Ilex crenata grondsoort lichtzurig Ook moet de grond lichtzurig zijn, goed doorlatend en lekker luchtig. Wanneer de Ilex crenata als haag wordt aangeplant wordt hiervoor het beste een geul gegraven. Deze hoeft niet al te diep te zijn (20 – 30 cm) want de plant wortelt behoorlijk oppervlakkig.
De wortels van de hulst groeien als een zinkerwortelstelsel. Vanuit de stam lopen de hoofdwortels horizontaal in verschillende richtingen uit. Ze zitten vrij ondiep. Vanuit deze horizontale hoofdwortels lopen er zijwortels, de zinkers, naar beneden in de bodem.
Het wortelstelsel van de Hulst is een zogenaamd 'zinkerwortelstelsel'. Bij zo'n wortelstelsel lopen de hoofdwortels vanuit de stam horizontaal in verschillende richtingen uit. Ze zitten niet al te diep onder het maaiveld.
Hulst is zeer winterhard, kan goed tegen schaduw en gedijt ook prima in de volle zon. Elke grondsoort is geschikt, met uitzondering van slecht drainerende grond. Een waterdoorlatende, iets zure grond is perfect voor de hulst.
Een hulstboom wordt gemiddeld 100 jaar oud. De bladeren zijn leerachtig, getand en met stekels aan de uiteinden. We zien hulst ook vaak als struik of heester.
Japanse hulst hoogte
Maar gemiddeld gezien kan de Japanse hulst een maximale hoogte bereiken van 200 cm en een breedte van 100 tot 150 cm. De planten zijn in verschillende hoogtes te verkrijgen. Gemiddeld groeien ze 20 tot 35 centimeter per jaar, wat sneller is dan de buxus.
Een hulst haag heeft geen extra water nodig, buiten de eerste paar weken na het planten en tijdens een lange droogte in de zomer. Geef de haag alleen water wanneer deze in de schaduw staat om te voorkomen dat de ilex uitdroogt.
Bij de Japanse hulst geldt; hoe vaker hij gesnoeid wordt, hoe voller hij wordt. Snoei de Ilex voor het eerst in het voorjaar, in de maand juni. De tweede keer snoeien doe je in augustus. Tussen juni en augustus kun je hem nog eens vaker snoeien om de vorm goed te houden.
De Ilex plant kent een groeisnelheid van zo'n 15 tot 20 centimeter per jaar. Voordeel is dat je niet zo vaak hoeft te snoeien, maar dat het wel even duurt voordat kleine haagplanten samen een zichtdichte hoge haag vormen.
De soort verdraagt schaduw goed en men treft ze dan ook vaak aan, weliswaar als kleine struik, op vrij donkere plekken in het bos. De soort verdraagt echter ook goed de volle zon: op lichtrijkere plekken wordt ze zelfs een stuk hoger. De bodems waarop hulst groeit kunnen zowel zandig als lemig zijn.
Sommige hulsten krijgen gekke scheuten – snoei ze terug tot net boven een knop. Vervolgens kun je de hulst snoeien naar behoefte. De planten reageren goed op terugsnoeien en je kunt ze in formele vormen en hagen snoeien, of juist wat vrijer laten. Je snoeit een tak af net boven een node of een tak.
De jonge bladeren kunnen in juni worden geplukt en gedroogd. Thee die hiervan wordt getrokken, werkt koortsverlagend en urinedrijvend. Hulst is in bepaalde gebieden beschermd.
Haal de uitgebloeide takken niet weg, want hier gaan de bessen groeien. Volgend jaar gaat de hulst vanzelf weer bloeien.
Graaf een gat rond de stronk en probeer zo veel mogelijk van de wortels bloot te leggen. Gebruik vervolgens een bijl, een kettingzaag of een wortelfrees om de wortels door te snijden en verwijder de stronk uit de grond.
Hulst Aquifolium
De hulst kan uitgroeien tot een volwaardige boom en doorgroeien tot boven de 10 meter hoog. Voor een dichte haag raden we een maximale hoogte van 4 meter aan. De gewone hulst is overigens de enige groenblijvende loofboom die van nature in de Benelux voorkomt.
De besjes zowel als de bladeren van hulst (Ilex aquifolium) zijn giftig. Het eten van enkele besjes is relatief onschuldig. Bij inname van meer dan 5 besjes kunnen hevig braken, diarree en soms slaperigheid optreden.
De hulst (Ilex aquifolium) is een langzaam groeiende struik die uiteindelijk, onder de juiste omstandigheden, kan uitgroeien tot een boom – de enige groenblijvende loofboom die van nature in ons land voorkomt.
In tegenstelling tot de eerste keer, moet je de hulst snoeien ná zijn groeispurt. Deze snoeibeurt is namelijk belangrijk voor een mooie vorm. Na de zomer zal hij niet meer zo veel groeien, de vorm die je hem dan geeft houdt hij dus voor de rest van de herfst en de winter.
Daarnaast biedt de Hulst hen een uitstekende verblijfplaats. Goed om te weten: de Alaska is een snelle groeier en groeit zo'n 15 tot 20 centimeter per jaar. Om de haag in model te houden, is het aan te raden om deze tweemaal per jaar te snoeien. Het beste doet u dit in april en september.
Hulst (ver)planten / verpoten
Wil je de hulst toch verplanten dan is het begin van de lente het beste moment. De plant groeit het beste op voedselrijke vochtige grond.
De standplaats van deze hulst plant
De Ilex meserveae 'Heckenfee' kan zowel in de zon als schaduw geplant worden. Qua bodemsoort is een vochtige of normale bodem het beste. Liever niet te droog en niet te nat. Een hulstsoort die wel goed tegen nattigheid en droogte kan is bijvoorbeeld de hulst Alaska.
Omdat Kalk ideaal is voor Buxus denken mensen vaak dat dit voor Ilex Crenata ook het geval is. Dit is onterecht, want Ilex Crenata houdt enkel van een zure bodem en heeft GEEN kalk nodig.
Standplaats Hulst aquifolium
De Hulst aquifolium groeit op elke grondsoort, mits de bodem goed waterdoorlatend is. Planten houden niet van 'natte voeten', dit wil zeggen dat ze bijvoorbeeld meerdere dagen een plas water staan. De wortels zullen dan verrotten en de plant zal dood gaan.
Hulst Ilex aquafolium geeft prachtige rode bessen, alleen aan de vrouwelijke planten. In de late winter eten lijsters, merels, kramsvogels en koperwieken de bessen.