zeven jaar. Bij uitzondering kan iemand op latere leeftijd gaat stotteren. De aanleiding hiervoor kan vaak gevonden worden in een plotseling optredend emotioneel trauma, zoals het overlijden van een geliefde of een ongeluk.
Ruim de helft van de mensen die stotteren heeft familieleden die ook stotteren. Een kind van een stotterende vader heeft 25 procent kans om zelf ook te gaan stotteren. Bij een stotterende moeder is die kans zelfs een op de drie. Dat wijst erop dat de oorzaak van de spraakstoornis weleens in het DNA kan liggen.
Broddelen is een spraakstoornis die voorkomt dat je vloeiend spreekt. Vaak is er sprake van snel en onverstaanbaar praten, of juist van spreken met een wisselend tempo. Het gaat mis omdat de organisatie van spraak- en taal in de hersenen niet goed gaat.
Stotteren wordt vaak uitgelokt door stress. Iemand die stottert zal dan ook vooral haperen als hij gespannen of opgewonden is. De zwakke aanleg voor de timing van spreekbewegingen vormt de basis voor de snellere ontregeling van het spreken.