De meest populaire manier om zalmhuid te eten is door het aan de filet te laten zitten en vervolgens op de huid te bakken. Hierdoor wordt de huid lekker krokant en kunt u hem samen met de filet opeten. Een andere manier om zalmhuid te eten is door hem van de filet te verwijderen en apart te gebruiken als smaakmaker.
Op die manier is het risico op parasieten, bacteriën en virussen meteen van de baan. Sterker nog: rauwe zalm bevat op die manier zelfs minder risico's dan gebakken of gekookte vis omdat er tijdens het verhittingsproces (dat niet plaatsvindt) dus ook geen schadelijke stoffen kunnen vrijkomen.
De meest populaire vorm om zalmhuid te eten is om de zalmfilet 'op de huid te bakken'. Je eet hierna de krokant gebakken huid, samen met de filet op. Echter, kun je de huid ook verwijderen en apart gebruiken als smaakmaker.
Rauwe zalm is over het algemeen veilig om te eten, en heel gezond. Zelfs gezonder dan gerookte of gebakken zalm, omdat het meer voedingsstoffen zoals omega 3-vetzuren bevat. En dat is onder andere goed voor je bloeddruk, hart en bloedvaten.
Bij het zalm bakken op de huid wordt de vis beschermd en gaart het langzamer zonder te karameliseren.
De huid van zalm is helemaal veilig te eten, het is zelfs erg voedzaam om de huid te eten. Hierin zit namelijk een hogere concentratie eiwitten en omega-3-vetzuren dan in de zalmfilet zelf. Vooral de omega-3-vetzuren in de zalmhuid zijn positief, aangezien veel mensen te weinig van deze vetzuren binnenkrijgen.
Om maar met de deur in huis te vallen: het is veilig om de huid van zalm op te eten. Net als de zalm zelf bevat ook de huid eiwitten en omega-3-vetzuren. In de huid zitten zelfs meer van deze gezonde stoffen dan in de zalm.
Hoe weet ik of mijn zalm gaar is? In plaats van je vis met een mes te molesteren, kun je bij zalm al gauw ontdekken of hij gaar is door er zachtjes op te drukken met een vork of je vinger. Valt het visvlees als vlokken uiteen, dan is de zalm gaar.
Er is onderzoek gedaan naar de aanwezigheid van PCB's in wilde zalm en gekweekte zalm. In de meeste studies is gevonden dat gekweekte zalm hogere waarden van PCB's, organische pesticiden, dioxines en andere giftige stoffen bevat dan wilde zalm.
Wanneer de zalmmoot als vlokken ut elkaar valt, is-ie perfect gaar en moet hij zo snel mogelijk van het vuur af. Wanneer je de moot door zou bakken, wordt-ie steeds droger. Het is daarom belangrijk om je zalmmoot nooit verder dan medium te bakken. Wanneer hij medium gebakken is, is hij het sappigst en lekkerst.
Zalm is een erg gezonde eiwitbron. Het zit bomvol omega 3 en levert belangrijke mineralen. Deze stoffen kunnen onder andere bijdragen aan een gezond hart, het beschermen van je lichaamscellen, een slank lichaam en sterke botten en spieren.
Deze vette vis, bekend om zijn mooie roze kleur, is niet alleen rijk aan gezonde eiwitten, maar aan omega-3 vetzuren, die goed zijn voor je hart en voor je hersenen. Ook is zalm rijk aan vitamine D, voor sterke botten. Elke dag zalm op het menu zou voor de meeste mensen te ver gaan.
Goed doorbakken
Vis kan besmet raken met ziekteverwekkers, zoals de bacteriën listeria en salmonella. Deze zijn niet met het blote oog te zien en u kunt ze niet proeven, zien of ruiken. Maar u kunt er wel ziek van worden. In rauwe vis kan ook de parasiet haringworm voorkomen.
zalm mag van binnen nog rose of zelfs iets rauw zijn. 6. bak een stuk zalm met vel altijd eerst op de velkant totdat hij krokant is en daarna nog heel even op de andere kant.
De perfecte zalm is van buiten helemaal gaar en van binnen warm maar nog wel transparant. Hoe weet je wanneer dat moment daar is? Gemiddeld heeft een zalmfilet zo'n 3-4 minuten op de huidkant en een halve minuut op de andere zijde nodig, voordat je hem ca. 10 minuten laat rusten.
De voornaamste oorzaak: de wereld zit zo'n beetje aan de top van de productie, schijft Quartz. De voorraad wilde zalm is erg beperkt, waardoor twee derde van de geconsumeerde zalm tegenwoordig gekweekt is. En de vraag neemt gestaag toe, vooral uit China.
Gekweekte zalm blijkt minder gezond dan de variant die in het wild gevangen wordt. Voorbeelden van gezonde wilde zalm, zijn de sockeye-zalm, de chinookzalm (koningszalm) en de Pacifische cohozalm.
Eten van vis kan gevaarlijk zijn. Vissen kunnen namelijk een hoog gehalte aan dioxines in hun vet hebben opslagen. Dat heeft Tinka Murk, toxicoloog aan de Wageningen Universiteit, zaterdag in het televisieprogramma Kassa gezegd. Het Voedingscentrum adviseert om twee keer per week vis te eten.
Het bleek inderdaad in veel recepten te staan: spoel de zalmfilet kort af onder koud water. Maar nee, ook zalmfilet hoef je niet te wassen met koud stromend water onder de kraan. En dat geldt voor alle rauwe dierlijke producten.
De salmonellabacterie vermeerdert zich wanneer producten niet voldoende gekoeld worden of bij bereiding niet goed worden verhit. Het invriezen van met salmonella besmette producten houdt de vermeerdering tegen, maar doodt de bacterie niet.
De huid van een vis klinkt niet gelijk als het lekkerste stukje, het is iets wat we snel van de vis schrapen zodra deze op je bord ligt. Maar zo'n stukje huid kan juist heel lekker zijn, zolang het op de juiste manier gebakken is. En het is ook nog eens een heel gezond stukje.
De snelste manier om zalm te bakken zonder huid is de koekenpan. Maar het kan ook in de oven. Verhit de koekenpan op halfhoog vuur en doe olijfolie of boter in de pan. Smeer de zalm in met olijfolie of boter en kruid de zalm naar smaak.
De beste zalm die je kunt kopen is Wilde Alaska Zalm, gecertificeerd door 'the Maine Stewardship Council'. Deze zalm is door Dr. Mercola getest op zware metalen (zoals kwik) en is veilig om te eten. Het voordeel van deze zalm, (ten opzichte van bijvoorbeeld 'Pacific zalm') is dat het uit relatief schone wateren komt.