De meeste bitten zijn 16 tot 18 mm dik, wat voor de meeste paarden een goede dikte is. Veel kunststof bitten zijn 20 mm dik. Bij een paard met een kleinere mond of een dikkere tong is het aan te raden om een dunner bit te nemen (bijvoorbeeld 14 mm).
Ook het rijden met een te klein bit is onprettig voor een paard. Aan de zijkant van de mond moet het bit aan beide kanten ongeveer een halve centimeter uitsteken (niet meer). Als het bit helemaal (strak) tegen de mond van je paard zit kunnen er wondje en schuurplekjes in de mondhoeken ontstaan.
Gemiddeld lopen de meeste paarden en pony's op een bit van 14 of 16 mm dik. Wanneer een paard minder ruimte in de mond heeft, is een bit van 10 of 12 mm dik geschikt. Een stang en trens combinatie kies je meestal iets dunner, omdat er 2 bitten in de mond liggen. Deze combinatie komt vaak ook uit op 10 of 12 mm per bit.
Een bit moet als ze in de mond van het paard zit aan beide zijden bij de mondhoeken ongeveer ½ cm ruimte over hebben. Een te smal bit kan de mondhoeken beschadigen en een te breed bit kan door de mond gaan bewegen.
Ongebroken of locker bitten zijn echt dé bitten voor sterke paarden. Locker bitten werken als volgt: is je paard gewoon rustig en fijn, werkt het bit als een normaal enkel of dubbelgebroken bit.
Een dubbelgebroken bit geeft meer druk op de tong en werkt iets minder in op de lagen. Het kan niet dubbel vouwen waardoor het bit niet tegen het gehemelte kan komen. Ook een dubbelgebroken mondstuk is vrij standaard en kan voor veel verschillende paarden worden gebruikt.
Een tongboog zorgt dat het mondstuk ook op de lagen inwerkt en daardoor een scherpere inwerking krijgt. Het ongebroken mondstuk maakt het onmogelijk eenzijdige teugelhulpen te geven en het mondstuk is daardoor niet geschikt voor ruiters die nog niet voornamelijk op been- en zithulpen rijden.
De oplossing zou kunnen zijn een bit met een andere breekpunt, andere ringen of juist geen breekpunt. Je hebt verschillende soorten bitten. De watertrens, D-trens en bustrens zijn de meest voorkomende bitten.
Kies daarom voor een bit met een anatomisch mondstuk. Een geschikt bit zou bijvoorbeeld een dubbel gebroken bustrens zijn, dit bit ligt stabiel in de mond doordat de ringen vast zitten aan het mondstuk. Voor het rijden van een jong paard is een bit waarbij de ringen vast zitten aan de zijkant het beste.
Locked bitten
Een locked bit blokkeert op het moment dat de ruiter (of het paard) meer druk neemt op de teugels. Hierdoor verandert het bit in een ongebroken trens en werkt de ruiterhand sterker in.
Paarden die vaak onrustig zijn in de aanleuning kunnen baat hebben bij het gebruik van een ongebroken trens. Met het mondstuk van de ongebroken trens kan de ruiter wel sterker inwerken met de hand, waar wel rekening mee gehouden moet worden.
Het gebruik van een bit voor een harde mond is alleen geschikt voor zeer ervaren ruiters. Een echte bestseller is de Busse stang, dit bit heeft 2 delen welke onafhankelijk van elkaar bewegen en een roterend middenstuk. Dit bit heeft een directe inwerking zonder dat het scherp is.
De oplossing
Vaak kan een bit met ander breekpunt al helpen en dan met name een enkelgebroken bit. Waar een dubbelgebroken bit druk geeft over de gehele tong geeft een enkelgebroken bit enkel druk op de zijkanten van de tong en het gehemelte. Daardoor komt het middenstuk van de tong vrij van druk.
Zo gaat dat bij paarden ook. Bepaalde bitmaterialen zorgen voor meer schuim dan andere. Alleen dat is de simpele reden waarom paarden met een bit over het algemeen meer kauwen en daarmee meer schuim aanmaken dan paarden met een bitloze optoming.
Het bit wordt doorgaans gebruikt om de sturing van het paard met de teugel te verfijnen. Vanwege de gevoeligheid van de mond is het ongeschikt om uitsluitend daarmee te sturen of te remmen; hiervoor gebruikt men vooral gewichtsverdeling en benen.
Men kan ook één teugel gebruiken door middel van een verbindingsriempje (Brug), waar men de teugel aan bevestigd. Door het gebruik van een pelham is een paard makkelijker diep in te stellen en wordt vaak gebruikt bij sterkere paarden.
Een pessoa bit, ook wel 3-rings bit genoemd, is te herkennen aan de extra ringen onder de gewone bitring. Een pessoa bit heeft een hefboomwerking en kan worden gebruikt met enkele of dubbele teugels. Hoe lager je de teugels vast maakt des te scherper de inwerking.
Een Baucher bit is voorzien van een extra ring om je bakstukken aan te bevestigen. Hierdoor heeft een Baucher bit een lichte hefboomwerking, bij het geven van druk op de teugels wordt er lichte druk uitgeoefend achter de oren van het paard. Een Baucher bit is alleen geschikt voor gevorderde ruiters.
Myler bitten zijn ontworpen volgens een heel specifiek systeem, waarbij het paard centraal staat en waarvan de anatomische vorm van de paardenmond de basis vormt. Dit heeft geleid tot een ontwerp van een gewelfd en gebogen mondstuk dat het paard vrijheid geeft voor de tong en hierdoor speeksel vorming stimuleert.
PLUSPUNTEN VOOR HET LEREN BIT:
Het kinriempje zorgt er ook voor dat het bit bij onverwachte bewegingen niet door de mond getrokken kan worden. Dit bit kent GEEN mechanische inwerking. Voor alle doeleinden toepasbaar. Het bit zal zich in de loop der tijd ergonomisch vormen naar de mond van het paard (super fijn dus!)
De mondstukken bij de Myler Level 1 bitten geven gelijke druk op lagen en tong. Het bit moet altijd zo in de mond liggen dat het de minste schade kan berokkenen en dat is op de tong. De tong is een stevige spier die goed signalen kan opvangen en druk kan verdragen en daardoor ook niet snel beschadigd raakt.
Vind de juiste dikte van het bit door bijvorbeeld de „2-vingertest“ te proberen. Voor de '2-vingertest' leg je wijs- en middelvinger op elkaar en steek deze in de mond van het paard waar het bit ongeveer ligt. Wanneer er druk op beide vingers komt is dat een teken dat er weinig ruimte is in de mond.
Bij de bustrens zitten de ringen 'vast' aan het gedeelte dat het paard in de mond draagt. Er zit natuurlijk wel beweging in, maar uitsluitend als een scharnier. Bij een watertrens lopen de ringen 'los' door het mondgedeelte. Hierdoor is een watertrens beweeglijker dan een bustrens.