Het graf moet namelijk eerst een tijd inklinken om verzakking te voorkomen. Vaak duurt het daarom wel een halfjaar tot een jaar voordat de grafsteen geplaatst kan worden. Dat geeft u ook de tijd om goed na te denken over het juiste monument en de juiste tekst.
Sommige begraafplaatsen hebben een regel dat het graf binnen 1 jaar een bedekking moet hebben, maar bij de meeste begraafplaatsen zijn hier geen regels voor. Ook als mensen er pas na een paar jaar of zelfs nooit een gedenksteen willen plaatsen, is dat geen probleem.
Ongeveer 6 maanden na overlijden mag een grafsteen worden geplaatst. De grond moet rusten om verzakking te voorkomen. Bij een 2e inscriptie kan dit al na 3 maanden. Op diverse begraafplaatsen kan dit direct, omdat hier gebruik wordt gemaakt van een betonnen rand waar het monument op rust.
Na verloop van tijd zakken de zijkanten van de kisten in elkaar, maar de (kisten met de) lichamen zakken niet dieper de grond in. Die blijven allemaal liggen op de diepte waarop ze begraven zijn. In een 3-persoons graf worden de kisten vaak geplaatst op dieptes van ongeveer 120 cm, 210 cm en 300 cm.
Een grafsteen of grafmonument dat uit de showroom of showtuin uitgezocht wordt kan met circa 8 weken geplaatst worden. Op speciaal verzoek kan een grafmonument zelfs binnen enkele weken geplaatst worden, mits de gemeente hieraan meewerkt en ook snel de benodigde vergunning verstrekt.
"Een grafsteen kost in totaal tussen de 600 en 2600 euro. De kosten van de grafsteen worden bepaalt door de keuze voor het soort grafsteen (staand of liggend) en eventuele extra kosten. Extra eventuele kosten zijn 3 euro per extra teken (vanaf 75tekens) en 150 euro voor een porseleinen foto op de grafsteen."
U vraagt of de eigenaar van een familiegraf verplicht is om een grafsteen te plaatsen. In de regel is dit inderdaad het geval. De verplichting is dan opgenomen in de beheersverordening (bij een gemeentelijke begraafplaats) of in het beheersreglement (van een kerkelijke of andere niet-overheids-begraafplaats.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
De vertering van een overledene gebeurt door micro-organismen. Gemiddeld duurt het een jaar of 7 voordat een overledene een skelet, dus alleen maar botten, is. Daarom schrijft de wet voor dat iemand die begraven wordt, minstens 10 jaar begraven moet blijven.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Hier zijn geen wettelijke regels voor. Een kist mag in alle houdingen in een graf: horizontaal, verticaal, op een zijde, ondersteboven en ook, zoals in uw geval, achterstevoren. Op begraafplaatsen waar gewoonlijk 'achterstevoren' wordt begraven, staat dit ook niet in de reglementen.
Als een graf geruimd wordt, wordt meestal eerst alleen het monument weg gehaald. De steen wordt dan gewoonlijk in stukken geslagen en afgevoerd. De inhoud van het graf, dus de botten, worden niet meteen weg gehaald. Dat gebeurt pas als er opnieuw in het graf begraven wordt voor een andere familie.
"Als de grafrechten verlopen of zijn afgestaan, dan wordt er meestal meteen bovengronds geruimd. Dat houdt in dat de grafsteen en eventuele grafzerk weg worden gehaald, er komt een laagje verse aarde overheen en dat wordt ingezaaid met gras. Met de begraven stoffelijke resten gebeurt dan dus niets."
Het is niet zo dat een begrafenis of crematie pas na 5 dagen plaats MAG vinden. De termijn van 5 dagen wordt vaak genomen als compromis tussen het tijdig zo veel mogelijk mensen op de hoogte stellen van het overlijden en de zaak niet onnodig te rekken en het belang van de volksgezondheid.
In het algemeen is het zo dat een overledene die goed gekoeld is, dat vaak 10 dagen kan doorstaan. U hoeft zich op voorhand geen zorgen te maken. Ook verstandig om in te vullen als u GEEN verzekering hebt.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Na de verzorging kan men bij een intacte huid van zowel de overledene, als nabestaande of verzorger, iemand zonder problemen aanraken. Voor het sluiten van de ogen, is het vaak al voldoende ogen direct na het overlijden met de vingers dicht te strijken.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Binnen twee weken na intreding van de dood komen producten van ontbinding uit de lichaamsopeningen zoals uit de mond, de neus, de anus en eventuele andere lichaamsopeningen (bijvoorbeeld wonden). De stank van rotting is op dit moment overweldigend aanwezig.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Als er wordt gesproken over het schoonmaken na een overlijden of onopgemerkte dood, ligt de nadruk vaak op het risico van bloed overdraagbare ziekteverwekkers. Dit zijn ziektekiemen die in bloed leven en zeer veel ellende kunnen veroorzaken. Sommige van deze ziektekiemen worden bacteriën genoemd en anderen virussen.
Natuurlijk mag iemand de overledene op de mond kussen maar men moet wel rekening houden dat daar veel bacteriën aanwezig zijn. Het is wellicht een vervelend praatje maar direct na het overlijden begint het lichaam met het ontbindingsproces. Die lichaamssappen moeten weg en dat gaat vaak via de mondhoeken.
Maar de rechthebbende op het graf beslist welke steen hij wil of niet. Het hebben van een vergunning om een grafsteen te kunnen plaatsen, geeft geen recht om een steen te plaatsen, als de rechthebbende op het graf het niet wil.
De naam van de overledene kan op verschillende manieren op een grafsteen staan; voluit, alleen de voornaam, meerdere voorletters, met hoofdletters of kleine letters. Vaak wordt er ook gekozen om de doopnaam of een koosnaam van de overledene in de grafsteen te laten graveren.