'Nog minimaal 16,7 miljard jaar tot heelal vergaat'
Voor het uiteindelijke lot van het heelal zijn er drie gangbare theorieën: Big Rip, Big Chill en minder waarschijnlijk Big Crunch of nog Warmtedood.
Tijd tot het einde van de kosmologie: ongeveer 150 miljard tot 10.0...
Het waarneembare heelal heeft een straal van zo'n 43 miljard lichtjaar. Dat is misschien groter dan je verwacht, aangezien het heelal nog 'maar' 13,8 miljard jaar oud is.
Het antwoord hangt af van hoeveel 'inhoud' het heelal heeft, zoals materie en licht. Meer inhoud betekent meer zwaartekracht, wat de expansie vertraagt. Zolang de hoeveelheid materie geen kritische drempel overschrijdt, zal het heelal blijven uitzetten, tot de hittedood bereikt wordt en het heelal bevriest.
Nee, het heelal is onbegrensd en waarschijnlijk zelfs oneindig uitgestrekt. Langer antwoord: De nieuwste sterrenkundige waarnemingen doen vermoeden dat het heelal oneindig uitgestrekt is. Dat betekent dat het zeker geen rand heeft.
Het is de op vier na grootste planeet in het zonnestelsel. Zo'n hemellichaam krijg je niet zomaar vernietigd. Over nog eens 4,6 miljard jaar, wanneer de zon het einde van zijn leven nadert en begint op te zwellen tot een rode reuzenster, zal de aarde er nog steeds zijn.
V: Zal het heelal uiteindelijk instorten, een nieuwe "Big Bang" creëren en helemaal opnieuw beginnen? A: Voor zover wij weten en het beschikbare bewijs, kan het heelal niet langer instorten . De dichtheid is te laag. Integendeel, de expansiesnelheid neemt toe.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien.Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Dat was ongeveer 13,8 miljard jaar geleden. De theorie van de oerknal is gebaseerd op de relativiteitstheorie. Sinds maart 2011 is het vastgesteld dat de Oerknal met grote waarschijnlijkheid heeft plaatsgevonden.
Wanneer? Wetenschappers hebben dat nu berekend. Ze schatten in dat onze planeet nog zeker 1,75 miljard jaar leefbaar blijft. Over 3,25 miljard jaar zal het laatste leven op aarde zeker uitsterven, maar daar zijn wij mensen geen getuigen meer van.
Naarmate de energiedichtheid, schaalfactor en expansiesnelheid oneindig worden, eindigt het universum als wat feitelijk een singulariteit is.
Met wat we nu weten ziet het er naar uit dat het heelal eeuwig expandeert. De temperatuur van het heelal daalt steeds verder tot het absolute nulpunt. Uiteindelijk gaat de laatste ster uit en is het laatste zwarte gat verdampt: het wordt donker. En de inhoud van het heelal verdunt steeds verder: het wordt leeg.
Zou de aarde echt de enige planeet in het heelal kunnen zijn waarop leven tot ontwikkeling is gekomen? Volgens de meeste astronomen en biologen is dat zeer onwaarschijnlijk. Maar keiharde bewijzen voor het bestaan van buitenaardse levensvormen ontbreken tot dusver.
Het niet bestaan van hoorbare geluiden in de ruimte is te wijten aan de bijna volledige leegte ervan. Voor de voortplanting van geluid zijn luchtmoleculen nodig die in beweging worden gebracht. En terwijl de atmosfeer van onze aarde er vol van zit, zijn ze in de ruimte zeer schaars of volledig afwezig.
Wat weten we niet? Om met de deur in huis te vallen: van alles wat er in het heelal zit, zien we tot nu toe maar zo'n 4 (!)procent. Van 96 procent van het heelal weten we niet waaruit het bestaat.
Wel is het heelal zo verschrikkelijk onvoorstelbaar groot, dat het verschil met oneindig maar heel klein is en meer een formeel verschil. In de praktijk kun je het totale heelal gerust als oneindig beschouwen. Van het totale heelal zien we echter maar een klein gedeelte, het zogenaamde waarneembare heelal.
Dankzij de uitdijing van de ruimte bedraagt deze zogenaamde co-bewegende afstand ongeveer 45 miljard lichtjaar . Alles wat verder weg ligt, kunnen we niet waarnemen, omdat er sinds het ontstaan van het heelal nog niet genoeg tijd is verstreken om het licht uit deze afgelegen gebieden onze telescopen te laten bereiken.
Astronomen en (asto-)biologen gaan er dan ook vanuit dat de aarde niet de enige 'levende planeet' in het heelal is. Hoe zeldzaam buitenaards leven precies is, is echter onbekend. Op andere planeten (of manen) in ons eigen zonnestelsel zijn tot op heden nog nooit sporen van buitenaardse organismen aangetroffen.
The Big Crunch is een hypothetisch scenario voor het uiteindelijke lot van het heelal, waarin de uitdijing van het heelal uiteindelijk omkeert en het heelal weer instort, waardoor de kosmische schaalfactor uiteindelijk het absolute nulpunt bereikt. Deze gebeurtenis kan worden gevolgd door een reformatie van het heelal, te beginnen met ...
Op het moment van de Big Rip zullen complexe structuren ophouden te bestaan in het Universum, en elementaire deeltjes zullen over oneindige afstanden verspreid worden . Of ze hierna zullen blijven bestaan is onduidelijk, maar de ruimte zou moeten blijven bestaan, wat betekent dat het Universum niet zal verdwijnen maar zal overgaan in een andere staat.
Wanneer je terugrekent in de tijd blijkt het heelal 13,8 miljard jaar oud. Een populaire theorie is dat het heelal is ontstaan door een oerknal (Big Bang) en sindsdien steeds groter wordt. Na de oerknal klonterde materie samen en vormden de eerste sterrenstelsels.
Volgens hun berekeningen zal de aarde zeker nog 1,75 miljard jaar leefbaar blijven. Daarna zullen de veranderingen die de zon ondergaat de aarde stelselmatig opwarmen zodat alle leven onmogelijk wordt. Microben zullen het langste overleven, maar ook zij zullen over zo'n 3,25 miljard jaar finaal uitsterven.
De aarde lijkt misschien behoorlijk stevig onder onze voeten, maar het voortbestaan van de dunne lagen rots, water en lucht die ons in stand houden, is op geen enkele manier gegarandeerd. Dwalende asteroïden, stijgende supervlammen en exploderende supernovae zijn slechts enkele van de rampen die onze kwetsbare wereld kunnen treffen.
Het lijkt voor de hand te liggen dat de aarde vergaat als de zon dat ook doen. Een ster als onze zon heeft ongeveer 10 miljard jaar. Daarna is de brandstof op, en wordt de ster een opgezwollen rode reus en daarna een rustige witte dwerg. In de rode-reusfase wordt de zon dan zo groot dat hij de aarde verzwelgt.