Bij het polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS) heeft u geen eisprong of minder vaak. U wordt niet elke maand ongesteld, soms maanden niet. Uw eierstokken maken te veel mannelijke hormonen. U kunt meer last van puistjes hebben en veel haar op uw lichaam.
Om PCOS vast te stellen, vindt er meestal bloedonderzoek en echoscopisch onderzoek plaats. Door middel van inwendige echoscopisch onderzoek (een echo via de vagina) kunnen de eierstokken worden beoordeeld op het voorkomen van meerdere eiblaasjes.
PCOS komt voor bij 5 tot 15 procent van alle vrouwen en lijkt bovendien een familiekwaal: binnen sommige families komt het vaker voor dan bij andere. Overgewicht speelt vaak een rol. PCOS kan overgewicht veroorzaken, maar vrouwen die aanleg hebben voor PCOS krijgen het eerder als ze dikker worden.
Verder kunnen te veel mannelijke hormonen de volgende impact hebben: de stem wordt zwaarder, de clitoris wordt groter, de haargrens wijkt naar achter op het hoofd en menstruatiestoornissen kunnen optreden. is de haargroei overal toegenomen, maar vooral op de armen en de benen.
Wat is polycysteus ovarium syndroom (PCOS)? Bij vrouwen met het polycysteus ovarium syndroom (PCOS) groeien er meer vochtblaasjes of kleine eiblaasjes dan normaal in de eierstokken. Deze blaasjes groeien ook niet goed door, waardoor er geen eisprong is. Bij PCOS zitten er veel kleine blaasjes in de eierstokken.
Je krijgt meestal pillen met letrozol of clomifeen. Deze zorgen bij 8 van de 10 vrouwen met PCOS ervoor dat ze een eisprong krijgen. Je slikt de pillen 5 dagen. De arts vertelt wanneer je kunt beginnen.
Verminder de inname van voedingsmiddelen die de aanmaak van insuline stimuleren, dus suikerrijke producten. Een dieet laag in (snelle) koolhydraten lijkt duidelijk het beste te zijn voor iemand met PCOS [16]. Eet daarnaast voldoende vezels; dit verbetert je insulineresistentie [23].
Vooruitzichten. Vrouwen met PCOS hebben rond of na de overgang een grotere kans op gezondheidsproblemen. Dit zijn diabetes mellitus type II (suikerziekte), hart- en vaatziekten, een hoge bloeddruk en een verhoogde kans op baarmoederslijmvlieskanker (endometriumcarcinoom).
'PCOS is bijna altijd omkeerbaar en door het op een goede manier te behandelen, houd je ook de lange termijngevolgen tegen. Door goed op je voeding te letten, bijvoorbeeld. Meer vetten en eiwitten, minder snelle koolhydraten, zoals in wit brood en pasta.
In de normale menstruatiecyclus treden ongeveer dertien menstruaties op per jaar, bij PCOS minder dan acht per jaar. De periode tussen de menstruaties wordt dus langer dan vijf tot zes weken (oligomenorroe) of de menstruatie blijft gedurende een half jaar of langer weg (amenorroe).
Haaruitval (alopecia) dient met medicatie behandeld te worden. Het lokaal gebruik van Minoxidil kan effectief zijn bij een milde vorm van haaruitval. Dit middel werkt echter niet bij iedereen. Een tweede optie is het gebruik van anti-androgenen, deze gaan de werking (niet de productie) van androgenen verminderen.
Er bestaat geen 'genezing' voor PCOS, maar de symptomen en gezondheidsrisico's kunnen wel worden beperkt. Vaak bestaat de behandeling eenvoudigweg uit het voorschrijven van de anticonceptiepil, waarbij bloedingen kunstmatig kunnen worden opgewekt.
Gevolgen van PCOS op lange termijn zijn: gevolgen voor de algemene gezondheid; diabetes mellitus (type II); hoge bloeddruk, verhoogd cholesterolgehalte en harten vaatziekten.
Het eten van ontstekingsremmende voeding kan daarom de risico's bij PCOS verminderen. Denk hierbij aan ontstekingsremmende voedingsmiddelen zoals kurkuma, knoflook, rood fruit zoals blauwe bessen en frambozen, bladgroenten zoals spinazie en boerenkool, noten, avocado, broccoli, tomaten en groene thee.
Lange tussenperiodes kunnen leiden tot abnormale cellen die zich opbouwen in de baarmoeder. Twee tot vier cycli per jaar is de aanbeveling om dit te voorkomen. Medicijnen zoals een lage dosis anticonceptiepil, progesteron en metformine kunnen worden voorgeschreven worden om het menstruele bloeden te reguleren.
Het is wel mogelijk om de verschillende symptomen of de oorzaken van de symptomen van PCOS te behandelen. Voor jouw behandelplan is het belangrijk om te weten of je zwanger wilt worden of (nog) niet. Als je nog niet of niet meer zwanger wilt worden, adviseren we meestal de pil of een Mirena-spiraal.
Hoewel het risico op een miskraam of vroeg zwangerschapsverlies ongeveer 10-15% is als u PCOS heeft, zal het risico drie keer zo groot zijn. Zoals we hierboven vermeldden, ovuleren vrouwen met het PCOS-syndroom niet regelmatig en hebben daarom een onregelmatige menstruatiecyclus.
Bij vrouwen die PCOS hebben, worden in de eierstok meerdere kleine follikels gevormd, die moeilijk tot groei en ovulatie komen. Doordat de eisprong uitblijft, krijg je ook minder vaak of geen menstruatie. Door het ontbreken van een eisprong wordt de vruchtbaarheid sterk verminderd.
Anovulatie is de medische term die gebruikt wordt om aan te duiden dat er geen eisprong plaatsvindt bij een vruchtbare vrouw. In sommige gevallen gaat dit gepaard met amenorroe (het uitblijven van de menstruatie). Vrouwen zonder eisprong kunnen echter toch wel een paar keer menstrueren.
Zuivel kan een negatieve invloed hebben op de hormoonhuishouding, want het kan via het hormoon IGF-1 (insuline growth factor 1) dat in melk zit het insuline gehalte laten stijgen.
PCOS is een laaggradige ontsteking die in verband wordt gebracht met insulineresistentie. Vrouwen met PCOS hebben hogere CRP waardes, onafhankelijk van hun BMI. Gesuggereerd wordt dat het dagelijkse eten van tarweproducten en andere graansoorten chronische ontstekingen en auto-immuunziekten kan veroorzaken.
Het kan belangrijk zijn je vitamine B12-gehalte na te gaan bij PCOS. Er zijn onderzoeken die aantonen dat vrouwen met PCOS en overgewicht een lagere B12-status hebben. Als er in het lichaam te weinig B12 aanwezig is kan het zogenaamde homocysteïnegehalte omhoog gaan wat een negatief effect heeft op de vruchtbaarheid.
Omdat een dergelijke fase normaal zo'n 2-6 maanden duurt kan het enige tijd duren voordat het haar zich weer volledig heeft hersteld. Soms kan dit tot wel een jaar duren. Lees hier meer over haaruitval na een zwangerschap. Hormonale haaruitval is niet te verwarren met erfelijke haaruitval.