De Gewone Zeester wordt na ongeveer een jaar volwassen. De meeste zeesterren worden zo'n vijf jaar oud, een enkele soort twintig en er is ooit een leeftijd gemeten van vijfendertig jaar, maar dat zijn echt uitzonderingen.
Omdat zeesterren koudbloedig zijn, hebben ze snel last van de warmte. Vooral zeesterren die in de branding leven hebben het zwaar; soms moeten ze wel zes uur zonder verkoelend water zien te overleven. Als de sterren tijdens deze droogte te lang in temperaturen van meer dan 35 graden moeten leven, sterven ze vaak.
Ze leven lang
De gemiddelde levensduur van een zeester is een indrukwekkende 35 jaar . Meestal leven grote zeesterrensoorten langer dan hun kleinere soortgenoten.
Soms bijten ze een hele poot af! Maar ook in Nederland zie je zeesterren met minder dan vijf poten. Bij zeesterren kunnen verloren armen na verloop van tijd weer aangroeien. Dit maakt de zeester tot een heel bijzonder dier.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
Spons. Door de lage temperatuur van het zeewater groeit een spons erg langzaam. Wordt zo'n 1000 jaar.
Het smaakt een beetje naar vis, maar eigenlijk is het best lekker.
Waarom mag je zeesterren niet aanraken? Iedereen moet begrijpen hoe belangrijk het is om zeesterren niet aan te raken en niet uit de zee te halen. De reden dat zeesterren buiten het water sterven, is dat ze niet kunnen ademen . Dit leidt tot koolstofdioxidevergiftiging en uiteindelijk verstikking.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veel voorkomend verschijnsel.
Ze hebben geen hersenen of bloed !
Ze vinden echter heel slimme en simpele manieren om dit te omzeilen. Zeewater wordt door hun lichaam gepompt als vervanging voor bloed, waarbij het water belangrijke voedingsstoffen aan de zeester levert, zodat zijn organen goed kunnen functioneren.
Hoewel ze geen traditionele ogen hebben, hebben zeesterren lichtgevoelige structuren aan het uiteinde van elke arm. Hierdoor kunnen ze licht en donker waarnemen, wat hen helpt bij het navigeren en het detecteren van roofdieren.
Een blauwe zeester is absoluut niet makkelijk te houden, en al zeker niet in een bak van 130 liter. In dat beperkte volume vindt deze kieskeurige eter lang niet genoeg voedsel. De enige zeester die ik je zou aanraden is een zandzevende.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen?Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
De Zeester
Rustend op de rug met uitgestrekte benen en hun handen boven of achter hun hoofd. Zeesterren komen niet vaak voor en zijn meestal onconventionele types. Ze vallen in slaap alsof ze urenlang gestaard hebben naar de oneindige sterrenhemel, op zoek naar avontuur en nieuwe ontmoetingen.
Op de bovenkant van de zeester zit een glad vlekje met kleine gaatjes er in, dit is zijn waterfilter. De mond van de zeester zit aan de onderkant, en zijn anus in het midden op de bovenkant.
Een octopus heeft drie harten
Met je hart moet je zuinig zijn, wij mensen hebben er namelijk maar één van. Octopussen hebben niet een, twee maar drie harten. Daarvan is eentje het hoofdhart, dat bloed door het hele lichaam pompt. De andere twee bijharten pompen de zuurstof van de kieuwen naar het hoofdhart.
De slijmprik is niet alleen beroemd omdat het het slijmerigste dier op aarde is - hij produceert meer dan 1 liter slijm in minder dan 0,1 seconde - maar ook omdat hij vijf harten heeft. Ja, u leest het goed, vijf harten!
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Zeesterren hebben vijf of meer armen. Hoewel je dat misschien zou denken, wandelen ze niet rond op de uiteinden van deze armen. De onderkant van hun lichaam zit vol met buisvormige voetjes, waar de zeesterren zich mee verplaatsen. Een gestrande zeester aan de wandel.
Het antwoord is nee, zeesterren zijn helemaal niet giftig en hun stekels kunnen je geen pijn doen, tenzij ze je huid doorboren – of als de stekel een giftige substantie bevat, wat alleen gebeurt bij sommige soorten zeesterren zoals zee-egels. Deskundigen vertellen mensen vaak om geen zeesterren op te pakken, vooral niet als ze aan de kust zijn.
“Sommige soorten kunnen vrij lang overleven zonder in het water te zitten, andere gaan vrijwel meteen dood. De meeste zeesterren die je aan de kustlijn kunt vinden, kunnen waarschijnlijk enkele seconden tot vijf minuten uit het water overleven.
"Het ziet er een beetje raar uit, maar de meeuwen doen het met een reden: ze zijn superopportunistische eters en als ze denken dat ze iets naar binnen kunnen krijgen, gaan ze ervoor." Zeesterren zijn eigenlijk ook een goede maaltijd, zegt Holinda, en ze geven de meeuwen veel "waar voor hun geld."
Gezouten zeesterren zijn zachte dropjes met een zoute anijssmaak. Deze zachte drop is zo ontzettend zout, niet te geloven.