Een trema is de naam voor de twee puntjes die je kind op een klinker (a, e, o, i en u) kan zetten. Dit leesteken wordt gebruikt als twee klinkers die naast elkaar staan één klank kunnen vormen, maar niet bedoeld zijn als één klank.
Wanneer gebruik je een trema? Een trema gebruik je als er meerdere klinkers naast elkaar staan die samen één klank kunnen zijn, terwijl ze juist niet bedoeld zijn als één klank. Trema's kom je tegen in woorden als ruïne. Als je daarin geen trema schrijft (ruine), staat er een ui, zoals in ruit.
Het trema komt op de eerste letter van de nieuwe lettergreep. Het trema wordt gebruikt om een verkeerde uitspraak te voorkomen bij combinaties van klinkertekens die met elkaar botsen in ongelede woorden, afleidingen, verbogen en vervoegde vormen.
Een trema wordt gebruikt als je twee klinkers naast elkaar hebt die als aparte lettergrepen uitgesproken moeten worden in plaats van door elkaar gehusseld als een tweeklank . Het woord "naïef" is een goed voorbeeld.
Het koppelteken (-) is het korte liggend streepje dat gebruikt wordt om de delen van sommige samenstellingen, afleidingen en samenkoppelingen te verbinden. Hetzelfde liggend streepje wordt gebruikt als weglatingsstreepje in een samentrekking, om aan te geven op welke plaats een woorddeel is weggelaten.
Bestaat het woord uit twee losse woorden die een samenstelling vormen, dan schrijf je een koppelteken. Ontstaat er geen verwarring, dan schrijf je gewoon alles aan elkaar. Is het woord geen samenstelling, maar bijvoorbeeld een meervoud of een enkel woord, dan schrijf je een trema.
Er is geen betekenisverschil, het gaat om een verschil in spelling. Beide varianten voor televisie zijn goed.
Wanneer er twee of meer klinkers achter elkaar staan in een woord, kan dit tot een verkeerde uitspraak leiden. Daarom gebruikt je kind vaak een trema bij meerdere klinkers. Het trema komt op de letter waar de andere klank begint: 'reünie' (re-unie) en 'bacteriën' (bacterie-en).
Een trema is een teken dat boven een klinker wordt geplaatst om aan te geven dat de klinker in een aparte lettergreep wordt uitgesproken —zoals in 'naïef' of 'Brontë'. Het grootste deel van de Engelstalige wereld vindt de trema overbodig. The New Yorker is misschien wel de enige publicatie in Amerika die hem regelmatig gebruikt.
Het Catalaans gebruikt ook de letter ü om aan te geven dat een klinkerpaar dat normaal gesproken een tweeklank zou vormen, als aparte lettergrepen moet worden uitgesproken (bijv. baül, diürna). Op dezelfde manier wordt ü in het Spaans gebruikt in de combinaties güe [ɡwe] en güi [ɡwi], om ze te onderscheiden van "gue" [ɡe] en "gui" [ɡi] (bijv. nicaragüense, pingüinos).
Accent op beginletter
Een uitzondering is één. Als één aan het begin van een zin voorkomt, vervalt het eerste accent op de hoofdletter e. Het is dus Eén, met alleen een accentteken op de tweede e.
Het trema wordt gebruikt bij klinkerbotsing. Dat houdt in dat er twee klinkers naast elkaar staan die als één klank gelezen kunnen worden, terwijl ze juist bij verschillende lettergrepen horen, zoals in ruïne en geërgerd. Het trema voorkomt hier dat je de u + i als ui of de e + e als ee leest.
Als je ooit Duits hebt gestudeerd, heb je een umlaut gezien. Het is een teken dat eruitziet als twee stippen boven een letter en het staat voor een verandering in uitspraak.
Een dubbele punt gebruiken we vóór een opsomming, een citaat, een verklaring, aankondiging, omschrijving, toelichting, conclusie of gedachte. Er komt geen spatie vóór een dubbele punt, wel erna.
Naïviteit (bijbehorend adjectief naïef, van het Franse naïf, dat kinderlijk, natuurlijk, eenvoudig, ongevaarlijk betekent) is een geesteshouding die gekenmerkt wordt door onbevangenheid, eenvoud, ongekunsteldheid en openhartigheid. 'Naïf' is gerelateerd aan het Franse 'naître' - geboren worden'.
Ï , kleine letter ï, is een symbool dat in verschillende talen wordt gebruikt en in het Latijnse alfabet wordt geschreven. Het kan worden gelezen als de letter I met trema, I-umlaut of I-trema.
Het trema wordt soms gebruikt in Engelse persoonlijke voor- en achternamen om aan te geven dat twee aangrenzende klinkers apart uitgesproken moeten worden, in plaats van als een tweeklank . Voorbeelden hiervan zijn de voornamen Chloë en Zoë, die anders uitgesproken zouden worden met een stille e.
Klemtoon (of: accent) is de nadruk waarmee een woord of woorddeel wordt uitgesproken. Bij meerlettergrepige woorden ligt de hoofdklemtoon bij het gewone spreken in de meeste gevallen op een bepaalde lettergreep (bijvoorbeeld beklemtoonde lettergreep).
De ë met de zogenaamde trema wordt uitgesproken als de e in "extra", "error", "element". Als het op een medeklinker volgt, wordt het ook solitair uitgesproken. Dus "gluë" zou niet "gloo" zijn, maar "gloo-e", met de e uitgesproken zoals ik zei.
Je hebt gezocht op het woord: THX.
televisie/TV
Uitspellen als zelfstandig naamwoord; afkorten als bijvoeglijk naamwoord is OK. Altijd met hoofdletter schrijven als afgekort .