Wat is het voorzetselvoorwerp en hoe herken je het? In een zin als 'De minister onthield zich van commentaar' is van commentaar een voorzetselvoorwerp. Het voorwerp begint met een voorzetsel (van) dat als het ware 'opgeroepen' wordt door het hoofdwerkwoord in de zin: zich onthouden.
Het voorzetselvoorwerp is een onderdeel van grammatica dat valt onder het redekundig ontleden. Om een voorzetselvoorwerp te kunnen herkennen moet je weten wat een voorzetsel is. Het voorzetselvoorwerp begint met een voorzetsel en wordt vaak gevolgd door een voorwerp, bijvoorbeeld: Ik hou van pindakaas.
Je vindt een voorzetselvoorwerp door te kijken naar de zinsdelen die met een voorzetsel beginnen. Kijk of dat voorzetsel een VAST voorzetsel is (een betekenisgeheel vormt met het zelfstandig werkwoord in het gezegde). Het zinsdeel dat begint met dat voorzetsel noemen we voorzetselvoorwerp.
Samengestelde zinnen zijn zinnen met meer dan één persoonsvorm. Een samengestelde zin noem je ook wel een meervoudige zin genoemd omdat er meer dan één persoonsvorm in zit. Een zin met één persoonsvorm noem je een enkelvoudige zin.
Een voorzetselvoorwerp is een zinsdeel dat begint met een voorzetsel. Dat voorzetsel hoort bij het gezegde van de zin. Voorbeelden zijn: zorgen voor, geloven in, denken aan, verlangen naar, zich verheugen op. Vaak hebben voorzetselvoorwerpen een figuurlijke betekenis.
Het verschil tussen het voorzetselvoorwerp en de bijwoordelijke bepaling zit vooral in de band met het werkwoord: het voorzetselvoorwerp heeft een nauwe band met het werkwoord en de bijwoordelijke bepaling juist een lossere band. Vergelijk deze zinnen: Hij staat stil bij het stoplicht.
een voorzetselvoorwerp komt voor bij werkwoorden met een vast voorzetsel (luisteren naar, abonneren op, delen door, geven om, kijken naar, etc.). wanneer een zinsdeel begint met een voorzetsel is het altijd een voorzetselvoorwerp, tenzij dat zinsdeel een plaats aangeeft, dan is het een bijwoordelijke bepaling.
Zinnen bestaan in drie hoofdtypen: eenvoudig, samengesteld en complex. Eenvoudige zinnen bevatten één onafhankelijke clausule. Samengestelde zinnen bevatten ook alleen onafhankelijke clausules - twee of meer. Complexe zinnen hebben zowel een onafhankelijke als een of meer afhankelijke clausules.
Er bestaan enkelvoudige en samengestelde zinnen. Een enkelvoudige zin bestaat uit één hoofdzin, en heeft maar één persoonsvorm, bijvoorbeeld: 'Lisa kijkt naar het journaal. ' Een samengestelde zin bestaat uit meerdere hoofdzinnen of heeft een of meer bijzinnen.
Een lijdend voorwerp begint nooit met een voorzetsel. Een lijdend voorwerp bevat altijd een zelfstandig naamwoord of een persoonlijk voornaamwoord. Niet in iedere zin staat een lijdend voorwerp. In een zin met een naamwoordelijk gezegde staat nooit een lijdend voorwerp.
Een naamwoordelijk gezegde bestaat uit alle werkwoorden in de zin en een zinsdeel met een zelfstandig of bijvoeglijk naamwoord dat iets zegt over het onderwerp. Het naamwoordelijk gezegde geeft een toestand aan: het onderwerp is/ wordt/ blijft/ blijkt/ lijkt/ schijnt/ heet iets. De jongen is koning.
Hoe vind je een bijwoordelijke bepaling? Bij zinsontleding zoek je eerst de persoonsvorm en het onderwerp van de zin. Dan kijk je of er een lijdend voorwerp en eventueel een meewerkend voorwerp in de zin staat. De overgebleven zinsdelen zijn vaak bijwoordelijke bepalingen.
Verwekker. Varicella (waterpokken) wordt veroorzaakt door het varicellazostervirus ( VZV ), dit is de verwekker die ook gordelroos veroorzaakt.
Een voorzetselvoorwerp (v.z.v.) begint altijd met een voorzetsel (op, onder, naast, aan, met, naar, voor, in, …). Een voorzetselvoorwerp komt alleen voor bij werkwoorden met een vast voorzetsel.
Voorzetsels zijn woorden zoals op, onder, in, door, behalve, tussen en tegen. Ze geven de relatie (bijvoorbeeld tijd, plaats of reden) aan tussen het woord waar ze voor staan en de andere woorden in de zin: tijdens de vakantie, in de scriptie, vanwege het slechte weer.
Eenvoudige zinnen hebben één onafhankelijke clausule . Bijvoorbeeld: “Jack went shopping.” Samengestelde zinnen hebben ten minste twee onafhankelijke clausules die met elkaar verbonden zijn door een komma en een nevenschikkend voegwoord of een puntkomma. Bijvoorbeeld: “Jack went shopping, and Lucy cooked dinner.”
Een beknopte bijzin is een bijzin waarin het onderwerp en de persoonsvorm ontbreken. Het gezegde van een beknopte bijzin bevat alleen een deelwoord of een infinitief met te. Luid vloekend loopt hij de winkel uit.Door wanhoop gedreven stemde ze ermee in.
Nevenschikkende voegwoorden leggen een verband tussen twee hoofdzinnen, zinsdelen, woorden of woordgroepen, onderschikkende voegwoorden leggen een verband tussen een hoofdzin en een bijzin. Nevenschikkend zijn bijvoorbeeld en, maar, of, dan (wel), dus en want.
Een samengestelde zin is een zin met 2 of meer persoonsvormen. Vaak staat tussen de 2 delen een komma of een voegwoord (allebei kan ook), maar dat hoeft niet. Een samengestelde zin heeft dus ook twee gezegdes. Een gezegde bevat namelijk alleen de werkwoorden die bij elkaar horen.
Regel: Een samengestelde zin kan worden omgezet in een eenvoudige zin door een of meer hoofdzinnen te reduceren tot een woord of zin . Bijvoorbeeld: Samengesteld: We moeten eten of we kunnen niet leven. (Hoofdzin) (Hoofdzin) Eenvoudig: We moeten eten om te leven.
Samengestelde zinnen verbinden twee eenvoudige zinnen, maar laten vaak geen duidelijke relatie zien tussen de twee delen. Bijv. Ik wachtte op de bus, maar hij was laat. Een samengestelde zin bevat een hoofdzin en een of meer afhankelijke zinnen.
Een voorzetselvoorwerp begint altijd met een voorzetsel dat je niet weg kan halen uit de zin. Bijvoeglijke bepaling: zegt iets over het zelfstandig naamwoord waar het bij hoort in de zin.
Het zelfstandig naamwoord of voornaamwoord dat na het voorzetsel komt, is het lijdend voorwerp van het voorzetsel.