Wanneer draagt men een
Een djellaba (Arabisch: جلابة) is een lang, losvallend gewaad met lange mouwen en met (in sommige gevallen), een (puntige) capuchon. Hij wordt tot op de enkels gedragen en heeft meestal een neutrale kleur. Hij wordt met name in de Maghreb-landen door mannen en vrouwen gedragen.
Een kandora (ook kandoera of kandoora), dishdasha, thobe of qami is een lang gewaad dat traditioneel gedragen wordt door mannen in de Arabische wereld. Een typische kandora is gemaakt van meestal wit katoen of linnen en reikt tot aan de enkels en heeft lange mouwen.
Waar moslimvrouwen een hoofddoek dragen, bestaat er ook voor de mannen een hoofddeksel, de zogenaamde takiyah. Meestal wordt het een koefi genoemd en soms een topi, weet Steenvoorden. „Maar om verwarring te voorkomen kun je het ook een mutsje noemen hoor.”
Deze Arabische jurk, ook wel bekend als Abayya, is een luchtige ruime traditionele Jurk voor heren. Deze Abbaya heeft lange mouwen en steekzakken die dicht zijn van binnen. Aan de voorkant heeft deze jurkeen traditionele brede borduursel die rondom de halslijn gaat naar de voorkant halverwege de gandoura.
Traditionele kleding in Marokko
Mannen kunnen de djellaba ook dragen, maar een andere optie is de kaftan. Dit is een lange, losse tuniek die vaak wordt gedragen met een riem om de taille.
De Abaya is een gewaad-achtige, simpele, losse jurk voor de vrouw en komt oorspronkelijk uit de Arabische landen. De abaya bedekt het hele lichaam behalve de handen, voeten en het gezicht en zit zo los mogelijk om de Islamitische voorschriften te handhaven.
De qamis is een traditioneel lange Arabisch kledingstuk (mantel) voor mannen. Vooral op het Arabisch schiereiland wordt dit kledingstuk dagelijks gedragen. In landen als Qatar en Kuweit is de qamis zelfs gelijk aan wat in het westen een maatpak is.
De imam draagt wel vaak iets op het hoofd, als hij voorgaat in het gebed. Dat wordt gewaardeerd. Vaak een mutsje. In sommige moskeeën lijkt het hoofddeksel van de imam op een tulband.
Als je een djellaba draagt, valt het niet onmiddellijk op dat je toerist bent en kan je makkelijker afdingen. Een djellaba is ook gewoon comfortabel. Als ik op vakantie ben, wil ik me ontspannen voelen. Als je een djellaba draagt, moet je je hoofd niet breken over hoe je het gaat combineren.
De hijab wordt bij ons beschouwd als een hoofddoek, beschikbaar in een variëteit van kleuren en printjes, en door vrouwen op verschillende manieren gedragen, zolang hun haren maar bedekt zijn.
,,Mannen dragen een hoofddeksel uit praktische overwegingen (koude) of in navolging van de profeet Mohammed. Zo halen ze een wit voetje bij God. De beloning komt later in het paradijs. Voor vrouwen is het voorgeschreven'', zegt Arif Potmis, van het Haags islamitisch platform.
De meest voorkomende zijn qamis, abaya, djelleba of een kandora. Je zou deze thobe ook een qamis of abaya voor mannen kunnen noemen maar djellaba's worden specifiek gekenmerkt door het feit dat ze een capuchon hebben. En een kandora heeft korte mouwen.
De berbers, die zich Amazigh (betekent 'vrije man') noemen, zijn de oorspronkelijke bewoners van Marokko. De Marokkaanse Arabieren stammen af van de Arabische veroveraars die in de zevende eeuw voor het eerst Marokko binnenkwamen en van de Arabische moslims die in de vijftiende eeuw uit Spanje werden verdreven.
In tegenstelling tot de Berbers, die in dorpen in de bergen wonen, wonen de Arabieren in (de Marokkaanse) steden. Grote delen van Marokko zijn door bergen en woestijnen tot op heden moeilijk bereikbaar en onherbergzaam. Het leven is er hard en de mensen leven een simpel en geïsoleerd bestaan in stammen.
In wandelgebieden is het normaal gesproken geen probleem om gewoon met korte broek en t-shirt te wandelen. De traditionele klederdracht in Marokko heet Djellaba, maar tegenwoordig draagt de meest jongere generatie ze niet meer. Ook is er een jurk genaamd Kaftan die de Marokkanen tijdens bruiloften kunnen dragen.
In sommige Arabische en westerse landen refereert het woord hijab aan het bedekken van het hoofd en lichaam, maar voor islamitische geleerden heeft de Hijab een bredere betekenis in de zin van zedelijk, kuis, behoudend of fatsoenlijk.
Islamitische huwelijkssluiting. Over het algemeen wordt aangenomen dat een islamitisch huwelijk (nikah) aan de volgende basiseisen moet voldoen: De wali (huwelijksvoogd) van de vrouw biedt de man aan om met de vrouw te trouwen. Zowel de vrouw als de man stemmen hiermee in zodat er sprake is van aanbod en aanvaarding.
Vrouwelijke imams zijn in de islam een omstreden fenomeen. Slechts zeer marginaal zijn er vrouwen die zich 'imame' noemen - zoals Bahloul in Parijs. Bahloul hoort tot de mystieke stroming van het soefisme.
In principe hoeven toeristen geen traditionele kleding te dragen. Toch moet je niet vergeten dat het een islamitisch land is met een zeer strikte dresscode en daarom is het aan te raden om klassieke kleding te dragen. Vrouwen dragen een zwarte tuniek, 'Abaya', en mannen dragen een witte tuniek, 'Kandora'.
Vrouwen in Saoedi-Arabië zijn wettelijk verplicht een abaya te dragen, een lang gewaad dat alle lichaamsvormen verhult.
Het lichaam moet van de navel tot de knie bedekt zijn. Waarom is het zo belangrijk wat voor ondergoed gedragen wordt? ,,Alles wat de gewoonte van de profeet Mohammed was, geldt voor het leven nu", zegt Arabist Fred Leemhuis. ,,Volgens de Koran droeg de profeet loszittend ondergoed, dus moeten mannen dat nu ook doen".
Een abaya is een losvallende jurk tot de grond met lange mouwen. Het is een traditioneel kledingstuk dat oorspronkelijk afkomstig is uit de Arabische wereld. Tegenwoordig is de jurk ook populair in andere delen van de wereld, vooral onder islamitische vrouwen.
De Niqab is de Arabische benaming voor een gezichtssluier en bedekt het hele gezicht behalve de ogen. Bij de boerka zijn de ogen juist niet zichtbaar. De Niqab kan het makkelijkst over een khimaar heen gedragen worden.
De oorsprong van de abaya ligt naar verluidt in het Mesopotamië van vierduizend jaar geleden. Vrouwen zouden het kledingstuk dragen om zichzelf te beschermen tegen de elementen van de woestijn, zoals hitte en opwaaiend zand.