Je kind is op deze leeftijd sterk op jou, de volwassene gericht en zoekt op verschillende manieren contact. Hij ontdekt dat hij een mening kan hebben en uit dat in dit geval door te schreeuwen. Daarmee laat hij merken dat hij het ergens niet mee eens is en/of aandacht wil.
Voor ons zijn dit allemaal hele kleine dingen, maar voor je kind voelt het alsof dit van levensbelang is. Hij wil namelijk zelf bepalen. Je kind kan zijn emoties nog niet goed in woorden uiten, waardoor gillen of slaan voor hem vaak de manier is om zijn frustratie te uiten.
Als ze boos zijn, blij, verdrietig, dan produceren ze vaak extra geluid. Ook tijdens het spelen, en dan vooral in de omgang met andere kinderen, vinden ze het heerlijk om veel lawaai te maken. Zo raken ze hun energie kwijt en kunnen ze zich uiten.
Dagelijks schreeuwen tegen je kind levert volgens onderzoekers namelijk angstige kinderen op, die bovendien vaak gaan liegen. "Het gevolg van een schreeuwen is dat kinderen alles gaan doen voor de goedkeuring van de ouder, om te checken of je nog wel van ze houdt."
Wat doe je wel bij een driftbui
Probeer je kind te helpen door hem of haar rustig vast te pakken en op schoot te nemen. Sommige kinderen willen tijdens een driftbui absoluut niet vastgehouden worden. Zorg er dan voor dat ze op een veilige plek, voor zichzelf en anderen, uit kunnen razen.
Tips voor brutaal en opstandig gedrag
Als je kind brutaal is of opstandig doet, blijf dan rustig. Je stem verheffen of schreeuwen helpt niet. Als je je kind zijn zin geeft, beloon je het gedrag en gaat je kind het vaker doen. Als je kind is afgekoeld, is het belangrijk dat je met je kind over het gedrag praat.
Peuterpuberteit: symptomen
Niet luisteren naar wat je vraagt of zegt. Wegrennen. Zeuren en jammeren om de eigen zin door te drijven. Agressie (slaan, schoppen, duwen, trekken, met dingen gooien) in reactie op frustraties en grenzen.
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Voor je in woede uitbarst nadat je kind je in het rood heeft gebracht, adem je diep in en denk je na wat je zal zeggen én hoe je dat op een rustige manier kan doen. Adem in, adem uit, sluit je ogen en draai je even om of neem een time-out om zelf tot rust te komen.
De nee-fase kan twee maanden, maar ook de hele peuterpuberteit duren. Net zo snel als je kindje ermee begon, kan hij er ook weer mee ophouden.
Sla of schop niet terug en schreeuw ook niet tegen je kind. Stop met waar je mee bezig bent en vertel je kind welk gedrag moet stoppen en waarom. Zeg bijvoorbeeld 'Benjamin, stop nu met slaan. Je doet mij pijn, ik wil dat je hier meteen mee stopt en rustig wordt.
'Goede straffen' kunnen zijn: een time-out (even stil zitten in de gang of in een hoekje zonder aandacht) of een speeltje afnemen en het een etmaal verborgen voor hem houden. Ook slecht of zeurend gedrag compleet negeren kan bij sommige peuters werken. Een corrigerende tik is geen goed idee.
Spreek met jezelf (en je partner) af, hoe lang jullie het kind laten huilen. Een richtlijn is minimaal 3 tot maximaal 10/15 minuten.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom jouw peuter huilt. Hij kan gevallen zijn en huilen van de pijn of van de schrik, hij krijgt zijn zin niet, vindt zijn eten niet lekker, wil niet slapen, is overprikkeld, snapt de wereld om hem heen niet, wil grote mensen dingen doen of huilt simpelweg omdat hij een peuter is.
Zo kalmeer jij je kind
Echt luisteren doe je door de gevoelens van je kind te verwoorden. Met andere woorden te benoemen wat je kind echt wilt of vindt. De manier waarop je dat doet is misschien nog wel belangrijker dan de woorden zelf. Als we echt begaan zijn dan komen de woorden echt over.