Leg daarvoor een hand met gespreide vingers op de bovenbuik net onder de borstkas met je vingers naar het hoofd wijzend. Je andere hand met gespreide vingers ertegenover op de rug. Dit blijf je doen tot de ademhaling verandert of tot het ambulance-personeel het slachtoffer van je overneemt.
Leg een hand op het voorhoofd en kantel het hoofd voorzichtig naar achteren om de luchtweg te openen. Til de kin op met 2 vingertoppen van de andere hand (kinlift). Kijk, luister en voel maximaal 10 seconden of er ademhaling is.
Kijk, voel en luister of er een (normale) ademhaling aanwezig is: Kijk of er regelmatige bewegingen zijn van de borstkas en bovenbuik die kunnen passen bij ademhaling. Voel of er een luchtstroom is bij de mond en neus van het slachtoffer. Luister of er geluiden zijn die passen bij een normale ademhaling.
Bij bewusteloosheid zit een slachtoffer onderuitgezakt of ligt hij op de grond. Het slachtoffer reageert niet op aanspreken en op het schudden aan de schouders. Daarbij kunnen de ogen zowel open als gesloten zijn. Iemand die bewusteloos is voelt slap aan.
Iemand reageert niet op aanspreken en schudden en is dus bewusteloos. Iemand lijkt niet of niet normaal adem te halen.
Ademhalingsproblemen zijn over het algemeen te herkennen aan: Moeite met ademhalen. Een beklemmend gevoel. Snel vermoeid.
Een volwassen persoon ademt ongeveer 12 tot 16 keer per minuut. Bij een normale ademhaling tel je in 10 seconden dus ongeveer 2 of 3 ademhalingen. Kinderen ademen iets sneller. Controleer niet te kort.
Gasping is een reflex van het lichaam als reactie op een laag zuurstofgehalte in de hersenen. Gasping kan er op allerlei manieren uit zien. Dat hangt ook een beetje af van hoe lang de circulatiestilstand al duurt. Het wordt vaak beschreven als een schokkende, onregelmatige en/of luid snurkende ademhalingsbeweging.
Een agonale ademhaling (ook wel gasping genoemd) is een fysieke reactie die lijkt op het happen naar adem. Er is in dit geval geen sprake van een normale ademhaling; het is een impulsreactie van het lichaam die optreedt bij een circulatiestilstand (hartstilstand).
Een verstoorde ademhaling
Hypoventilatie. tekortschieten van de ademhaling. Dit houdt in dat de ademhalingsspieren niet voldoende kracht hebben om genoeg lucht in te ademen. Het gevolg hiervan is dat het koolzuurgas in uw bloed stijgt.
Gaspen kan 30 seconden tot 1 minuut aanhouden, maar er zijn gevallen bekend waarbij het nog langer aanhield. Ook als een slachtoffer nog gaspt moet toch met reanimatie begonnen worden. Bij twijfel over wel of geen gasping begin je met reanimeren en onmiddellijk 112 (te laten) bellen.
Een ademfrequentie van 6 tot 8 per minuut is genoeg. Veel mensen ademen echter sneller; 10, 12, 14, 16 tot wel meer dan 20 x per minuut. En dat is zonde. Door rustiger te ademen spaar je energie en is je hoofd minder vol.
Als u te veel of verkeerd ademhaalt, kunt u deze klachten krijgen: een benauwd gevoel. duizelig worden. een licht gevoel in het hoofd.
Soms moet u meer gapen of zuchten. De kans bestaat dat u op dit moment druk bent en stress ervaart. Het is mogelijk dat u daardoor last hebt van hyperventilatie of disfunctioneel ademen. Het gevoel van niet genoeg lucht krijgen kan angstig maken en de klacht verergeren.
Probeer rustig te ademen: 3 seconden in en 6 seconden uit. Of ga iets doen als uw ademhaling in de war is, bijvoorbeeld kniebuigingen en praten met iemand. In een papieren of plastic zak ademen helpt niet. De fysiotherapeut kan helpen bij ademhalings-oefeningen.
Naar adem snakken
Het ziet er uit als een vis happend naar lucht, en wordt gaspen (agonale ademhaling) genoemd. De ademhaling kan luidruchtig, zagend of gorgelend klinken en de borstkas beweegt niet of nauwelijks. Er is ook geen luchtstroom te voelen bij de mond of neus van de drenkeling.
Reageert niet op aanspreken en schudden aan de schouders. Hij is bewusteloos. Ziet grauw en bleek en kan een blauwe verkleuring hebben van onder meer de lippen, neus en oren. Ademt niet of niet normaal.
Ademnood, kortademigheid, luchthonger en benauwdheid zijn verschillende benamingen voor een (zeer) beangstigend gevoel van 'luchttekort'. De medische benaming voor kortademigheid is dyspnoe. Kortademigheid wordt vaak ervaren als een zeer bedreigend gevoel en kan vele oorzaken hebben.
De frequentie van de ademhaling kan abnormaal zijn in de vorm van een bradypnoe (te lage frequentie) of tachypnoe (te snel). De ademhalingsdiepte is soms zichtbaar afwijkend. We kennen de hyperpnoe (ademhaling met een te grote luchtverplaatsing ofwel een te diepe ademhaling) en de hypopnoe (oppervlakkig).
Er zijn aanwijzingen dat tachypneu kan ontstaan door stimulatie van C-vezels in de longen. Mogelijke stimuli zijn stuwing in het pulmonale vaatbed en intraveneuze toediening van adenosine.
De snelle kantelmethode wordt gebruikt om een bewusteloos slachtoffer dat op de rug ligt snel op de zij te draaien als hij gaat braken. Het slachtoffer wordt hierbij bij de schouder en de heup gepakt en op de zij gedraaid richting de hulpverlener.
Observeer de ademhaling en alle bovengenoemde aspecten ervan, zoals neusvleugelen, buik- of borstademhaling, rochelen, een pijnlijke ademhaling of als de auxiliaire ademhalingsspieren worden gebruikt, waarbij de patiënt tijdens elke ademteug onder andere de schouders optrekt om maar genoeg lucht te krijgen.
Te weinig zuurstof in het bloed kan leiden tot klachten als benauwdheid, moeheid, verwardheid en onrust. Neem contact op met je huisarts als je deze symptomen ervaart.
Als je benauwd bent, voelt het alsof je niet genoeg adem en lucht krijgt. Andere woorden die gebruikt worden voor benauwdheid zijn: kortademigheid, buiten adem zijn, ademnood, of naar lucht happen. Met een moeilijk woord wordt benauwdheid ook wel dyspneu genoemd.