Kort nadat de maan ontstond, werd de zuidelijke hemelhelft getroffen door een grote asteroïde. Hierdoor ontstond het South Pole-Aitken basin, een enorme krater met een diameter van 2.500 kilometer en een diepte van ruim acht kilometer. Na deze inslag bleven asteroïden het maanoppervlak bekogelen.
Een maankrater is een ringberg op de Maan. Deze ringbergen zijn veroorzaakt door de inslagen van meteorieten. Er zijn geen kraters op de maan die veroorzaakt zijn door een vulkaanuitbarsting, zoals die op aarde wel voorkomen. Maankraters variëren in grootte van een paar meter tot meer dan 250 kilometer.
De Vredefortkrater wordt gezien als de grootste tot dusver ontdekte krater op Aarde. Het object dat met de aarde botste had een grootte van 10 km. De krater heeft een diameter van ruim 300 km en bevindt zich in Zuid-Afrika. De inslagkrater is zo uniek dat hij is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Als de maan langzaam afkoelt, wordt het een gladde bol. Maar dan komen de eerste inslagen. Een groot stuk meteoriet slaat in aan de onderkant van de maan, en laat een gigantische krater achter. Gedurende miljoenen jaren daarna volgen er nog veel meer kleine en grote inslagen op de maan.
Kraters op aarde
Je vind ze terug in landschappen met ouderdommen van enkele tienduizenden tot miljarden jaren oud. Momenteel (voorjaar 2017) bevat de Earth Impact Database een 190-tal bevestigde inslagkraters, variërend van diameters van enkele tientallen meters tot honderden kilometers.
Hoewel de mogelijkheid wel degelijk bestaat dat JF1 inslaat op de Aarde, is die kans uiteindelijk klein. NASA schat de kans op 0,026%, oftewel 1 op 3.800.
Dat iridium gaf bewijs dat een meteoriet met een doorsnede van zo'n 12 kilometer ergens op aarde was neergekomen, waardoor een grote stofwolk met onder andere iridium vrijkwam en later op aarde neerdaalde.
Planetoïde kan ons volgend jaar al treffen
Op 6 mei 2022 om 8.36 uur kan de hel losbarsten. Planetoïde 2009 JF1 is een van de vijf gigantische ruimtestenen die astronomen nauwlettend in de gaten houden. Zou daar ni zo zeer met lachen. Er is nu al een zonnestorm die de aarde bereikt.
De donkere vlekken die je ziet vanaf de aarde zijn kraters. Die ontstonden miljarden jaren geleden door inslagen van grote meteorieten. Je hebt vast wel eens beelden gezien van mensen die op de maan lopen. Die hebben altijd een groot wit pak aan.
Meteorieten zijn stukken ruimtepuin die op aarde zijn ingeslagen. Voordat een meteoriet de aarde raakt moet hij eerst door de dampkring, dit veroorzaakt veel hitte waardoor de meeste stukken al opgebrand zijn voordat ze de aarde raken. Alleen het gesteente dat daadwerkelijk inslaat noemen we een meteoriet.
vulkaanuitbarsting (vulkaankrater), inslag van een hemellichaam (inslagkrater), menselijke invloed (bijvoorbeeld bomkraters), thermokarst, een proces van landschapsvorming dat ontstaat wanneer permafrost ontdooit.
De grootste is de Hoba-meteoriet en ligt in Namibië nabij Grootfontein, en weegt circa 66.000 kilo. Het is een ijzermeteoriet. De zwaarste meteoriet die ooit op aarde is gevonden. De 'Hoba' van naar schatting 66 ton.
Goede handel. 30 duizend euro voor een ijzeren meteoriet van 28 kilogram. 5.000 voor een pallasiet van 5 kilogram. Wie een flinke ruimtesteen wil kopen, moet diep in de buidel tasten.
In Nederland zijn tot op heden zes meteorieten ingeslagen. Het zijn allemaal steenmeteorieten, maar hun eigenschappen verschillen onderling soms sterk.
'Vallende sterren'
Zij komen met een snelheid van meer dan 70.000 kilometer per uur de atmosfeer van de aarde in. Daar valt de meteoroïde uit elkaar. Door de energie van de botsing vertoont de atmosfeer een lichtspoor, op 75 tot 100 kilometer boven de aarde.
Nadat de meteoriet op aarde stortte, verdwenen vrijwel alle soorten schildpadden van onze planeet. Alleen de zogenaamde 'gehoornde schildpadden' (of meiolaniidae) slaagden er op het huidige zuidelijk halfrond in om te overleven.
Op het eind van het Krijt, 66 miljoen jaar geleden, stierven de meeste dinosauriërs uit, wellicht ten gevolge van een meteorietinslag. Sommige dinosauriërs overleefden echter, namelijk de groep van de vogels.
Een meteoor (ook wel een vallende ster) is een lichtverschijnsel. Zo'n verschijnsel is te zien als een meteoriet de dampkring van de aarde binnenkomt. Gevaarlijk zijn meteorieten volgens Kriegsman absoluut niet. "De kans dat je er eentje op je hoofd krijgt, is echt veel kleiner dan dat je de bankgiroloterij wint.
Kleine brokstukken branden volledig op in onze atmosfeer. Alleen de hele grote kunnen inslaan op de aarde. De maan heeft geen beschermende atmosfeer. Dat betekent dat elke meteoriet die in de buurt van de maan komt, ook daadwerkelijk inslaat.
Je kunt zelf de conclusie trekken. Zelfs relatief kleine rotsblokken uit de ruimte, zoals de meteoriet van Tsjeljabinsk, kunnen plaatselijk schade aanrichten. Asteroïden groter dan 1 kilometer kunnen wereldwijde gevolgen hebben, zoals een langdurige klimaatverandering.
Op de maan is het altijd heel erg koud
De maan heeft geen atmosfeer en daarmee ook geen bescherming tegen de straling van de zon. In het zonlicht is het er 120°C boven nul. Zonder atmosfeer kan er op de maan ook geen warmte worden vastgehouden. Aan de nachtzijde is het dan ook meteen ijskoud, 170°C onder nul.
Het absolute nulpunt of nul Kelvin, is min 273 graden Celsius, de temperatuur waarop atomen in theorie volledig zouden moeten stoppen met bewegen. Met een temperatuur van 100 nanoKelvin zijn de BEC's in het ISS kouder dan de gemiddelde temperatuur in de ruimte, waar het zo'n 3 Kelvin is of -270 graden.
De gemiddelde afstand van de Maan tot de Aarde is circa 384.401 km.
Uit de berekeningen van de HMF in het Lambda-CDM model blijkt dat het zwaarste object 4 x 10^15 zonsmassa zwaar moet zijn, gelegen op een afstand van z =0,22 (3,6 miljard lichtjaar van ons verwijderd).