Stofluizen leven van schimmels en zijn op zich niet schadelijk. Ze zijn verzot op vochtige ruimtes en komen daarom vaak voor in vochtige woningen, magazijnen of schuren. Je vindt ze in vochtig papier, natte vullingen van matrassen of kussen en vloer- of wandbekleding waarop vochtvlekken of schimmel gevormd is.
Stofluizen zijn doorgaans niet makkelijk te zien. De beestjes worden namelijk maximaal vier millimeter groot. Ze zijn grijs, wit of donkerbruin van kleur. Stofluizen kunnen zich snel verplaatsen.
Stofluizen lijken veel op bladvlooien, maar die kunnen goed springen en hebben een zuigsnuit. De meeste stofluizen springen niet en vliegen ook heel weinig.
Stofluizen vormen een aparte orde van insecten en hebben niets te maken met andere soorten luizen. Ze bijten ons niet en zuigen geen bloed maar ze leven van schimmels, algen en ander plantaardig materiaal. Hun aanwezigheid kan duiden op een te hoge luchtvochtigheid.
De stofluis heeft een asymmetrische mandibel. Hiermee kan ze voedsel zowel kauwen als opzuigen. Ze voedt zich met schimmels, stuifmeel, algen en korstmossen.
De enig afdoende bestrijdingsmethode van stofluizen bestaat uit het opruimen of drogen van het materiaal waarin de schimmels voorkomen en de ruimte waarin zij zich bevinden. Dit laatste kan door flink te luchten bij droog weer of eventueel door de ruimte droog te stoken. Toepassing van insecticiden heeft geen zin.
Uiterlijk van stofluizen
Enkele stofluizen zijn gevleugeld, andere zijn vleugelloos of hebben slechts vleugelstompjes. Stofluizen verplaatsen zich snel, maar schoksgewijs. De jonge stofluizen lijken sterk op de reeds volwassen exemplaren. Stofluizen vliegen niet.
De meest voorkomende beestjes die je in je bed tegen zult komen zijn huisstofmijten, bedwantsen (ook wel wandluis of bedluis genoemd) en vlooien. Spinnen zul je vooral rond je bed zien, omdat zij zich voeden aan de muggen, die zich weer aan jou voeden.
U herkent een plaag van bedwantsen aan donkere of zwarte vlekken aan de zoom van de matras. Dit komt door de poep van de bedwants. Ze hebben een aparte geur. Ze ruiken naar zoete amandel of koriander.
Als er één insect is die veel op een bedwants lijkt, dan is het wel de zwaluwwants! Deze insecten lijken identiek aan bedwantsen. Zwaluwwantsen zijn een direct familielid van bedwantsen en zien er daarom bijna hetzelfde uit.
Kunnen luizen bijvoorbeeld overleven in bed of in mutsen of sjaals? Dat kan, maar in elk geval niet langer dan 48u. Bovendien zullen ze zich buiten de hoofdhuid ook minder gemakkelijk verspreiden. De eerste focus bij een luizenbehandeling blijft dus het haar.
Als je het hoofd op symptomen controleert, kijk dan goed tussen de haren, vooral achter de oren en in de nek. Je ziet de hoofdluizen dan bewegen. Ook als je geen luizen ziet maar wel grijswitte puntjes, is er waarschijnlijk sprake van hoofdluis. Die puntjes zijn eitjes van hoofdluis.
Kleerluis (Pediculus humanus humanus L.) De kleerluis (Pediculus humanus humanus L.) is een insect dat zich voedt met menselijk bloed dat met de zuigsnuit wordt opgezogen uit de lichaamshuid.
Nimfen zijn één tot vijf millimeter groot en zijn vrijwel helemaal doorzichtig. Zuigen ze bloed, dan worden ze vuurrood. Nimfen vervellen meerdere malen voor ze volwassen worden, maar hun velletjes zijn pas goed zichtbaar op een donkere ondergrond.
Kleine zwarte beestjes in bed zijn mogelijk vlooien of bedwantsen. De beste aanwijzing hiervoor is als je 's morgens regelmatig opstaat met heftig jeukende rode beten. Kunnen het geen muggen zijn? Mogelijk wel als je eerst gezoem hoort.
Wanneer de overlast wordt veroorzaakt door de wat grotere plaagdieren zoals muizen, ratten of steenmarters dan verraden meestal de vorm en grootte van de keutels het diersoort. Keutels van muizen zijn zwart/donkerbruin van kleur en zo groot als rijstkorrels.
Was al uw kleding en beddengoed op ten minste 60 graden (of laat het stomen). Of leg uw spullen gedurende 1 week in de diepvries (bij -14 Cº) om de bedwantsen en eitjes te doden. Controleer tweedehands kleding, meubels en spullen op bedwantsen voordat u deze in uw huis haalt. Haal geen tweedehands matrassen in huis.
Bedwantsen hebben een hekel aan extreme hitte, maar ook aan vrieskou. Daarom kun je het volgende proberen om bedwantsen te bestrijden. Warmte: Stop alle besmette spullen in een zak en was ze minimaal op zestig graden. Dit zorgt ervoor dat de beestjes dood gaan.
Bedwantsen hebben genoeg aan één beet per week om zich te voeden. Dit doen ze vooral 's nachts, want ze hebben een hekel aan licht. Overdag bijten ze ook, maar dan alleen als ze heel hongerig zijn. Bedenk wel dat ze sowieso heel lang zonder voedsel kunnen.
Zoals de naam al doet vermoeden worden bedwantsen vaak aangetroffen in het bed of in beddengoed, maar ze kunnen ook verstopt zitten in meubels. Bedwantsen worden vaak aangetroffen in: bedframes en hoofdeinden. beddengoed, zoals kussens, dekens, dekbedden, lakens.
Je kunt ze terugvinden over je hele lichaam, maar vooral daar waar je lichaam het matras raakt. Bedwantsen maken het zichzelf graag gemakkelijk. Waar de huid het zachtst is, is het makkelijk toehappen voor ze. Denk daarbij aan buik, lenden, benen, billen, rug en zelfs bultjes op hoofdhuid.
Kun je bedwantsen zien? Ondanks dat bedwantsen erg klein zijn, meestal maar 4-5mm groot, is het mogelijk om een volwassen bedwants te zien. Je kunt zelfs de nimfen en eitjes zien. Die worden ook nog wel eens verward met stofmijt.
Je kan stofluizen voorkomen door te zorgen voor goed geventileerde, droge ruimtes. Zorg dus dat er minder dan 75 procent luchtvochtigheid is in je woning en verlucht regelmatig de ruimtes. Controleer ook zolders en kelders of materialen die vochtig kunnen worden. Pak vochtproblemen en schimmel altijd meteen aan.
"De witte vliegjes zijn een soort luizen. Ze worden ook wel de motluis genoemd. Ze zuigen plantsappen weg bij vooral jonge bladeren." De plaag doet zich vooral voor op plekken met een sterke 'monocultuur'.
De mens kan last hebben van drie verschillende soorten luis: hoofdluis (haarluis), kleerluis en schaamluis. De luis veroorzaakt een irritante jeuk aan de hoofdhuid door een allergische reactie van de huid op het speeksel van de luis.