De kist moet aan de volgende eisen voldoen: Binnenmaat: lichaamslengte + 15 cm (lengte) en 55 cm (breedte). Buitenmaat: 205 x 55 x 75 cm (lengte x breedte x hoogte). Materialen: kunststof, glas, karton en metaal zijn niet toegestaan.
De gebruikelijke afmetingen zijn 180 tot 200 cm lang en 50 tot 55 cm breed. Wanneer u een kist in grotere maten maakt is het zeer verstandig om vooraf contact op te nemen met het crematorium of de begraafplaats.
Een lege doodskist weegt tussen de 40 en 60 kilo. Zwaardere modellen zoals amerikaanse grafkisten wegen ongeveer 60 tot 80 kilo. Als de overledene in de kist ligt weegt een doodskist dus al snel meer dan 100 kilo.
Voor de crematie is een kist dus belangrijk, maar welke materialen zijn daarvoor geschikt? Een houten kist is de meest geschikte en duurzame keuze, omdat er voor de verbranding van een houten kist minder gas wordt verbruikt. Het soort hout dat je kiest, maakt op gebied van duurzaamheid en kleur niet uit.
Dat hangt ervan af voor hoeveel personen een graf is ingericht. Bij 3 personen is de diepte circa 3 meter. Het kan wat variëren, maar het is in ieder geval wettelijk verplicht is dat (de bovenste) kist minimaal 65 cm onder de grond staat.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
Na de verzorging kan men bij een intacte huid van zowel de overledene, als nabestaande of verzorger, iemand zonder problemen aanraken. Voor het sluiten van de ogen, is het vaak al voldoende ogen direct na het overlijden met de vingers dicht te strijken.
Wat betreft kleding van de overledene gaat de voorkeur uit naar kleding van natuurlijke materialen en geen schoenen of panty's. Synthetisch materiaal belemmert een goede vertering van het lichaam bij begraven. Brillen gaan af bij het sluiten van de kist. De uitvaartverzorger kan u hier verder over informeren.
Cremeren gebeurt in een crematorium. Bij het cremeren wordt de kist in een crematieoven geplaatst. De kist vergaat daarbij door de hitte. Voorafgaand aan een crematie is er vaak een uitvaartdienst of een kerkdienst, maar het hoeft niet.
Een kist kost 1495 euro.
Een lijkkist kan niet gehuurd worden. De huurkist van andere Europese landen is niet van toepassing in ons land. Zo kan een lijkkist slecht één maal gebruikt worden om één overledene te begraven en niet meerdere malen.
Een sarcofaag (Oudgrieks: σαρκοφάγος – vleesetend) is een doorgaans stenen kist waarin menselijke stoffelijke resten worden bewaard. Het gaat hierbij specifiek om overblijfselen als gevolg van begraven en niet van cremeren. In het laatste geval is de houder van de resten een urn.
Het dragen van de uitvaartkist wordt meestal gedaan door 6 personen, afhankelijk van het gewicht. Het is zeker niet noodzakelijk dat de kist door professionele dragers gedragen wordt. Naasten kunnen heel goed zelf dragen. Vaak is het een bijzonder moment als bijvoorbeeld de kinderen, kleinkinderen, vrienden etc.
Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Na een week begint het lichaam op te zwellen door de gassen en vorming van het rottingsvocht. Na 2 weken ontstaan de rottingsblaren. De nagels laten 10 dagen na overlijden los. Uiteindelijk zijn, na enkele weken, de weke delen (organen, huid) verteerd en omgezet in gassen en vloeistoffen en blijft het skelet over.
Hier bestaan geen regels voor. Om een overledene wel of niet thuis op te baren is een vrije keuze. Ook om hem 's nachts alleen te laten. De meeste mensen laten een overledene niet alleen in huis en zorgen voor een wake; dat is een kwestie van gevoel.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
De mond kan je na overlijden dichtdoen en met een handdoek-rolletje onder de kin dichthouden. Maar de mond is de sterkste spier van je lichaam en als de spierstijfheid afneemt, gaat de mond weer open staan. Overigens moet je als iemand een kunstgebit heeft, dit weer indoen voor het sluiten.
U vraagt hoe lang een overledene ongekoeld op een kamer in een verzorgingshuis mag blijven. Dat is in principe onbeperkt. Althans, binnen 6 dagen (de 5e dag na die van het overlijden) moet iemand begraven of gecremeerd zijn, dus laat ik zeggen tot aan de uitvaart.
Het wit-grijze poeder is de as
Wat men uit de crematieoven haalt na crematie, is een menselijk lichaam maar dan enkel de botten. De vermaling van deze botten of beenderen, zorgen voor het wit-grijze poeder dat we kannen: as.
Dikkere mensen zijn nog steeds welkom, maar “Die moeten dan in een lijkwade of op een opbaarplank worden begraven. Dat is dan niet anders”, aldus Ab Middelkoop, de eigenaar van de begraafplaats.
Wetenschappers voeren daar baanbrekend forensisch onderzoek uit. Wilson en collega's probeerden in het lab een gebruikelijk systeem voor het vaststellen van het tijdstip van overlijden te verbeteren. Ze gebruikte daarvoor timelapse camera's en ontdekten dat menselijke lichamen na de dood significant bewegen.
Natuurlijk mag iemand de overledene op de mond kussen maar men moet wel rekening houden dat daar veel bacteriën aanwezig zijn. Het is wellicht een vervelend praatje maar direct na het overlijden begint het lichaam met het ontbindingsproces. Die lichaamssappen moeten weg en dat gaat vaak via de mondhoeken.
De stervende zelf kan een acetonachtige geur verspreiden. Dit is heel normaal en heeft te maken met het proces wat gaande is in het lichaam. Het uitvallen van de organen. Als u deze geur vervelend vindt is er op het gebied van aroma therapie wat mogelijk.