Van al het ijs op de wereld ligt 90% op Antarctica. De gemiddelde dikte van de ijskap bedraagt 2200 meter en op het dikste punt is het ijs zelfs 4776 meter dik.
De Noordpool, en een groot gebied eromheen, is bedekt met ijs. Dit is echter geen landijs zoals op Antarctica en Groenland, maar zee-ijs. Dit zee-ijs is gemiddeld tussen de 1 en 4 meter dik en bestaat uit bevroren oceaanwater.
Op Antarctica komt de dikste ijslaag ter wereld voor. In het centrum loopt deze op tot meer dan 4.000 meter, 4 kilometer dik dus! In Wilkes Land werd zelfs een ijsdikte van 4.776 meter geregistreerd.
De smelt op het continent draagt momenteel ongeveer een halve millimeter per jaar bij aan de wereldwijde stijging van de zeespiegel.
De hoeveelheid ijs op Antarctica is bepaald aan de hand van een enorme hoeveelheid satelliet- en grondmetingen. Daarmee is de grootte van de ijskap bepaald: ongeveer 27 miljoen kubieke km [1].
Elk jaar bezoeken bijna 40.000 reizigers Antarctica. Toch is toerisme naar het zuidpoolgebied omstreden. Tegenstanders wijzen op het gevaar dat schepen aan de grond lopen en dat ze op die manier brandstof in zee bij Antarctica terecht kan komen. Ook dreigen toeristen uitheemse planten in het gebied te introduceren.
Er leven geen mensen op Antarctica. Er verblijven alleen wetenschappers in speciale onderzoekstations. Bijna alle dieren leven aan de kust van Antarctica. In de rest kunnen alleen speciale bacteriën leven.
Onder het ijs en de sneeuw van Antarctica ligt vaste grond: rotsen. Onder het ijs van de noordpool bevindt zich geen land, maar zeewater. De noordpool is eigenlijk gewoon een stuk drijvend ijs. Op Antarctica leven pinguins.
De Antarctische ijskap is 12 miljoen km² groot en bevat 29 miljoen km³ ijs. Dat is 90% van al het bevroren zoet water op aarde. De Groenlandse ijskap is 1,7 miljoen km² in oppervlakte en heeft een inhoud van circa 3 miljoen km³, 9 % van het bevroren zoetwater op aarde.
De opwarming van de aarde heeft ertoe geleid dat tussen 1994 en 2017 zo'n 28 biljoen (28.000 miljard) ton ijs is gesmolten. Dat stellen Britse onderzoekers. De 'ontstelde' onderzoekers zijn tot die conclusie gekomen na een analyse van satellietbeelden. Dat schrijft The Guardian.
De meeste Elfstedentochten (elf van de vijftien) werden gehouden bij ijsdikten van meer dan 25 centimeter.
Terwijl het ijs op Antarctica kilometers hoog op het continent rust, dobbert bij de Noordpool een grote plaat ijs op het water. Het ijspakket is enkele meters dik en steekt hoogstens enkele decimeters boven het zeeniveau uit.
Maar wat er in het Noordpoolgebied gebeurt, heeft wereldwijd effect. Zo'n 70 procent van alle zoetwater ter wereld ligt opgeslagen als ijs en sneeuw, grotendeels in onze poolkappen. De Groenlandse ijskap is wel 3 km dik; als die helemaal smelt, dan stijgt de zeespiegel wereldwijd met 2 meter.
Op zijn breedst is zij 1100 kilometer groot, ter hoogte van de 77°N breedtegraad, dicht bij het meest noordelijke oppervlak van de ijskap. De gemiddelde dikte van het ijs is 2135 meter. De dikte is over het algemeen meer dan 2 kilometer en meer dan 3 kilometer op het dikste punt.
Op de Noordpool wonen wél mensen. De oorspronkelijke bewoners heten Inuït (een mooier woord voor eskimo's). Hun voorouders gingen hier duizenden jaren geleden heen om te jagen. Nu jagen de Inuït nog steeds, maar ze werken ook in de bosbouw of de oliewinning.
,,Op de zuidpool ligt een enorm potentieel aan zeespiegelstijging.'' De ijskap van Antarctica is gemiddeld 2200 meter dik, op het dikste punt zelfs bijna 5 kilometer. Als die helemaal zou smelten, zou de zeespiegel wereldwijd met 58 meter (!) stijgen.
Als al het ijs zou smelten, zou de zeespiegel met meer dan 60 meter stijgen. Gelukkig maken wij dat niet mee, want dat duurt zeker duizenden jaren. Toch is de zee door klimaatverandering al wel gestegen en dat wordt alleen maar erger als we er niets tegen doen, zeggen klimaatonderzoekers.
Grote ijskappen trekken water aan, waardoor de zeespiegel lokaal hoger is. De ijskappen op Groenland en Antarctica bevatten het merendeel van al het zoete water op aarde. Groenland bevat genoeg ijs om de zeespiegel wereldwijd met 7 meter te laten stijgen, Antarctica heeft zelfs genoeg voor 58 meter zeespiegelstijging.
Landijs komt voor in gletsjers, in de bergen en in ijskappen. Zeeijs is te vinden rond de Noordpool en Antarctica. Een warmer klimaat leidt in het gebied van de Noordpool onherroepelijk tot het smelten van ijs, ook op zee. Rond de Zuidpool neemt de hoeveelheid zeeijs echter toe, mogelijk door het smelten van landijs.
De bevolking van Antarctica wordt geschat op ten minste 1000 mensen. Het aantal verschilt per seizoen. Antarctica heeft geen permanente bewoners, maar een aantal regeringen houdt permanente onderzoeksstations open. Telecommunicatie met andere landen vindt plaats via radio of internet.
Het Antarctische Continent is niet in het bezit van een land en wordt dus ook niet als zodanig beheerd. Er is echter wel een internationaal verdrag, het 'Antarctic Treaty', dat in regelgeving voorziet. Hierdoor hebben landen die dit verdrag hebben ondertekend de mogelijkheid om onderzoek te doen in Antarctica.
Het verschil tussen het Arctische gebied en Antarctica is gewoon dat in het Arctische gebied, de Noordpool zich in het midden van de oceaan bevindt, terwijl Anatarctica, de Zuidpool zich op een continent bevindt, dat volledig bedekt is met miljoenen kubieke meters ijs.
Zo eten inktvissen graag vis, krabben en kreeften. Pinguïns eten inktvissen en vissen. Orka's en zeeluipaarden eten op hun beurt weer onder meer pinguïns en inktvissen. Krabbeneters eten wel bijna alleen maar krill.
Antarctica is het gebied rond de Zuidpool, het koudste gebied op aarde. Het eiland Vostok (3420 meter) heeft een jaargemiddelde temperatuur van -55 graden en is daarmee de koudste plek op aarde. Aan de kust liggen de temperaturen in de zuidelijke winter tussen -15 en -30 graden en 's zomers tussen -5 en +5 graden.
Je vindt hier pinguïns, walvissen, zeehonden, albatrossen, zeevogels en ongewervelde dieren zoals krill die de basis vormen van het Antarctische voedsel voor de overige dieren. In de wateren rond Antarctica leven maar liefst vier soorten zeehonden; de luipaard, crabeater, Weddell zeehond en de zeeolifant.