Als je een vermijdende hechtingsstijl hebt, is het belangrijk om je partner voldoende bevestiging te geven. Hiermee zorg je ervoor dat deze minder geneigd is om daar steeds naar op zoek te gaan. Mogelijk voel je zelf daardoor ook minder de behoefte om afstand te nemen.
Uit onderzoek blijkt dat voor kinderen met een hechtingsstoornis een veilige en stabiele plek in een gezin positief werkt. Verder moet er een emotioneel beschikbare, betrouwbare opvoeder zijn, bij wie het kind zich veilig voelt en op wie het kind leert vertrouwen.
Ze hebben weinig emotie en empathie en vertrouwen op logica. Meestal is er weinig zelf-reflectie. Kenmerkend voor vermijdende hechting: Geen troost zoeken bij vertrouwde personen, zelfs vermijden.
Open en eerlijke communicatie is de basis van elke succesvolle relatie, vooral met een vermijdende partner. Moedig ze aan om hun behoeften te uiten en verzeker ze ervan dat hun behoeften geldig en belangrijk voor je zijn. Deze aanpak bevordert vertrouwen en verdiept jullie verbinding.
Voor mensen met een angstige hechtingsstijl is het belangrijk om (opnieuw) te leren om bewust te worden van onze eigen emotionele behoeften en hoe we deze vervolgens op een gezonde en liefdevolle manier kunnen communiceren. Iets wat hierbij helpt is het vergroten van ons lichaamsbewustzijn.
Regelmatige communicatie is een belangrijke factor om iemand met een angstige hechtingsstijl te helpen om naar een veiligere hechting te gaan. Bijvoorbeeld, de behoeften van uw partner kunnen validatie omvatten, dus ze willen misschien de hele dag bij u inchecken.
Onveilig-vermijdende hechting ontstaat doordat de opvoeder niet of niet adequaat reageert op de signalen van het kind. Het kind leert dat het niet bij de opvoeder terecht kan voor hulp, troost, complimentjes of emotionele steun.
Eén mogelijkheid om aangetrokken te worden tot een vermijdend gehecht persoon is dat je gewend bent aan dat type persoon . Hypothetisch gezien zou je je ook kunnen identificeren met iemand met een vermijdende gehechtheid, en gewend zijn om anderen om je heen te hebben die onafhankelijker zijn en aan je eigen behoeften tegemoetkomen.
Hoe kan ik omgaan met vermijdende gehechtheidstriggers? Je kunt omgaan met vermijdende gehechtheidstriggers door geleidelijke emotionele intimiteit te beoefenen, open te communiceren met je partner, gezonde grenzen te stellen, mindfulness technieken te gebruiken en professionele hulp te zoeken als dat nodig is.
Een kind dat onveilig vermijdend gehecht is, heeft geen vertrouwen in de beschikbaarheid van de opvoeder. Het kind vermijdt contact en reageert nauwelijks als de opvoeder terugkomt na afwezigheid. Het kind blijft dan bijvoorbeeld op zijn speelgoed gericht. Het kind heeft vaak plezierig contact met vreemden.
Mensen met een vermijdende houding reageren mogelijk op de pijn van anderen met een hoge fysiologische opwinding, waarbij ze zich nauwelijks zorgen maken en empathie onderdrukken in een poging de pijn van anderen te negeren of eraan te ontsnappen (Stern & Cassidy, 2018).
Hechtingstrauma ontstaat door onveilige of inconsistente relaties met verzorgers in de vroege kindertijd. Dit kan gebeuren door: Hechtingstrauma komt voor wanneer je als kind niet tegemoet bent gekomen in je basisbehoeftes zoals warmte, nabijheid, veiligheid en zorg.
De vermijdende partner kan beter naar de behoefte van emotionele nabijheid luisteren. Het zoeken van ondersteuning: Vaak zijn deze problemen complex. Het kan helpen om hiervoor in gesprek te gaan met een psycholoog. Dit kan in vorm van relatietherapie.
Begin met het erkennen van je emoties zonder oordeel. Sta jezelf toe om te voelen wat er ook opkomt: verdriet, woede of verlangen. Stel vervolgens duidelijke grenzen om ruimte te creëren tussen jou en de persoon. Dit kan betekenen dat je contact beperkt, triggers vermijdt of ze zelfs ontvolgt op sociale media.
Vaak is het verstopt onder andere problemen, zoals gedragsproblemen, emotionele geremdheid, onrustig en alert gedrag, moeite je te binden, geen of juist veel oppervlakkige contacten, zwak zelfvertrouwen, manipuleren, snel beledigd of afgewezen voelen, controle willen houden, weinig basisvertrouwen, depressie enzovoort.
Een aantal ervaringen en risicofactoren kunnen de kans op het ontwikkelen van een vermijdende persoonlijkheidsstoornis vergroten, waaronder: Een andere psychische aandoening hebben, zoals depressie of angst . Een familiegeschiedenis van depressie, angst of persoonlijkheidsstoornissen. Mishandeling, trauma of verwaarlozing in de kindertijd.
Probeer vermijdende patiënten te zien als een uitdaging en niet als mensen die jou bewust het leven moeilijk maken. Ga na wat er onder 'moeilijk gedrag' zit en probeer daar op in te gaan.Wees zelf de baas over je eigen communicatie.Gebruik hierbij effectieve transacties.
Als je een antisociale-persoonlijkheidsstoornis hebt, vind je het moeilijk om rekening te houden met de gevoelens en wensen van anderen. Je begrijpt niet zo goed hoe anderen zich voelen. Je voelt je bijvoorbeeld niet schuldig als je iemand pijn doet. Ook vind je het lastig om regels en normen op te volgen.
Hun behoefte aan ruimte voeden :
Vermijdende mannen hebben vaak behoefte aan eenzaamheid om hun emotionele batterij weer op te laden, maar vinden het vaak lastig om deze behoefte onder woorden te brengen.
Kind zoekt weinig contact
Het kind vermijdt de opvoeder, omdat het weet dat die niet emotioneel of fysiek beschikbaar is. Het kind voelt dat het op zichzelf aangewezen is. Het kind vertrouwt alleen op zichzelf. Kinderen die dit gedrag laten zien, noemen we onveilig-vermijdende gehecht.
Communiceren met empathie, het gebruiken van "ik"-uitspraken en het vermijden van beschuldigingen en kritiek zijn enkele manieren om vermijdende partners te helpen zich veilig genoeg te voelen om hun gedachten en gevoelens te uiten, en om hun gedrag op tijd te veranderen. "Het belangrijkste in communicatie is om te horen wat er niet wordt gezegd."
Vermijdende personen kunnen zich getriggerd voelen door verschillende situaties, zoals emotionele intimiteit, het verlies van controle over hun emoties, kritiek en het gevoel verstikt of afhankelijk te zijn .
De schadelijke effecten van het negeren van een angstige vermijdende persoon duren lang. Veel angstige vermijdende exen koesteren wrok omdat ze genegeerd worden en willen uiteindelijk niet meer terugkomen nadat ze genegeerd zijn . Anderen stellen het maandenlang uit om weer bij elkaar te komen, alleen maar om er zeker van te zijn dat ze erop kunnen vertrouwen dat jij ze niet weer in de steek laat.
Een onveilige hechtingsstijl kan invloed hebben op je zelfbeeld. Ook kan het uitwerking hebben op je vermogen om vol vertrouwen in het leven te staan. Je kunt als volwassene bijvoorbeeld last hebben van faalangst, een laag zelfbeeld, en gevoelig zijn voor stress.