De gedetineerde, ingeslotene, jeugdige en verpleegde (patiënt) hebben het recht om gedurende ten minste één uur per dag in de buitenlucht te verblijven. Dit wordt in de praktijk vaak 'luchten' genoemd.
Hieronder vallen recreatie, luchten, bezoek, sport, arbeid, onderwijs, gebruik van bibliotheek en het recht op geestelijke en medische verzorging. De tijden buiten het dagprogramma brengt een gedetineerde door op cel.
Als u in de gevangenis zit, heeft u een aantal rechten. Bijvoorbeeld recht op bezoek, medische zorg en verlof. Daarnaast heeft elke gevangenis ook eigen huisregels die uw rechten en plichten aangeven.
76 cent per uur
Gevangenen verdienen met hun werkzaamheden een basisloon van 76 eurocent per uur en krijgen wekelijks uitbetaald. Ze zijn 'in dienst' van In-Made (van het Engelse woord inmate dat gedetineerde betekent).
Hoe vaak mag je bellen? Een gevangene mag minimaal eenmaal per week 10 minuten bellen met iemand buiten de gevangenis. Dit vindt plaats op initiatief van de gevangene. Bellen kan alleen op afspraak en conform de regels van de gevangenis.
Voorheen was bezoek zonder toezicht alleen mogelijk voor langgestraften, maar tegenwoordig komen gedetineerden, die gedurende een aaneengesloten periode van zes maanden in een normaal beveiligde inrichting verblijven, hiervoor ook in aanmerking.
Je kunt een cadeau meenemen naar de gevangenis, maar dit moet je wel van tevoren melden aan de jarige job. Een gedetineerde moet namelijk zelf aangeven wat er voor hem of haar wordt meegebracht. Een verrassing is je cadeau dus niet, maar dit maakt het niet minder leuk om wat mee te nemen.
Arbeid vormt een belangrijk onderdeel van het dagprogramma van gedetineerden. Gevangenen werken ongeveer 20 uur per week. Of gevangenen mogen werken is afhankelijk van hun achtergrond, delict en betrouwbaarheid. Veel gevangenissen hebben een in-house productiebedrijf, waarbinnen de gedetineerden werkzaam zijn.
Verboden voorwerpen
zaklantaarns, kaarsen, olielampen, foto-, film- en videoapparatuur, verrekijkers, telescopen, zend- en communicatieapparatuur; USB-sticks, diskettes, MP3-spelers (tenzij de gedetineerde deze nodig heeft wanneer hij een opleiding volgt);
Elke dag die hij in de gevangenis doorbrengt kost 245 euro, dat komt neer op 89.425 euro per jaar.
Het voorarrest kan dus in totaal uiterlijk 110 dagen duren: maximaal 2 keer 3 dagen inverzekeringstelling; maximaal 14 dagen bewaring; maximaal 90 dagen gevangenhouding.
Dat wil zeggen dat een gedetineerde gedurende een bepaalde periode, bij aanvang van zijn 'vestiging' in een huis van bewaring, geen televisie op zijn cel mag hebben, geen kranten mag lezen, geen brieven mag ontvangen of versturen, niet mag bellen en geen contact mag hebben met zijn medegedetineerden.
Voorarrest is de periode dat een verdachte wordt vastgehouden voordat zijn zaak door een rechter is beoordeeld. Een verdachte in voorarrest is in afwachting van de uitkomst van zijn strafzaak.
Straf uitzitten voor het niet betalen van een boete
Het huis van bewaring wordt daarnaast gebruikt voor mensen die een straf uitzitten vanwege het niet betalen van een boete. Ook verblijven hier tbs veroordeelden die wachten op een plek op deze afdeling.
De politie mag u maximaal negen uur vasthouden voor bij voorlopige hechtenisfeiten en maximaal zes uur bij niet voorlopige hechtenisfeiten. Dit onderzoek kan bestaan uit verhoren, het afnemen van vingerafdrukken of het achterhalen van uw identiteit.
Een verdachte vier jaar laten wachten op de behandeling van zijn zaak is in strijd met artikel 6 van het Europese verdrag voor de rechten van de mens. Daarin wordt iedere burger een eerlijk proces gegarandeerd.
De raadkamer van de rechtbank kan de gevangenhouding voor maximaal 90 dagen bevelen. In totaal kan het dus maximaal 110 dagen en 18 uren duren voordat de zaak op een openbare zitting door de rechtbank wordt behandeld.
Het verschil tussen een gevangenis en het huis van bewaring is dat iemand in de gevangenis volgens de rechter schuldig is. In het huis van bewaring zitten mensen die verdacht worden van een misdrijf, maar waarvan de rechter nog niet heeft gezegd dat ze schuldig zijn.
Bij de politie zijn arrestanten personen die zijn aangehouden (gearresteerd) en vastzitten in een politiecel.
Bij de voorgeleiding kan de rechter besluiten een verdachte in bewaring te stellen. De rechter-commissaris toetst: of de aanhouding volgens de regels is verlopen (of deze rechtmatig was), of er meer tegen iemand is dan een vage verdenking (=ernstige bezwaren)
Sinds 1 maart 2017 mag de politie u maximaal 9 uur vasthouden voor onderzoek. Bijvoorbeeld om uw vingerafdrukken af te nemen of foto's te maken. De tijd tussen 0.00 uur en 9.00 uur telt hierbij niet mee. In totaal kan de politie u dus maximaal 18 uur vasthouden voor onderzoek.
Na maximaal 3 dagen en 18 uur na je aanhouding, is er een zitting bij de rechter-commissaris. Die toetst of je geschorst kan worden en naar huis mag (vaak onder voorwaarden, zoals huisarrest en contact- of gebiedsverbod en/of onder begeleiding van jeugdreclassering).
Dit kan als er sprake is van: een samenloop van strafbare feiten. terroristische misdrijven. recidive (herhaling van strafbare feiten)
De rechter-commissaris kan bepalen dat een verdachte voor een periode van maximaal veertien dagen vast komt te zitten in een huis van bewaring/penitentiaire inrichting (in de volksmond vaak gevangenis genoemd).
Hoe lang kunnen beperkingen duren? De duur van de beperkingen is niet wettelijk vastgelegd. Het is dus mogelijk een verdachte verschillende weken of maanden in beperkingen te houden. Dergelijk lange beperkingen komen we meestal tegen in de grotere zaken.