De weeën die je nu voelt zijn krachtig en helpen je kindje steeds dieper. Wanneer je kindje gaat drukken op je bekkenbodem voel je dit als persdrang. Vaak duurt het zo'n 30 minuten tot een uur om van een drukkend gevoel naar echte persdrang te gaan. Sommige weeën kun je nog wegzuchten, andere echt niet meer.
Persen (de uitdrijving)
Dit kan liggend (op je zij of rug) op bed, maar ook op een baarkruk, handen en kniën, staand of in een bevallingsbad. Bij een eerste kindje duurt het persen gemiddeld een uur en mag maximaal 2 uur duren. Bij een volgend kindje gaat dit meestal een stuk sneller en mag dit maximaal 1 uur duren.
Persweeën komen vaak om de 5 minuten. Helaas kun je er nog niet aan toegeven om te gaan persen, want je baarmoedermond is nog niet helemaal klaar voor de geboorte. Het persen kan dan beginnen. Elke perswee zorgt ervoor dat je baby verder komt in het geboortekanaal.
Je voelt weeën die op den duur overgaan in krachtigere (pers)weeën. Net als met poepen zal je tijdens je bevalling merken, dat wanneer je ontspannen bent, je nauwelijks / tot niet hoeft mee te persen. Je kunt dan dus bevallen zonder persen.
Persdrang voelt net zo aan als een hevige aandrang om te poepen. Het is nauwelijks tegen te houden. Dit komt doordat het hoofdje van de baby steeds dieper komt. Het hoofdje drukt tijdens een wee op de anus.
Veel barenden moeten even wennen aan het persen, ze hebben zolang moeten puffen en zuchten, dat het omschakelen naar actief meedoen soms wat moeite kost. Dat geeft niks, neem je tijd. Als je er nog niet aan toe bent mag je best nog een poosje de weeën weg zuchten en alleen op het hoogtepunt van een wee mee persen.
Persen op eigen kracht, dus zonder de oerdrang om te persen, is lastig. Je voelt gewoon niet zo goed wat je moet doen als je nog geen persweeën hebt. Bovendien moet je dan alleen op eigen kracht je baby naar beneden duwen, terwijl je, als je wel persweeën hebt, je lichaam meehelpt om je baby dieper te krijgen.
Tijdens de laatste centimeters van de ontsluiting krijg je persweeën en neemt een oergevoel het van je over. Je krijgt echt het gevoel dat je móet persen. Persen mag pas als je 10 centimeter ontsluiting hebt. Als het nog niet zover is en jij wel persdrang hebt, moet je deze persweeën wegpuffen.
Naast het voelen en benoemen van je ontsluiting kunnen we ook aan de regelmaat van je weeën en aan je houding zien hoe ver je mogelijk bent. Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting.
Voorweeën/oefenweeën zijn samentrekkingen van de baarmoederspier. De baarmoeder is een holle spier die aan het einde van de zwangerschap door hormonen gaat samentrekken. Dit voelt als een menstruatieachtige pijn in de onderbuik. Vaak is dit onregelmatig.
Sommige vrouwen ervaren voorweeën al weken voordat de echte bevalling begint, maar hoelang van tevoren dit precies is verschilt erg per persoon. Het is veelvoorkomend om deze weeën 's nachts te voelen, aangezien dan de baarmoeder het meest actief is.
Poepen tijdens de bevalling is misschien iets waar je liever niet over praat, maar toch overkomt het 9 van de 10 vrouwen! Eigenlijk is het dus een heel normaal verschijnsel, en het is niet gek als het jou ook gebeurt.
Het is vrij normaal dat je bij een tweede, door de voorweeën, al een week of wat rondloopt met bijvoorbeeld 2-3 centimeter ontsluiting. De baarmoedermond is dan ook al verweekt en verstreken, dus als je bevalling echt gaat beginnen heb je het eerste stuk eigenlijk al gehad.
Bij een eerste kindje duurt het persen gemiddeld een uur. Ben je al eens bevallen dan duurt het gemiddeld 15 minuten, maar soms is ook 1 perswee al genoeg.
Gemiddeld duurt deze fase een kwartier per centimeter ontsluiting, maar kan ook wel twee uur duren. Je kan al persdrang hebben, maar het is belangrijk om nog even te blijven doorademen totdat je volledige ontsluiting hebt.
"Een vaginale geboorte is niet voor alle vrouwen geschikt. We moeten af van het automatisme van de vaginale bevalling", zegt kersvers hoogleraar gynaecologie Bas Veersema in "Nieuwe Feiten" op Radio 1. "Het lichaam van een vrouw is eigenlijk steeds minder geschikt geworden om een kind te baren".
Door bepaalde drukpunten op je voeten te stimuleren kan de bevalling worden opgewekt. Zelf proberen? Ongeveer twee centimeter onder je enkelknobbel aan de binnenkant van je voet zit zo'n belangrijk drukpunt die verbinding maakt met je baarmoeder. Af en toe flink stimuleren zou kunnen helpen.
Meestal neemt de pijn toe naarmate de ontsluiting vordert. De pijn is voornamelijk onder in de buik aanwezig en wordt soms als rugpijn gevoeld. Ook de pijn tijdens het persen verschilt: soms is het een opluchting om mee te mogen persen, soms doet persen juist het meeste pijn.
Strippen. Een andere mogelijkheid om de bevalling zonder inleiding op gang te brengen is 'strippen'. De verloskundige of gynaecoloog maakt dan met de vingers tijdens het toucher de baarmoedermond los van de vliezen. Dit kan pijnlijk zijn.
De meeste vrouwen ervaren pijn in de onderbuik, onderrug en in de bovenbenen. Tijdens het persen kan ook je vagina pijn doen.
Elke ontsluitingswee zorgt ervoor dat de ontsluiting wat verder vordert. Een goede ontsluitingswee duurt 1 tot 1,5 minuut en is flink pijnlijk. De eerste centimeters van de ontsluiting komen deze weeen om de 4 tot 5 minuten. Als je meer ontsluiting hebt, komen ze sneller achter elkaar en worden ze pijnlijker.
Sommige vrouwen die een kind hebben gehad vergelijken de weeën met de krampen die bij een flinke diarree horen, maar dan nog een graadje erger. Deze ontsluitingsweeën volgen elkaar in een steeds hoger tempo op en als je baby bijna wordt geboren krijg je uitdrijvingsweeën of persweeën.
Als je nog geen volledige ontsluiting hebt en je gaat tóch persen in een liggende baringshouding dan kan dat laatste randje, die ene centimeter die er nog zit, opzwellen waardoor het heel moeilijk kan worden om je baby eruit te krijgen.
Met 10 centimeter heb je volledige ontsluiting. Dat betekent dat je kindje goed door je baarmoedermond past. Het is belangrijk dat je pas gaat persen als je dit stadium hebt bereikt. Ga je eerder persen, dan loop je het risico op uitscheuren.
Reflectoire persdrang is onophoudbare persdrang. Je voelt dan aan je lijf dat je de wee niet meer weg kunt zuchten en je buikspieren spannen als een reflex aan. Je hebt het gevoel dat je niets anders kunt dan meepersen.