De ambtenaar van de burgerlijke stand mag een voornaam niet accepteren wanneer die ongepast is of wanneer die overeenkomt met een bestaande achternaam. Dus je kind De Vries, De Boer of Jansen noemen; dat mag dus niet. Alpacino, Feeërieke, Walhalla en Smiley mogen wel en er zijn dan ook kinderen die zo heten.
In Nederland is het niet bij wet verboden om je kind Jezus te noemen. Wel zijn er sommige gemeenten die deze naam geweigerd hebben in het verleden. In 1960 gaf een stel, dat al twee kinderen had met 5 (de oudste) en 4 (de jongste) voornamen, maar de derde werd een echte klapper.
In principe mag je je kind noemen zoals je wilt, op twee uitzonderingen na: namen die 'ongepast' zijn en achternamen die niet gebruikelijk zijn als voornaam. Zo mag Meijer of Gerritzen niet, maar Bloem of Achmed wel. Die laatste twee komen voor als voornaam én achternaam.
Niet-Arabische namen als Sandy, Lauren, Linda en Alice mogen voortaan niet meer worden gegeven. Arabische namen als Malika (koningin), Malik (koning) en Abir (prins) vallen tevens af wegens de koninklijke verwijzing.
1. Een ieder heeft de voornamen die hem in zijn geboorteakte zijn gegeven. 2. De ambtenaar van de burgerlijke stand weigert in de geboorteakte voornamen op te nemen die ongepast zijn, of overeenstemmen met bestaande geslachtsnamen tenzij deze tevens gebruikelijke voornamen zijn.
Adolf is een Germaanse en dus ook een Nederlandse jongensnaam. De naam is afgeleid van "adel", dat weer is afgeleid van de woorden edel en wolf. Volgens een andere verklaring zou de naam zijn afgeleid van het Griekse adelphos, dat "broer" betekent. In de Zuiderse landen wordt Adolfo gebruikt.
Omdat mensen een tijd lang zelf achternamen konden verzinnen. In het begin van de 19e eeuw verplichtte Napoleon iedereen om een achternaam te dragen. Als je er nog geen had, werd er een achternaam voor je verzonnen. Die verzonnen achternamen sloegen op je beroep, je woonplaats, je karakter of op je uiterlijk.
U kunt een nieuwe naam bedenken als de ambtenaar van de burgerlijke stand de gekozen voornaam weigert. Doet u dat niet, dan geeft de ambtenaar uw kind een voornaam.
Duitsland. In Duitsland is er ook een bijzondere regel ingesteld, en dat is dat je je kind geen gender neutrale namen mag geven. Taylor, Robin, en Riley zijn daarom bijvoorbeeld verboden. Achternamen als voornaam mogen ook niet (maar waarom zou je dat eigenlijk willen?).
Ook de persoon van wie het kind de achternaam krijgt, moet het verzoek ondertekenen. Kinderen van 12 jaar of ouder moeten ook zelf instemmen met het verzoek tot naamswijziging. Dit doen zij door het aparte formulier Verklaring instemming minderjarige in te vullen en op te sturen naar Justis.
Welke voornaam je kind krijgt, mag je in Nederland tegenwoordig bijna helemaal zelf bepalen. Zo zijn er geen regels voor het maximum aantal namen dat je mag kiezen en kun je je dochter zonder probleem een stoere – van origine – jongensnaam geven, zoals Josje, Keet of Guus.
Om een voorouder te eren, of de associatie aan familie of de afkomst te versterken, kan iemand de wens hebben om ook de naam van die persoon te dragen. Het kan ook zijn dat een tweede of derde naam bij de aangifte na geboorte is vergeten. Het is dan mogelijk die extra naam of namen alsnog toe te voegen aan de doopnaam.
De dubbele achternaam kan uit maximaal twee namen bestaan en wordt zonder koppelteken geschreven, dus bijvoorbeeld Jansen De Boer. Zo krijgen ouders de keuze voor bijvoorbeeld: Jansen, De Boer, Jansen De Boer en De Boer Jansen.
Vroege geschiedenis
De oudste bekende naam voor het Nederlands is het gereconstrueerde bijvoeglijk naamwoord *þeudisk, waarbij de þ voor een stemloze interdentale wrijfklank staat en de eu voor een tweeklank die ongeveer als "e-oe" werd uitgesproken.
Je raadt het al: Jansen. Op de tweede plek staat De Jong en de derde plek is voor De Vries.
Over het algemeen kreeg men de familienaam van de vader, maar soms ook die van de moeder of een van de grootouders. Ook kwam het voor dat na een aantal geslachten de familienaam werd gewijzigd of verdween. In Oost-Nederland werden huisnamen als achternaam gebruikt. Daar heette men naar de boerderij waar men woonde.
De naam gaat oorspronkelijk terug op Russisch Wera 'geloof, vertrouwen'. Later werd hij in verband gebracht met Latijns verus 'waar, oprecht'. Ook werd Vera gebruikt als verkorting van Veronica.
Tegenwoordig krijgt de helft van de Nederlandse kinderen één voornaam. Meer dan vier voornamen is een grote uitzondering. Vroeger was het in veel families gebruikelijk om kinderen meerdere voornamen te geven. Vooral kinderen uit katholieke gezinnen kregen vaak een hele rits (doop)namen.
Nederlandse ouders noemden hun kinderen tot ver in de jaren zestig Adolf – gewoon als eerste naam. Dit blijkt uit gegevens van het Meertens instituut. De grootste Adolf-piek in Nederland vond plaats in 1930 – drie jaar voor Adolf Hitler aan de macht kwam. In dat jaar werden 93 kinderen Adolf genoemd, tegen 57 in 1931.
De voornaam (of voornamen) krijgt men bij geboorte. Ze worden normaliter gekozen door de ouders van de geborene. Een voornaam die ongepast is wordt door de ambtenaar van de burgerlijke stand geweigerd: een kind 'Barbecue' noemen mag dus niet, net als een kind 'Prajakdadfkjadflkadsfkaldjsfasdflkjadsl' noemen.
Zowel je voor- als achternaam op het ticket moeten identiek zijn aan je reisdocument. Het is voldoende om alleen met je voornaam te reizen; de tweede naam is niet verplicht.
Je voornaam is de naam die je bij je geboorte krijgt. Je voornaam kan één naam zijn, maar ook twee of drie. Je voornaam is dus niet je roepnaam. Naast je voornaam krijg je ook een achternaam.