Het gif voor ratten zijn middelen die de stolling van het bloed tegengaan. Iedere keer als de rat van het rattengif eet wordt de bloedstolling minder.Het gevolg hiervan is dat de ratten sterven aan inwendige bloedingen. Dit kan 3 tot 14 dagen duren totdat de rat voldoende heeft binnengekregen.
De rat zal na ongeveer 4 tot 14 dagen (2 à 3 opnames) doodgaan door inwendige bloedingen.
Hoe lang het duurt voordat muizengif werkt ligt aan de grootte en leeftijd van de muis. Soms sterft de muis al na 1 dag, maar gemiddeld is dit na 3 tot 5 dagen. Een muis moet meerdere keren eten van het gif voordat hij dood gaat.
Plaats op meerdere plaatsen lokdozen met 30 tot 50 gram muizengif. Bij een grote besmetting het aantal lokdozen verdubbelen. Controleer na 2 dagen of er van het gif gegeten is.
Waarom is rattengif verboden? Door onjuist gebruik van rodenticiden (rattengif) in de laatste decennia zijn ratten minder gevoelig en zelfs resistent geworden tegen de biociden die ingezet werden ter bestrijding van ratten. Ook is studie gedaan m.b.t. doorvergiftiging naar andere dieren zoals vogels, katten en honden.
Het beste muizengif wat op dit moment op de markt is BSI Block tegen muizen 5x20g. Het kan op alle plekken binnenshuis gebruikt worden. Het is zelfs geschikt voor gebruik op vochtige plekken zoals bijvoorbeeld de schuur of garage. De werkzame stof in dit bestrijdingsmiddel is Difethialon.
Rattengif vormt een risico voor jezelf, je gezinsleden en huisdieren. Een alternatief is om zelf rattengif te maken met middelen als maïsmeel, gips en bloem. Meng in een grote kom 100 gram gips met 100 gram maïsmeel of bloem. Om het helemaal lekker te maken voor ratten kun je er nog wat vogelvoer (zaden) doorheen doen.
Ook is een rattenval heel eenvoudig in gebruik: plaats wat lokaas, het liefst pindakaas, op de muizenval en stel deze op scherp door een hendeltje over te halen. De plaatsing van de val is wel belangrijk: altijd langs muren en het liefst in de buurt van plekken waar ze (vaak) komen.
Zo zouden ratten een hekel hebben aan zwarte peper, maar ook aan de geur van munt, eucalyptus, chloor, azijn, uien en kamille.
In rattengif zit altijd een anticoagulans, wat ervoor zorgt dat het bloed van de rat niet kan stollen. Het gif dat de ongediertebestrijder gebruikt, is veel sterker dan het gif dat u in de winkel kunt kopen, dus u merkt sneller resultaat.
Rattengif dat veel gebruikt wordt en niet schadelijk is, bestaat bijvoorbeeld uit antistollingsmiddelen. Hierdoor kan het bloed van de rat niet meer goed stollen waarna hij overlijdt aan interne bloedingen. Omdat de dosis in het rattengif zo laag is, zal een mens en ook een klein kind hier meestal geen last van hebben.
Nadat een hond dus rattengif heeft ingenomen ontstaan er na een paar dagen bloedingen. Meestal zijn dit inwendige bloedingen en is dit uitwendig niet waarneembaar. Een hond wordt sloom, bleek en koud en zal door bloedverlies overlijden. Soms ontstaan er longbloedingen en kan een hond bloed ophoesten.
“Drie tot vier dagen na inname begint de rat te bloeden”, zegt Kristof Baert. “De bloeding op zich is niet pijnlijk, wel de opstapeling van bloed in gewrichten, hoofd en ingewanden.
Hoewel ratten vooral 's nachts actief zijn, gaan ze soms ook overdag op pad. Dat doen ze vooral als het voedsel ergens schaars is. Zitten ze in een woning of bedrijf, dan kun je ze dus overdag tegenkomen. Bijvoorbeeld in de keuken of in een voorraadruimte.
Tevens zijn er grenzen gesteld aan de maximale hoeveelheden gif die een particuliere gebruiken mag kopen tot maximaal 200 gram. Grootverpakkingen rattengif zijn niet meer vrij verkrijgbaar en alleen nog voor professionele gebruikers beschikbaar.
Plakkerige dingen, zoals pindakaas en vers brood, moet je niet geven. Een ratje kan daar in stikken. Eikels zijn in grote hoeveelheden giftig, vanwege het looizuur dat ze bevatten. Groene -niet rijpe- eikels, moet je sowieso niet geven; bruine -rijpe- eikels dus met mate.
Om ratten te verjagen, moeten er vaak speciale middelen aan te pas komen. Zo kan er ultrasoon geluid gebruikt worden. Dit geluid wordt op hoge toon uitgezonden en daar kunnen ratten niet tegen. Ook kunnen er bepaalde geuren ingezet worden.
In grote steden zijn ze er steeds meer klaar mee: de overlast van ratten. En dat kan heel ver gaan, zegt ongediertebestrijder Richard Piké. "Ze kunnen echt uit de wc-pot naar boven komen." "En dan krijg je dus een koud neusje tegen je billen aan.
Zo graven zij bijvoorbeeld een burcht, maar ook kleine gaten en soms zelfs tunnels. Dit kan funest zijn voor jouw gazon. Niet alleen kunnen ratten schade aan jouw tuin veroorzaken, je kan door de (urine van) ratten de ziekte van Weil oplopen. Hierdoor kan je ernstige nier- of leverontsteking van krijgen.
Voortplanting van de rat
Bij een worp kan een bruine rat één tot twintig jongen per keer krijgen. Het is logisch dat de ratten populatie hierdoor snel toeneemt. In de praktijk krijgen de ratten gemiddeld zeven tot twaalf jongen per keer. Gemiddeld krijgt één vrouwtjes rat 30 jongen per jaar.
Het dier moet daarom voortdurend zijn tanden bijslijpen en zo ontstaat de knaagschade . Muizen kunnen zich door een gaatje wurmen dat 0,5cm groot is maar ook ratten zijn erg slim en behendig, ze hebben slechts een klein ingangspunt nodig. Hun borstkas kan zich intrekken onder invloed van druk.
'Als je muizen hebt, heb je geen ratten'. Dit lijkt wel op een uitspraak van wijlen Johan Cruijff, maar dat is het zeker niet. Het is ook geen onlogische gedachte, want beide soorten knaagdieren zijn erg territoriaal en vermijden elkaar liever.
Er zijn verschillende geuren waar ratten niet tegen kunnen. Zo houden ratten niet van de geur van azijn, chloor, eucalyptus, uien en kamille. Deze geuren kun je inzetten om ratten te verdrijven. Let er wel op dat deze geuren vaak een tijdelijk effect hebben.
De gemeente is verplicht om overlast van ratten, kakkerlakken en faraomieren bij particuliere huishoudens te bestrijden. Voor de bestrijding van andere plaagdieren moet u zelf contact opnemen met een bestrijdingsbedrijf.
Ratten zijn voornamelijk actief tussen 18.00 uur en 6.00 uur. Ze graven het liefst in losse, droge en licht hellende grond. Soms graven ze tot 3 meter diep, maar over het algemeen gaan ze niet dieper dan 0,5 meter. Ze maken korte gangen met een heel complex gangenstelsel.