Bij een sepsis reageert uw lichaam heel heftig op een bacterie, virus, schimmel of parasiet. Ook sommige gifstoffen kunnen de oorzaak zijn van een sepsis. Soms is niet duidelijk waar de sepsis door komt. U kunt bijvoorbeeld een sepsis hebben door een blaasontsteking, zonder dat u klachten van de blaasontsteking heeft.
Sepsis is een ontstekingsreactie van het lichaam op een infectie die zo ernstig verloopt dat weefsels beschadigd raken en orgaanfuncties uitvallen. Sepsis wordt ook wel bloedvergiftiging genoemd, maar dit is eigenlijk geen correcte term.
Infecties kunnen in principe overal in je lichaam ontstaan. Infectieuze micro-organismen kunnen zich onder andere verspreiden door water, voedsel, insectenbeten, handen schudden, niezen en hoesten of seksueel contact.
Als er een bloedvergiftiging optreedt, geeft dit vaak klachten als rillen, koorts, zich niet lekker voelen, misselijkheid, braken en diarree. Bij oudere mensen gaat dit bovendien vaak gepaard met verwardheid. In een ernstiger geval, de zogenaamde septische shock, kan de bloeddruk plotseling dalen.
Wanneer het organisme dusdanig veel schade aanricht dat het normaal functioneren van de gastheer is verstoord, spreekt men van een infectieziekte. In het ergste geval kan een infectie leiden tot de dood van het geïnfecteerde individu.
Als een voor het lichaam onbekende bacterie binnendringt, kan dit een infectie veroorzaken. Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over.
Afhankelijk van de ernst van de infectie en de bereikbaarheid van de ontstekingshaard, moeten antibiotica in tabletvorm of via en infuus gegeven worden. Antibiotica maken de bacteriën dood en nemen de klachten weg. Ook parasitaire infecties kan een behandeling met antibiotica volstaan.
Bij een bloedvergiftiging (sepsis) krijgt u een heftige ontstekingsreactie in uw hele lichaam. Zo ernstig dat uw organen beschadigd kunnen raken en hierdoor kunt u overlijden. Deze ontstekingsreactie kan worden veroorzaakt door een virus, een bacterie, een parasiet, een schimmel of bepaalde gifstoffen.
U kunt bijvoorbeeld een sepsis krijgen bij een blaasontsteking, longontsteking of hersenvliesontsteking. Bij een sepsis krijgt u ernstige klachten. U bent zo ziek dat uw organen beschadigd raken, bijvoorbeeld de longen of de nieren. Als een sepsis niet goed behandeld wordt, kunt u eraan overlijden.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel.
Wanneer ongewenste micro-organismen binnendringen en ongeremd gaan delen is er sprake van een infectie. Het lichaam reageert met een ontstekingsreactie op deze micro-organismen of hun giftige stoffen. Dit kan leiden tot een infectieziekte met duidelijke klachten zoals koorts of uitslag.
Wanneer patiënten besmet raken met een van de bacteriën kunnen er dodelijke infecties in het bloed of longontstekingen optreden.
Ontstekingen kunnen ook van binnenuit ontstaan, zoals een slijmbeursontsteking. Dit heet een steriele ontsteking omdat het ontstaat zonder inmenging van buitenaf.
Soms zelfs zonder behandeling. Sepsis is een levensbedreigende ziekte. Snel behandelen is nodig om de kans te verkleinen dat iemand overlijdt of blijvende schade overhoudt aan organen en weefsel. Sommige mensen krijgen een lage bloeddruk en een hoge hartslag door sepsis.
Hoe lang uw herstelperiode duurt, is ook afhankelijk van uw gezondheid en medische achtergrond. Sommige patiënten zijn na 1 dag alweer hersteld, en bij andere patiënten duurt het herstel langer.
Zoals bij vele ziekten zijn heel jonge kinderen, oude mensen en patiënten met een verminderde afweer extra kwetsbaar. Een bekend voorbeeld van een vorm van bloedvergiftiging is de meningokokkensepsis (= bloedvergiftiging door de bacterie die ook hersenvliesontsteking of meningitis veroorzaakt).
Bij een bacteriële infectie, een blindedarmontsteking of reuma zijn de bloedwaarden van CRP sterk verhoogd, doorgaans meer dan 100 mg/liter. Maar bij een chronisch licht verhoogde waarde (tussen 1 en 3 mg/liter) is het risico op hart- en vaatziekten al wat verhoogd en boven de 3 mg/liter is dat risico sterk verhoogd.
Een infectie met deze bacteriën loop je op door contact met ontlasting, het eten van besmet voedsel of via water. Een besmetting veroorzaakt niet altijd klachten. Naar schatting treden er jaarlijks zo'n 1.7 tot 5 miljard gevallen van diarree op, de meeste van deze gevallen zien we in ontwikkelingslanden.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
Regelmatig uw handen te wassen, bijvoorbeeld na gebruik van het toilet. Goede hoesthygiëne toe te passen: hoest in een papieren zakdoek, gooi de zakdoek weg desinfecteer daarna uw handen. Bij het verlaten van de kamer altijd uw handen te desinfecteren. Niet met uw handen aan wonden, infusen en katheters te komen.
Een acute ontsteking treedt meteen na de weefselbeschadiging op en duurt meestal niet langer dan enkele dagen. Van een chronische ontsteking is sprake als deze langer dan drie maanden aanhoudt.
Infecties komen op iedere leeftijd voor. Maar oudere mensen zijn vatbaarder voor ernstige infecties (luchtwegen, urinewegen en maag-darmstelsel). De symptomen van infecties zijn bij hen bovendien vaak atypisch. Dat betekent dat een longontsteking bijvoorbeeld zonder koorts en zelfs bijna zonder hoesten kan verlopen.
Wanneer bacteriën resistent worden tegen antibiotica, dan moeten sterkere antibiotica worden ingezet om infecties te genezen. Chinese onderzoekers melden dat ze bacteriën hebben gevonden die ook resistent zijn tegen de sterkste antibiotica die er vandaag bestaan, namelijk polymyxinen (1, 2).
Wanneer u bacteriën in uw bloed heeft, kunt u erg ziek worden, met koorts, soms met koude rillingen (bibberen), misselijkheid, overgeven of sufheid.