Hoe het komt dat sommige mensen SLE krijgen en anderen niet, is niet helemaal duidelijk. Men weet dat genetische en omgevingsfactoren een rol spelen. De ziekte komt in bepaalde families meer voor. Nochtans is ze, voor zover bekend, niet erfelijk.
Oorzaken. De ontstaanswijze van SLE is nog niet helemaal opgehelderd. Een deel van de verklaring van het ontstaan van SLE ligt besloten in de manier waarop het lichaam oude (delen van) cellen opruimt. In de gezonde situatie vindt dit opruimen plaats zonder dat het afweersysteem geprikkeld wordt.
Je lichaam denkt dat goede (lichaamseigen) cellen kwade indringers zijn en je afweersysteem wil die indringers verdrijven. Hierdoor komen bepaalde stoffen vrij waardoor ontstekingen ontstaan in je huid, gewrichten, pezen, spieren of organen. Dit kan in verschillende plaatsen van het lichaam gebeuren.
SLE is niet te genezen. Er zijn wel behandelingen die de ziekte rustiger kunnen maken.
Een vroege diagnose en een doeltreffende behandeling maken dat de meeste patiënten met SLE een normale levensverwachting en een normaal levenspatroon kunnen hebben. SLE komt vooral voor bij vrouwen en begint meestal tussen 20- en 40-jarige leeftijd.
Van bepaalde voedingsmiddelen wordt beweerd dat ze een ongunstige werking hebben (bijvoorbeeld: aardappelen, tomaat, paprika, aubergine). Van gefrituurd voedsel, sojaproducten en aspartaam zou de ziekte kunnen opvlammen.
Desalniettemin is een voedzaam, goed uitgebalanceerd en gevarieerd dieet belangrijk voor mensen met lupus. Dit dieet bestaat uit veel vers fruit en groenten, volle granen, vette vis en gematigde hoeveelheden rood vlees.
Wat is SLE? SLE is de afkorting voor de ziekte Systemische Lupus Erythematodes, beter bekend als Lupus. SLE is een auto-immuunziekte waarbij het afweersysteem (immuunsysteem) zich tegen het eigen lichaam keert.
Op de lange duur kan SLE tot nieuwe klachten leiden. Het kan dan gaan om ernstige klachten, zoals problemen met de nieren. Dit soort ernstige klachten die op de lange duur kunnen ontstaan, wordt wel 'complicaties' genoemd.
Sommige mensen met systemische lupus hebben een verhoogd risico op het ontstaan van stolsels in de bloedvaten. Hierdoor kan trombose of een longembolie ontstaan. De kans hierop is vooral aanwezig als je speciale antistoffen in je bloed hebt, de zogenaam- de antifosfolipiden antistoffen.
Om de diagnose SLE te kunnen stellen is bloedonderzoek noodzakelijk. Daarom wordt er bloed afgenomen. Een verpleegkundige of een medewerker van het laboratorium neemt een of meerdere buisjes bloed bij je af.
Cutane lupus is niet te genezen. Wel kunnen de klachten verminderen bij gebruik van een ontstekingsremmende pijnstiller of reuma-remmend medicijn. Afhankelijk van de ernst van de klachten schrijft de arts medicatie voor huidafwijkingen voor. Daarnaast kunt u de zon het beste zoveel mogelijk vermijden.
Wanneer het immuunsysteem sterk belast wordt en langdurig overactief is, is de kans dat een auto-immuunziekte zich openbaart vergroot. Vaak gaat er chronische stress (bijnieruitputting), ziekte (virussen) of een bevalling aan vooraf.
SLE kan vaker voorkomen in de familie. Erfelijke factoren spelen een rol bij het ontstaan van de ziekte. Studies laten zien dat 10% van de kinderen met SLE een familie lid hebben die ook SLE heeft.
Systemische lupus erythematosus (SLE) is een auto-immuunziekte, d.w.z. dat het lichaam afweerstoffen maakt tegen de eigen cellen, in dit geval van het bindweefsel.
Deze stoffen noemen we auto-antistoffen. Hierdoor kunnen ontstekingen ontstaan in weefsels, zoals de huid, bindweefsel, gewrichten, de nieren, zenuwen en bloedvaten. SLE is een reumatische bindweefselontstekingsziekte.
Bij sommige mensen met SLE raken ook organen, zoals de nieren, het hart, de hersenen of de longen, aangetast. Ook klachten van de bloedvaten komen voor, en er kunnen stolsels in de bloedsomloop ontstaan. Dit kan tot ernstige problemen leiden. Gelukkig zijn deze klachten tegenwoordig meestal goed te behandelen.
De zware vormen van lupus die via ernstige hersen- en nieraantasting tot de dood leiden, zijn uitzonderlijk geworden. Verwikkelingen (meestal infecties) of een te laat behandelde opstoot kunnen uitzonderlijk fataal zijn.
De meeste auto-immuunziekten zijn gelukkig goed behandelbaar, zegt Leavis. “De basis is vaak prednison, maar we hebben een heel scala aan middelen tot onze beschikking waarmee we het merendeel van de auto-immuunziekten grotendeels onder controle kunnen krijgen.
In de meeste gevallen spelen bij een auto-immuunziekte chronische ontstekingen van de organen of gewrichten een rol. Ook symptomen als vermoeidheid, depressie, pijnklachten en een algeheel ellendig gevoel hangen samen met dit type aandoeningen.
Andere oorzaken van een auto-immuunziekte:
Een belangrijke tweede oorzaak is chronische stress. Als de stress-as, dat wil zeggen het hormonale systeem dat vanuit de hersenen en de hypofyse de bijnieren aanstuurt voor een chronisch verhoogde aanmaak van cortisol zorgt.
Bij een chronische immuunziekte functioneert het immuunsysteem niet goed. Er zijn grofweg vier soorten chronische immuunziekten: De afweer is te sterk en richt zich naar binnen (auto-immuunziekten zoals reuma) De afweer is te sterk en richt zich op externe factoren (allergieën, eczeem)