Je doet de pees tussen de vork, en trekt eraan (eventueel met wat keukenpapier tegen de glibberigheid) om vervolgens de hele pees door het midden van de vork te halen. En floep, Mandy trekt de volledige pees zo uit het vlees. Geen rommel, geen gedoe. Direct klaar om te koken.
Bijvoorbeeld door de kip voorzichtig onder te dompelen in een schaal met water en azijn of citroen. Maak na het wassen het aanrecht, eventueel keukengerei en alle contactoppervlakken (zoals de hendel van de waterkraan) goed schoon met heet water en een sopje. Spoel ook de gootsteen door met heet water.
Waarom Wassen met Azijn? Edgar past deze methode van kip wassen toe op alle soorten gevogelte en varkensvlees, en zegt dat de azijn het vlees schoonmaakt, desinfecteert en malser maakt, plus dat - door de ontvettende werking van de azijn - de smaak van marinade of dry rub beter en dieper in het vlees doordringt.
Witte pezen uit je kipfilet verwijderen
De witte pezen die door het midden van je kipfilet lopen zijn niet heel smakelijk. Logisch dat je ze daarom weg wilt snijden, maar vaak snij je daarmee ook een hoop extra vlees mee. En dat is natuurlijk zonde.
Door die lijntjes marineert de kip minder goed én krimpt het tijdens het bakken. De lijntjes hebben geen gevolgen voor onze gezondheid, maar voor de kip is het niet fijn geweest. Misschien in de supermarkt toch even op zoek naar kip die de lijntjes niet heeft? Dat is voor iedereen beter.
Het schuim dat naar boven komt drijven als de kip begint te koken, zijn gestolde eiwitresten van het vlees. Vaak drijven er ook andere resten in het witte schuim, zoals eventuele bloedresten die naar buiten komen. Je doet er dus goed aan om het schuim altijd weg te halen met een schuimspaan of zeef.
Het Voedingscentrum raadt af om rauwe kip te wassen en af te spoelen onder de kraan. Wil je dit toch doen, dan zijn er een aantal dingen waarop je moet letten: Zorg bij het wassen dat het zo weinig mogelijk spettert. Je kunt de kip bijvoorbeeld voorzichtig onderdompelen in een schaal met water en azijn of citroen.
Verspreiden bacteriën
Volgens professor Donald Schaffner moeten we rauwe kip nooit wassen. Schaffner is professor voedselwetenschappen aan de Rutgers Universiteit van New Jersey in Amerika. Kip, net als ander rauw vlees, kan de Campylobacterie bevatten. Dit is een bacterie die voorkomt in de darmen van dieren.
De meeste mensen worden niet ernstig ziek door een besmetting met campylobacter. Je kunt je er wel flink beroerd door voelen. Klachten zoals buikpijn, diarree en griepachtige verschijnselen treden op binnen 48 uur tot 1 week na besmetting. De klachten houden ongeveer 5-7 dagen aan.
“Je moet rauwe kip nooit wassen! Je verwijdert er namelijk geen schadelijk bacteriën mee. Wat je wel doet is de bacterie van de kip door je keuken verspreiden.” Water zal namelijk door je keuken spetteren en het sap van de rauwe kip wordt verplaatst naar het aanrecht en je gootsteen.
Vlees kan – net als alle voedingsmiddelen – organismen bevatten, die ziektes kunnen veroorzaken. Bacteriën, virussen, parasieten en schimmels zitten overal, dus ook op vlees. Zo pak je het slim aan: Handen wassen voor het koken of barbecueën.
Waterspetters en sap
"Dat ruim een kwart van de mensen dit doet verbaasde ons wel", vertelt Wieke van der Vossen, expert voedselveiligheid bij het Voedingscentrum. Juist het wassen van het vlees kan bacteriën verspreiden. Dit gebeurt via waterspetters en het sap van het rauwe vlees.
Kip kan zijn besmet met campylobacter en salmonella, allebei bacteriën die voor een flinke voedselvergiftiging kunnen zorgen. Ieuw! Door de kip onder de kraan af te spoelen, soms zelfs door 'm te boenen, zou je deze viezigheid eraf wassen.
Dep de kipfilets vlak voor het bereiden met keukenpapier droog. Zet de koekenpan op een laag vuur en doe een scheut Croma Mild met Olijfolie in de pan. Laat de Croma smelten en lichtbruin kleuren. Zet het vuur hoog, blijf er even bij en leg - zodra de Croma mooi bruin wordt - de kipfilets in de pan.
Rauwe kip mag je van Healthline maar een of twee dagen bewaren in je koelkast, gare kip blijft max vier dagen goed.
Kippen kunnen vrij gemakkelijk besmet raken met Salmonella. De bacterie kan overleven op veel oppervlakken en vervolgens een kip besmetten. Besmetting verloopt vrijwel altijd oraal door het op- of aanpikken van besmet materiaal. Dit kan besmet voer zijn, maar ook mest, grond, stof of zelfs gebruiksmateriaal.
Ook kip niet. In een stuk vlees of kip leven misschien wel 1000 soorten bacteriën. Op enkele na zijn de meeste van deze bacteriën onschuldig voor de mens. De boosdoeners zijn salmonella en campylobacter die voedselvergiftiging kunnen veroorzaken.
Met een stofbad onderhoudt je kip haar veren en 'wast' ze haar huid door zand over zich heen te gooien en tussen haar veren te verspreiden. Dit doet ze al als kuikentje al.
Nee, vlees moet u voor het gebruik niet schoon wassen met water. Daarmee spoelt u een deel van de vleessappen weg. Dep het vlees vlak voor bereiding wel af.
Dit gebeurt met een scherp mes dat in de cloaca wordt gestoken en vervolgens naar boven tot de borstpunt wordt getrokken, zodat er een snede is ontstaan waar de hand in kan. Vervolgens wordt met de hand de maag, hart en lever eruit gehaald. Met de lever moet voorzichtig worden gehandeld, zodat de galblaas niet knapt.
Het bereiden van vlees dat deels nog is bevroren heeft een langere bereidingstijd nodig en gaat het ten koste van de kwaliteit. Bij het bereiden gaan er meer vitamines en mineralen verloren en het kost meer energie.
U moet het water ook elke 30 minuten verversen zodat het vlees niet op een temperatuur komt waarin het bacteriën kan ontwikkelen. Dat is ook de reden waarom u geen producten in warm water mag ontdooien, aangezien dat een open uitnodiging is voor bacteriën.
Als je het vlees goed invriest, wordt de buitenkant net zo krokant als dat je een ontdooide steak bakt. Nog een heel fijn voordeel: doordat het vlees zo koud is, heb je een dunner randje aan de buitenkant dat te gaar is. Ook verliest een bevroren steak minder vocht, wat voor sappiger vlees zorgt.