De raten worden in een honingslinger geplaatst. Deze centrifuge zorgt ervoor dat de honing uit de cellen geslingerd worden. De honing loopt via de wanden van de honingslinger naar beneden. Daar wordt de honing tot twee keer aan toe gezeefd.
Nieuwe raat is eetbaar, maar niet verteerbaar. Bij het eten van raathoning (honingraat) krijgt men echter maar een zeer kleine hoeveelheid binnen, ongeveer 3% van het honinggewicht. Ook kan men de was tot een klompje kauwen en uitspugen. Het eten van onverteerbare vulstoffen is echter goed voor de spijs-vertering.
Verse honingraat eten
Ook jij kan dan proeven van dit meest zuivere product in totaal onbewerkte toestand. Neem een stukje op je cracker of op je beschuit. Om het extra lekker te maken leg je onder de honing een plakje kaas van wat pittige smaak!
Raathoning is de honing zoals de bijen deze maken. Ze krijgen van ons geen begin, maar ze bouwen de raten van bijenwas puur natuur. Daar brengen ze dan de honing in. Wanneer de honing rijp is verzegelen de bijen de cellen met een wasdekseltje.
Een bijenraat of honingraat bestaat uit zeshoekige cellen en bevindt zich in een bijenkast, -korf of -nest. De raten zijn gemaakt van bijenwas. De werkbijen (niet de darren of de koningin) vormen de cellen met hun bovenkaken en poten en onderhouden ze zorgvuldig.
Rauwe honing wordt veel gezocht vanwege alle gezonde eigenschappen die deze honing heeft. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt ten goede van de weerstand, hooikoorts-klachten, luchtweginfecties en zelfs bij wonden op de huid. Het bevat gezonde vitaminen en mineralen! Raathoning wordt direct uit het raam gesneden.
Aangezien de bijen in de winter niet naar buiten kunnen om hun behoefte te doen zullen ze hun ontlasting dan in de kast laten gaan. Aangezien in honing redelijk veel stuifmeeldelen zitten komen deze in de darm van de bij terrecht, en hopen deze zich op.
Honingraat is ontzettend gezond en zonder problemen te consumeren. Het is 100% natuurzuiver en erg lekker. Als je besluit raathoning aan te schaffen dan zijn de raten van bijenwas compleet door de bijen gebouwd en zitten vol met honing. De honing en de raat is volledig te consumeren en kan je van de panelen afschrapen.
Re: raathoning bewaren
Je bewaard deze honing koel droog -niet in de schuur- en zorg dat het voor het einde van het jaar van eigenaar is verwisseld. Op een gegeven moment gaat ook verzegelde honing "zweten".
Om een honingraat te maken hebben de bijen, bijenwas nodig. Dat produceren ze zelf, met hun wasklieren. Met die was kunnen de bijen de kamers bouwen. Ze gebruiken hun bek om de vormen te maken en zo bouwen ze nog veel meer kamers.
Re: Honingraten bewaren
Als je een grote broedstoof( 2deurs koelkast) hebt ze op 35 graden bewaren. Beroepsimkers hebben een kamer waarin ze de de bakken met de te slingeren kunnen opslaan op de juiste temperatuur. Bovendien kunnen ze dan de luchtvochtigheid regelen zodat de honing nog wat droogt als dat nodig is.
Honing beschermt tegen kanker en hart- en vaatziekten, omdat het boordevol flavonoïden en antioxidanten zit. Regelmatig een kleine dosis rauwe honing en kaneel innemen, is goed voor je cholesterol. Het voorkomt bloedvatenvernauwing omdat het je aders schoonhoudt.
Re: honingslinger
een tangentiale slinger is prima voor een paar volken bij een of 2 oogsten per jaar. een radiaal slinger kán handig zijn als je erg veel te slingeren hebt en het geld voor de bijbehorende elektro motor hebt. zelf heb ik een slinger met zowel een tangetiaal (4-8) ramen en een radiale (20) binnenkorft.
Als er voldoende raten zijn verzameld worden ze gesmolten in een grote smeltpan. Door dit smeltproces kunnen imkers de was makkelijk scheiden van de honing. De honing zinkt tijdens het smelten namelijk naar de bodem. Als alles gesmolten is wordt de was in ijzeren bakken gegoten.
Zo gauw de koningin thuis is, zal ze eitjes gaan leggen. Zij wordt nu gevoerd en legt haar eitjes in de door de bouwtros gevormde raten. Er wordt alleen gebouwd als er voedsel binnenkomt in de vorm van nectar en stuifmeel. De bijenhouder moet dus goed opletten of er wel voldoende nectar en stuifmeel wordt gehaald.
Nectar bevat tot 80% vocht, de basis is dus vloeibaar. Gebruiksklare honing bevat nog 20% vocht en verder naast de vitamines mineralen en enzymen vooral suikers, in hoofdzaak glucose en fructose. In de nectar en in de honingdauw zijn glucosekristallen omgeven door water en blijft het geheel vloeibaar.
Zoals eerder genoemd worden vooral tijm-, heide- en manukahoning als gezondere opties gezien. Deze soorten zijn donker van kleur en onderzoek van een Sloveense universiteit wijst uit dat donkere honingsoorten meer voedingsstoffen en antioxidanten bevatten dan lichte honing.
Pure honing mag niet oplossen in water
Doe dan een lepeltje met wat honing in een glas warm water. Lost het direct op dan heb je te maken met honing die is vermengd met suikerstroop. Blijft het aan de lepel hangen en moet je er je best voor doen om het op te lossen, dan is het hoogstwaarschijnlijk honing.
Bovendien is honing vrij zuur met een pH-waarde tussen de 3 en 4,5 (7 is neutraal). In zo'n zure omgeving kunnen bacteriën en schimmels gewoon niet lang overleven. Voor de houdbaarheid moet honing in een goed afgesloten pot bewaard worden.
Honing heeft een geneeskrachtige werking door de enzymen, aminozuren, vitamines, eiwitten en mineralen die erin zitten. Daarnaast zitten er probiotica in. Dat zijn bacteriën die erg goed zijn voor de darmen. Je kunt de honing zowel inwendig als uitwendig bij huidklachten gebruiken.
In verband met de hoeveelheid snelle suikers in honing kun je er beter niet te veel van eten. Wel is het prima om af en toe een beetje honing te gebruiken, zolang je dieet in grote lijnen op orde is. In dat geval moet je alleen wel even opletten welke honing je koopt.
Honing met kaneel stimuleert de stoelgang en de vertering van je voedsel. Zo vermindert kaneel de gasvorming in de darmen, en helpen zowel honing als kaneel om ontstekingen in de maag te genezen. Ten slotte zou honing met kaneel ervoor kunnen zorgen dat je makkelijker afvalt.
Dat is handig, want in een bloem met nectar zit vaak een zogenoemd honingmerk. Dit kleurmerk reflecteert UV-licht, en leidt de honingbij direct naar de nectar. De bij verzamelt het zoete spul en stopt het samen met een lading speeksel in haar honingzak (een speciale maag waar de honing in bewaard wordt).
Bijenpoep ziet eruit als een klein dun gelig sliertje van enkele milimeters lang en wordt door het jaar heen, vandaar de "overlast", nog wel eens afgezet op een glanzend voorwerp (raam, kozijn, gepoetste auto).
Bijen hebben nectar nodig om honing te maken. Deze nectar halen de bijen uit bloeiende bloemen. De bijen worden naar deze bloemen gelokt door de geurstoffen en kleuren van de bloemen.