De proefblokkade of langdurige zenuwblokkade duurt vijftien minuten tot drie kwartier. Na afloop van de behandeling komt u terug in de voorbereidingsruimte. Na een proefblokkade of langdurige zenuwblokkade kan tijdelijk krachtverlies en uitval van gevoel optreden.
Hierdoor wordt de pijngeleiding van de zenuw sterk afgeremd. Het kan echter 6-8 weken duren voordat het resultaat beoordeeld kan worden. De controleafspraak wordt dan ook na die periode gepland. Meestal is het resultaat langdurig (6-12 maanden).
Deze krachtsvermindering komt door het gebruik van een verdovingsvloeistof en blijft aanwezig zolang de vloeistof werkzaam is. Dit duurt ongeveer 6 uur. Het kan voorkomen dat het 3 tot 10 dagen duurt voordat de behandeling effect heeft. Daarom kan het langer duren voordat uw pijnklachten minder worden.
Dit is ook een van de redenen dat u nuchter moet komen. Tijdens de operatie zelf kunt u ervoor kiezen wakker te blijven, of te gaan slapen. Wij geven u dan sedatie. De pijnstillende werking van het blok houdt meestal 12 tot 24 uur aan.
De blokkade gaat via een naald die dicht bij de zenuw staat. Als deze op de goede plaatst staat kan de blokkade worden uitgevoerd. Dit duurt 15 tot 45 minuten. In totaal duurt de behandeling ongeveer twee uur.
Om uw pijn te verminderen, kunnen onze specialisten de pijn behandelen met een pijnblokkade. Ook wel zenuwblokkade genoemd. Daarmee verdoven we namelijk de zenuw die de pijn doorgeeft aan uw hersenen. Na zo'n injectie heeft u minder pijn.
Andere opties zijn onder meer fysiotherapie of psychotherapie, chirurgische ingrepen, lokale injecties, of een medisch implantaat zoals een neurostimulator of medicijnpomp. Bespreek met uw arts wat voor u de beste behandeling is voor uw chronische pijn. Mogelijk zijn niet alle behandelingen geschikt voor uw type pijn.
Nadat de pijn geleidende zenuw is opgespoord, kan een definitieve zenuwblokkade worden uitgevoerd. Dit wordt gedaan door verhitting, koude (vriezen), of met een speciale vloeistof. Een definitieve zenuwblokkade kan langere tijd pijnvermindering geven en zo nodig worden herhaald als de pijn toch terugkeert.
Dit verdovende effect is tijdelijk en houdt meestal enkele uren aan. Als duidelijk is geworden welke zenuwwortel betrokken is bij de pijn, kan de pijnspecialist proberen de zenuwwortel te behandelen met stroom (PRF) of met een ontstekingsremmer (corticosteroïd).
Het is niet mogelijk om meerdere blokkades, zowel proef- als zenuwblokkades, op dezelfde dag uit te voeren. Een zenuwblokkade wordt uitgevoerd met behulp van stroom, verhitting, kou of een ontstekingsremmer. De behandeling kan 2 tot 4 keer per jaar gedaan worden.
Als een behandeling daar niet genoeg helpt, kan uw huisarts of specialist u verwijzen naar het UMCG Pijncentrum. Ook uw behandelaar in het UMCG kan u naar ons doorverwijzen.
Bij een zenuwblokkade wordt de pijngeleiding van een zenuw in de nek of rug onderbroken. De zenuwen die naar het pijnlijke facetgewricht lopen, worden door verhitting langdurig uitgeschakeld. Daardoor kan de pijnprikkel niet meer aan de hersenen worden doorgegeven. Een zenuwblokkade helpt dus bij pijnbestrijding.
Opgepast: Wanneer u na een proefblokkade de pijn wilt uittesten, moet u voorzichtig zijn. Soms is er een krachtsvermindering in de benen omdat er een zenuw verdoofd werd. Wees voorzichtig zodat u niet valt.
pijn door aanraking. pijn door temperatuurswisselingen. brandende of stekende pijn. evenwichtsstoornissen, vooral bij het lopen op een oneffen ondergrond of in het donker.
Napijn of irritatie
Door de behandeling kan de druk op de zenuw en daardoor de pijn toenemen. Deze pijn kan enkele dagen aanhouden. Neem hiervoor eventueel pijnstillers, bijvoorbeeld paracetamol (gebruik zie bijsluiter).
Als de naald goed zit wordt bij een zenuwblokkade naast de plaatselijke verdoving bij de zenuw te brengen er nu ook met de naald kleine elektrisch stroompje bij de zenuwwortel gegeven. U voelt hierbij een prikkelend gevoel.
Een beknelde zenuw in de rug wordt ook wel zenuwcompressie genoemd. Dit resulteert in pijn rondom de aangedane zenuw en uitstralende pijn, afname in kracht en tintelingen in het gebied dat de zenuw aanstuurt. De locatie van de beknelde zenuw bepaalt waar de klachten optreden.
De zwaarste onder de soorten pijnstillers zijn de sterkwerkende opioïde pijnstillers zoals morfine zelf, oxycodon en fentanyl. Deze pijnstillers kunnen op verschillende manieren ingenomen worden.
Als paracetamol niet helpt, kunt u een NSAID proberen: bijvoorbeeld ibuprofen, naproxen of diclofenac. Deze pijnstillers werken goed maar kunnen ernstige bijwerkingen geven. Gebruik ze zo kort mogelijk. En altijd maar 1 soort tegelijk.
Chronische pijn komt doordat zenuwen en hersenen overgevoelig zijn geworden. En pijnstillers hebben daar geen invloed op. Pijnstillers helpen alleen bij pijn met een duidelijke oorzaak, zoals een wond, ontsteking of ziekte. Of als chronische pijn voor een deel een duidelijke oorzaak heeft.
Begin altijd met paracetamol. Dit heeft de minste bijwerkingen. U kunt ook een gel met pijnstiller op uw rug smeren, zoals diclofenac gel of ibuprofen gel. Kijk bij pijnstillers zoals ibuprofen, naproxen of diclofenac.
Maak een afspraak bij uw huisarts. Samen kunt u een stappenplan maken om langzaam weer meer te gaan doen. Zorg dat u veel blijft bewegen, ook als u pijn heeft. Sporten is ook goed, zoals zwemmen, fietsen of wandelen.
Als bewegen niet lukt, kunt u een of twee dagen rust nemen. U kunt dan het beste op uw rug liggen met een paar kussens onder uw knieën, of op uw zij met half opgetrokken benen. Warmte (bijvoorbeeld een kruik) op de pijnlijke plek wordt vaak prettig gevonden. Om de paar uren probeert u dan in beweging te komen.