Zenuwpijn is heel vervelend en kan weken tot maanden blijven. Vaak verdwijnt de pijn ook weer. U kunt samen met uw huisarts kijken wanneer u minder medicijnen kunt gaan gebruiken of ermee kunt stoppen. Probeer door te gaan met de dingen die u elke dag doet.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken zijn, zit klem of is beschadigd. De pijn blijft vaak weken tot maanden. Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed.
Na 6 weken is de hand meestal weer normaal belastbaar. Het herstel van de zenuw kan echter nog weken, maanden en zelfs wel meer dan een jaar duren. De duur van het herstel is afhankelijk van de afstand van het letsel tot de spier of huid die de zenuw verzorgt. De groei van een zenuw bedraagt ongeveer 1 mm per dag.
Doordat de spier overbelast is, kan deze de onderliggende zenuw irriteren en kan dit leiden tot klachten in het been. U ervaart dan pijnklachten in de bil met uitstraling naar het been. Bij lang zitten ervaart u klachten in het been, wat kan doortrekken naar de kuit.
Medicijnen tegen zenuwpijn
Deze medicijnen helpen soms bij neuropathie: amitriptyline of nortriptyline (bij ouderen) duloxetine of venlafaxine. gabapentine of pregabaline.
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer daarom de huid niet aan te raken, niet te wrijven en te voorkomen dat de huid koud wordt. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud. Dat kan helpen om de pijn minder te maken.
Zenuwbeschadiging geneest vrijwel nooit vanzelf. Het is belangrijk dat je neuropathische pijn op tijd behandelt, dit vergroot de kans op goed resultaat. Je kunt neuropathische pijn op verschillende manieren behandelen, bijvoorbeeld met medicijnen en neuromodulatie.
Een zenuw kan tijdelijk uitgeschakeld worden door een verkeerde houding zoals bij een 'slapende' hand of voet of bij een gekneusde zenuw na een harde klap of hoge druk van buitenaf. Deze vormen van zenuwbeschadiging gaan na enige tijd vanzelf weer over.
Een beknelde zenuw in het bovenbeen geeft pijn aan de voor- en zijkant van uw bovenbeen. De pijn zit in één bovenbeen. Soms voelt u op die plek ook minder goed. De oorzaak kan zijn dat er iets op de zenuw drukt, bijvoorbeeld strakke kleding, een telefoon of portemonnee.
Een beknelde zenuw is eigenlijk een fysieke belemmering van het bedradingssysteem van het lichaam. De symptomen zijn onder andere een verdoofd gevoel, scherpe pijn, tintelingen, spierspasmen en spierzwakte. Meestal wordt een beknelde zenuw geassocieerd met scherpe pijn in het getroffen lichaamsdeel.
U kunt bijvoorbeeld een warm bad nemen, een warme kruik leggen op de plek die pijn doet of gebruik maken van een warmtekussen. Door de warmte zullen de spieren zich ontspannen, wat de pijn kan verlichten. Het is begrijpelijk dat u rust neemt wanneer u door ischias pijn in uw rug, bil of been heeft.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Lichamelijke inspanning blijkt bijvoorbeeld de neurogenese te stimuleren. Bij proeven met muizen bleek dat actieve muizen in vergelijking met luie muizen na een maand 2,5 keer zoveel nieuwe zenuwcellen in de hersenen hadden. Beweging bevordert dus de aanmaak van nieuwe zenuwcellen.
Limiteer of vermijd ook de inname van fastfood en suiker.
Kies voor water in plaats van frisdrank, en kies voor gezonde snacks zoals een stuk fruit, groente, of magere yoghurt. Probeer meer thuis te koken en minder af te halen.
Voorbeelden zijn amitriptyline, clomipramine en nortriptyline. Anti-epileptica worden van oorsprong toegepast tegen epilepsie. Ze worden echter ook gebruikt bij zenuwpijn die in aanvallen optreedt, zoals de trigeminusneuralgie (aangezichtspijn) en bij zenuwpijn als gevolg van diabetes mellitus.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
Pijnklachten zijn principieel niet zichtbaar. Met Röntgen, echo, MRI of andere beeldgevende onderzoeken maken we mogelijke oorzaken voor de pijnklachten, zoals een tumor, rughernia of een CVA, zichtbaar. Maar deze zichtbare veranderingen zijn niet bewijzend voor de pijnklachten.
Leg je neer op je rug met je knieën gebogen. Breng de enkel van je rechterbeen tegen de knie van je linkerbeen. Neem vervolgens met beide handen je bovenbeen vast en breng deze naar je toe zodat je de stretch in je bil voelt. Hou de stretch 8 tellen aan.
Een MRI-scan geeft een veel 'scherpere' afbeelding dan een CT-scan. Vooral de aantasting of beknelling van bepaalde zenuwen kan soms met een MRI goed in beeld worden gebracht. Het maken van een MRI duurt langer dan het maken van een CT-scan, gemiddeld ongeveer een half uur. Deze tijd moet iemand ook stil kunnen liggen.
Vitamines B en D lijken in belangrijke mate zowel het regeneratieproces van zenuwbanen, alsook het functioneel herstel van het eindorgaan te versterken. Vitamines C en E vertonen een belangrijk antinociceptief effect.
Bij een langdurig bestaande niet behandelde zenuwbeknelling kan blijvende schade van de zenuw optreden. Beklemming van een zenuw wordt behandeld door middel van rust of injecties.
Het is dus goed mogelijk dat niet alle symptomen optreden. Enkele voorbeelden van lichamelijke klachten (pijnklachten door stress) die als gevolg van stress kunnen optreden: Neuropatische pijn; Pijn in het middenrif of de longen.
Zenuwpijn wordt door dokters ook wel neuropathische pijn genoemd. Pijn die wordt veroorzaakt doordat de zenuwen niet meer goed functioneren. Deze zenuwpijn geeft je letterlijk de zenuwen. Soms kan je er zelfs niet meer goed door slapen.
Een zenuwontsteking is meestal in 1 tot 2 jaar hersteld.
Verder kan magnesiumsulfaat, in doseringen van 500-1000 mg ingezet worden om de pijnstillende werking van andere stoffen te potentiëren, via het effect op de zogenaamde NMDA receptor. Deze receptor speelt een belangrijke rol bij de pijnverwerking op ruggenmergniveau.