Mosselen planten zich voort in de maanden april en mei. De vrouwtjes stoten in die maanden miljoenen eicellen uit.Die worden in het water bevrucht.Deze eicellen groeien uit tot larven en na ongeveer een maand begint zich een schelp te vormen.
De larve gaat waar de zeestroming het dier heen voert, zoals dat met al het plankton het geval is. Na ongeveer een maand wordt de larvale schelp gevormd, die gedurende enige tijd verder aangroeit. De larvale schelp ziet er nog niet zo uit als die van de volwassen mossel.
Elk weekdier heeft kalkklieren, die zitten in een dun vliesje om het diertje heen. Met deze klieren maakt het diertje kalk en zo ontstaat de schelp. Hoe meer het weekdier groeit, hoe groter hij zijn huisje bouwt! Als het diertje dood gaat blijft zijn schelp bestaan en die vind jij dan weer op het strand!
Vooralsnog worden schaaldieren, in tegenstelling tot vissen, in de EU niet ingedeeld bij dieren die gevoel hebben.
Mosselen schieten kuit in de zee De twee geslachtsorganen van mosselen maken mannelijke en vrouwelijke geslachtscellen. Via een buis worden de zaad- en eicellen in het water geschoten. Uit de eitjes komen larven, die naar de bodem zinken en zich tot mosselen ontwikkelen.
Het oudste nog levende dier is een 410-jarige mossel. Het weekdier, een Noordkromp, werd onlangs voor de IJslandse kust gevangen.
Neen, volwassen mosselen (Mytilus edulis) hebben geen ogen, maar mossellarven hebben wel een "eye spot" (oogvlek, i.e. een lichtgevoelige pigmentvlek). Sommige andere tweekleppigen (Bivalvia) hebben echter wél ogen als ze volwassen zijn.
Een verbod op mosselen lijkt ze minder van belang te vinden, omdat ze ten onrechte denkt dat die 'al dood' zijn. Ondanks die misser, ook mosselen kook je levend, weet Oskam het zeker: 'Alle schaal- en schelpdieren leggen dezelfde lijdensweg af' als ze in de pan belanden.
Het zenuwstelsel van deze ongewervelde dieren is gewoonweg te simpel. Zo simpel dat ze geen benul hebben van wat er gebeurt. En als ze geen bewustzijn hebben, kunnen ze ook niet lijden, redeneren de onderzoekers. .
Om toch een antwoord te geven op je vraag kan je stellen dat mosselen die gekoeld en vochtig bewaard worden ongeveer 7 dagen kunnen overleven zonder water.
Het proces om zo'n gat te maken, duurt gemakkelijk een week. Soms slagen tweekleppigen erin om tijdig te ontsnappen, dan zie je een gaatje dat niet helemaal is uitgehold!
De schelp verleent het dier stevigheid, en beschermt het dier tegen uitwendige invloeden zoals predatie, kwetsuren, uitdroging, etc. De schelp groeit tijdens het leven met het weekdier mee.
Vaak zijn lege schelpen op het strand al honderden jaren oud, zo niet duizenden jaren. Je kunt zelfs fossielen vinden van meer dan 100.000 of miljoenen jaren oud.
Dit water wordt door de kieuwen van de mossel gefilterd en met behulp van trilhaartjes wordt het voedsel naar zijn inwendige mond verplaatst. De oneetbare deeltjes die de kieuwen hebben tegengehouden worden uitgescheiden. Een soort poep dus.
Om te testen of een mossel nog leeft, geef je een tikje op de schelp. Sluit de mossel zich, dan is ze nog perfect. Blijft ze open staan, dan is ze dood en moet je ze weggooien. Ook beschadigde schelpen gooi je weg.
Schelpkenmerken. De doopvontschelp is het grootste thans levende tweekleppige weekdier. De lengte van de schelp is meer dan anderhalve meter en het dier kan rond de 250 kilo zwaar worden.
Mieren werken op indrukwekkende manieren met elkaar samen en termieten bouwen vanuit het niets geweldige structuren. Nieuw onderzoek levert bewijs dat insecten waarschijnlijk pijn ervaren, net als wij.
Niet alleen zoogdieren zoals wij, maar ook vogels, vissen en mogelijk kreeften. Wie niet kan praten, voelt geen pijn, was lange tijd het adagium in de wetenschappelijke wereld. Tot de jaren 1980 opereerden artsen baby's die nog niet konden praten zonder verdoving.
De uiteindelijk conclusie is dan ook dat ongewervelden, vanwege hun zeer eenvoudige zenuwstelsel, hoogstwaarschijnlijk geen pijn kunnen ervaren. Er kan dus ook geen schade optreden aan hun welzijn.
Een mossel is een filteraar. Het voedsel bestaat uit algplankton. Maar toch, het blijven ingewanden. Alleen geen hersenen, dat scheelt.
Melk is goed voor elk
Nope, helemaal niet, integendeel. Mosselen nemen enkel zeewater op, geen melk. Maar melk wordt wel snel zuur, en als je je mosselen daarin laat weken, mag je die ook meteen weggooien. Laat dus toch maar zo.
Mosselen bevatten veel eiwitten en zijn koolhydraatarm. Ze bevatten ook weinig vetten en vooral onverzadigde vetten, die zijn gezonder dan verzadigde vetten en dragen minder bij tot je cholesterolgehalte. Bovendien zijn mosselen rijk aan mineralen, kalk, fosfor, jodium, ijzer en vitaminen.
Met behulp van byssusdraden (ook wel de baard genoemd) hechten zij zich vast aan de zeebodem, aan voorwerpen of aan elkaar. De byssusdraden worden gevormd door een speciale klier die op een soort voet lijkt. Met deze 'voet' kan de mossel zich enigszins verplaatsen.
Door die verkeerde mossel ben je besmet met Diarrheic Shellfish Poisoning (DSP), letterlijk 'diarree-veroorzakende schelpdiervergiftiging'. Vervelend, maar behalve dat je misschien nooit weer mosselen wilt eten is er geen blijvende schade.
Die kieuwen zijn bezet met ontelbare trilharen. Zodra de voedseldeeltjes de kieuwen raken worden ze opgenomen in slijm. Vervolgens worden de voedseldeeltjes door de trilharen naar de mond bewogen. Daar worden de eetbare deeltjes door twee mondflappen gesorteerd.