Grote boterbloem,Ranunculus lingua.
Grote boterbloem - Ranunculus lingua.
Grote boterbloem is een opvallende soort, die zich thuisvoelt in de rand van laagveenmoerassen, moerassige oevers van plassen, turfputten, verlandende sloten, moerassige graslanden en in moerasbos. Ze groeit op matig voedselrijke standplaatsen met een modderige verlandings- of veenbodem.
Een goed signaal want boterbloemen zijn giftig. En dat verklaart meteen de soortnaam: scherpe boterbloem. Als de plant dood is en verdroogt, zoals in hooi, verliest het zijn scherpte en giftigheid.
Veel kinderen denken dat deze bloem naar boter smaakt, maar dat is helemaal niet zo. De gele bloem heeft een scherpe smaak en is giftig. Het kan zelfs huidverbranding veroorzaken.
In de boterbloemen komt een glycoside voor: ranunculine, waaruit bij kneuzing van de plant langs enzymatische weg, de giftige substantie, protoanemonine genaamd, vrijkomt. SHEARER (1938) heeft aangetoond, dat de planten in de bloeiperiode, d.i. in de maanden mei en juni, het hoogste gehalte aan protoanemonine hebben.
Het zijn grote donkergroene, onbehaarde wat vettig aandoende bladeren, min of meer eirond en met een hartvormige voet. De onderkant is wat dofgroen van kleur. De holle bladsteel is van onderen rond en van boven een beetje uitgehold.
De Scherpe boterbloem, Ranunculus acris L., is een meerjarige plantensoort uit de Ranonkelfamilie of Ranunculaceae en komt in België en Nederland zeer algemeen voor in graslanden, hooilanden en langs de weg in bermen. De plant is dofgroen van kleur en behaard en ze kan tot maximaal 1 m hoog worden.
Net als Jokie is Pardoes een nar, rood en geel en met narrenkap. In tegenstelling tot Jokie heeft Pardoes echter een achtergrondverhaal, een menselijkere vorm (die in de loop der jaren steeds menselijker werd) en werd bovendien officieel erkend als gastheer en mascotte van de Efteling.
Frans Hals is beroemd om zijn schuttersstukken: levensgrote groepsportretten van leden van de schutterij. Hij schilderde er maar liefst zes: vijf in Haarlem, één in Amsterdam. Het genre was typerend voor de Nederlanden in de zestiende en zeventiende eeuw.
Adele Laurie Blue Adkins MBE (Tottenham (Londen), 5 mei 1988) is een Britse popzangeres. In 2008 brak ze bij het grote publiek door met haar album 19 en singles als 'Chasing Pavements' en 'Make You Feel My Love'.
De plant wordt 10-50 cm hoog en bloeit van april tot juli. De geribbelde bloemsteel gaat zonder een duidelijk verbrede bloembodem over in de vijftallige bloem. Deze bestaat uit vijf rechte, licht behaarde kelkbladeren en vijf botergele kroonbladen. De kroonbladen hebben in het onderste deel een lichtend nectar deel.
De Kruipende boterbloem, Ranunculus repens L., is een meerjarige plantensoort uit de Ranonkelfamilie of Ranunculaceae. De plant heeft langgesteelde en meestal behaarde bladeren in rozetvorm.
Boterbloem: Symbool voor zelfrespect en stralende charme.
Met de gratis apps Plantifier en Plantnet kunt u snel te weten komen welke mooie plant u in het vizier heeft. Na verloop van tijd gaat u de bloemen en planten vanzelf herkennen en kunt u pronken met de opgedane kennis.
De gewone dotterbloem (Caltha palustris) – April 2020
De volwassen dotterbloem is erg giftig en dus niet eetbaar.
Andere soorten die bloeiend in januari zijn aan te treffen naast de al genoemde zijn Paarse dovenetel, Klein kruiskruid, Kleine veldkers, Vroegeling, Vogelmuur, Herderstasje, Witte dovenetel, Duizendblad, Kropaar, Gewone melkdistel, Canadese fijnstraal, Scherpe boterbloem, Tuinwolfsmelk en soms ook al de eerste ...
In tuinen en kleinschalige milieus is de Scherpe Boterbloem een drachtplant voor honingbijen, vlinders, hommels en heel wat soorten solitaire bijen. Ze halen er nectar en geel stuifmeel.
Boterbloemen (Ranunculus-soorten, zoals plantkundigen zeggen) zijn inderdaad giftig. De stof die hiervoor verantwoordelijk is, heet protoanemonine, een afgeleide van een andere stof die ranunculine heet (let op de naam). Bij dieren die ervan eten (runderen, schapen, varkens, honden...)
Boterbloemen komen veel voor in paardenweiden. Ze zijn mild giftig maar paarden grazen er omheen omdat ze onaangenaam smaken. Wanneer de bloempjes gedroogd worden, verdwijnen de giftige stoffen bijna volledig. Daarom is hooi dat gedroogde boterbloemen bevat wel veilig.
Boterbloemen worden in de ordentelijke tuin als onkruid beschouwd.
De gehele plant is giftig maar vooral het sap is gevaarlijk bij consumptie. De kruipende boterbloem is vooral giftig voor vee; runderen, paarden, schapen, varkens,…. De plant wordt tijdens het grazen echter gemeden tenzij er een voedseltekort is.
Die mooie kleur van een boterbloem bleek meer dan een kwestie van pigment in de bloemblaadjes die het geel in het zonlicht terugkaatsen en de rest van het licht doorlaten. 'Je kunt zien dat het bloemetje een supergladde bovenlaag heeft – de epidermis', zegt Van der Kooi. 'Dat is de plek waar vooral het pigment zit.