De welpen (gemiddeld 2) worden tussen november en februari geboren. IJsbeer welpen wegen tussen de 450 en 600 gram bij hun geboorte. Ze zullen vanaf de geboorte tot ongeveer midden april in het sneeuwhol blijven en van de moedermelk leven.
De kleintjes van de ijsbeer worden welpen genoemd. Ze worden naakt, blind en doof geboren. Meestal worden ze als tweeling geboren. Bij de geboorte zijn ze ongeveer zo groot als een rat en wegen slechts 450 tot 900 gram.
De ijsbeer behoort tot de familie van de grote beren. Maar hij is wel de enige beer die op het land en in het water jaagt.
Sommigen van hen zijn “heer van de Noordpool” of “oude man in de pelsmantel”. Vrouwelijke ijsberen baren typisch twee welpen, die meer dan twee jaar bij ze blijven tot ze zelfstandig kunnen jagen en overleven. Vrouwtjes krijgen geen hulp van hun eenzame mannelijke vrienden.
Er zijn meestal 2 jongen, die in december of januari in een sneeuwhol worden geboren. Een enkele keer worden één tot vier welpen geboren. Bij de geboorte zijn de jongen ongeveer 600 gram zwaar en 25 centimeter lang.
Ze hebben behaarde zolen, zodat ze niet uitglijden op het ijs. De meeste ijsberen wegen 400 tot 680 kilo, maar er zijn uitzonderingen van bijna 1000 kilo! De ijsbeer wordt tussen de 20 en 25 jaar oud en kan zo'n 2,5 meter worden. Doordat de aarde steeds warmer wordt, smelt het zee-ijs van de Noordpool.
In gevangenschap kunnen ijsberen tot 37 jaar oud worden. In het wild worden ze gemiddeld 25 jaar. Beja was dus al op leeftijd. De oudste ijsbeer die ooit in een dierentuin leefde, stierf op 41-jarige leeftijd.
IJsberen drinken geen zout water: zij vinden water in hun voeding.
Zo is er de pizzly, een kruising van een ijsbeer en een grizzly, die in het noorden van Canada voorkomt. Het smelten van het ijs drijft de ijsbeer meer zuidwaarts, terwijl het jachtgebied van de grizzlybeer steeds noordelijker opschuift. Wetenschappers verwachten dat hybriden als pizzly's steeds gewoner zullen worden.
De ijsbeer heeft geen natuurlijke vijanden, de mens is hun enige vijand. Volgens de IUCN-status is de ijsbeer 'Kwetsbaar'.
IJsberen praten met elkaar
Ze schudden met hun kop bijvoorbeeld wanneer ze willen spelen. Wanneer ze een andere beer om voedsel willen vragen, gaan ze naar hem toe en gaat ze met hun neuzen tegen elkaar staan. Als ijsberen boos of bang zijn gaan ze sissen, grommen of maken zij hakkende geluiden met hun tanden.
IJsberen ijsberen in het wild niet. De term ijsberen is afgeleid van specifiek gedrag dat de beren in de dierentuin vertonen. Door de beperkte bewegingsvrijheid en het ontbreken van natuurlijke prikkels vervallen ze in de gewoonte om steeds maar weer hetzelfde kleine rondje te lopen.
IN DE KOU Het woongebied van ijsberen is het Noordpoolgebied. Daar zwerven ijsberen vooral rond op sneeuw en ijs. Maar je vindt ze ook aan de rand van het poolgebied in Groenland, Alaska, Rusland en Canada. In deze landen leven ze in een gras- en kruidengebied zonder bomen maar met bessenstruikjes.
De pasgeboren ijsbeertjes zijn al twee weken oud en groeien erg hard! Wanneer ijsberen worden geboren, wegen ze ongeveer 600 gram. Samen met mama blijven ze ongeveer 3 maanden in het hol totdat ze groot en sterk genoeg zijn om naar buiten te gaan. Ze wegen dan ongeveer 10 kilo.
Ondertussen in Blijdorp geniet ijsbeer Wolodja van de sneeuw.
Heel vroeger bestond de ijsbeer ook nog niet en waren alle beren bruin. Tot er zo'n twee miljoen jaar geleden een grote ijstijd aanbrak.Toen heeft de ijsbeer zich langzaam aangepast aan een wereld vol sneeuw en ijs. Zijn witte vacht geeft hem een goede schutkleur om onopvallend te kunnen jagen.
IJsberen hebben geen natuurlijke vijanden. Ze zijn zelf sterke, intelligente en geduldige jagers en staan bovenaan de voedselketen in het noordpoolgebied. IJsberen kunnen urenlang blijven wachten boven het ademgat van een zeehond in het ijs, tot er een zeehond opduikt.
Kodiakberen zijn de grootste berensoort ter wereld. Een volwassen beer kan rechtopstaand wel meer dan drie meter hoog zijn. Wanneer hij op vier poten staat heeft het volwassen man(netje) nog altijd een schofthoogte van ongeveer 1.30 meter.
Wat een fijn nieuwtje: ijsberen kunnen overleven als het ijs in hun leefomgeving op de Noordpool over een aantal jaar uiteindelijk helemaal wegsmelt. Als ijsberen door het verdwijnen van het zeeijs niet goed meer kunnen jagen op zeehonden, kunnen ze zichzelf namelijk in leven houden door landdieren te gaan eten.
Een ijsbeer kan tot 72 seconden (dat is iets meer dan één minuut) onder water blijven. Echt snélle zwemmers zijn ijsberen alleen niet: per uur kunnen ze ongeveer twee tot drie kilometer afleggen. Op het land zetten ze er wat meer vaart achter en kunnen ze ongeveer twintig kilometer per dag halen.
Op de voetzolen van ijsberen zitten een heleboel kleine kussentjes. Hierdoor houdt hij goed grip op het ijs, waardoor hij niet snel uitglijdt. Bij het rennen kan hij een snelheid van wel 40 kilometer per uur halen.
IJsberen zijn erg gevaarlijke roofdieren. Roofdieren voeden zich door andere dieren op te eten. Ze zijn slim, snel en beresterk. Een ijsbeer is erg groot.
IJsberen leven 'solitair', alleen. Het mannetje gaat in de lente (april, mei) op zoek naar een vrouwtje zonder kleintjes, om te paren. Als dat lukt, worden baby ijsberen geboren in de winter. Het paren is een van de weinige momenten dat het vrouwtje en het mannetje samen zijn.
Op dit moment zijn er nog ongeveer 26.000 ijsberen in het wild. Dit aantal kan in de komende jaren snel achteruitgaan als we niets doen.