Als een van jullie voor de scheiding al aangeeft geen co-ouderschap te willen dan kunnen jullie de afspraken in het ouderschapsplan daarop aanpassen. Je kunt dan een omgangsregeling treffen. Het kan ook zijn dat je het co-ouderschap wilt toepassen, maar een van jullie het in een latere periode wil stopzetten.
Co-ouderschap staat niet in de wet
Een co-ouderschap heeft geen wettelijke basis. In ons wetboek kom je deze term dus niet tegen. Dat betekent, dat je bij een rechter in beginsel niet kunt verzoeken een co-ouderschap vast te leggen. Van een verplichting tot een co-ouderschap is dus evenmin sprake.
Een co ouderschap beëindigen is niet zomaar mogelijk. De afspraken hiervoor zijn namelijk bij uw scheiding vastgelegd in het ouderschapsplan. Deze kunnen niet zomaar worden veranderd. Dat is alleen mogelijk als zowel u als uw ex-partner achter deze beëindiging staan.
De moeder is tegenwoordig niet meer verplicht om alle zorg op zich te nemen. Daarnaast is de moeder zelfs niet meer verplicht om de helft van de zorgtaken voor haar rekening te nemen. Als een moeder goede redenen heeft, mag zij co-ouderschap weigeren. Hetzelfde geldt voor de vader.
Hebben jullie een co-ouderschap, dan is het belangrijk dat jullie bij elkaar in de buurt blijven wonen. Uitgangspunt is ongeveer een maximale afstand van zeven kilometer hemelsbreed. Als een ouder verhuist buiten een straal van zeven kilometer is het vaak moeilijk om het co-ouderschap in stand te houden.
Hoe kunt u tot een wijziging komen? Eenzijdig een wijziging doorvoeren op een bestaande regeling is niet mogelijk. Er moet altijd instemming zijn van de andere ouder. Informeer de andere ouder dan ook dat u tot een wijziging wenst te komen en probeer in overleg tot nieuwe afspraken te komen.
Wanneer u er samen niet uitkomt en u vreest dat uw ex-partner de verhuizing alsnog doorzet, kunt u met behulp van een advocaat zelf een procedure starten bij de rechter. In die procedure verzoekt u de rechter vervolgens een verbod tot verhuizing op te leggen.
In het algemeen zijn pedagogen van mening dat co-ouderschap niet geschikt is voor kinderen jonger dan vier/vijf jaar, en in ieder geval niet voor kinderen die jonger zijn dan drie jaar. Dat heeft te maken met de hechting.
Na een scheiding zijn jullie als ouders verplicht de kosten te betalen voor de verzorging en opvoeding van de kinderen. Bij een co-ouderschap verdelen de ouders de zorg voor de kinderen, praktisch en financieel. De kinderen zijn afwisselend bij de ene en de andere ouder en de kosten worden door beide ouders betaald.
Veelal zal dit ook worden toegekend. De hoofdregel is namelijk dat gezamenlijk gezag in het in het belang van het kind is. Conclusie is dat vaders net zoveel recht op gezag hebben als moeders.
Als je kind niet meer naar jou toe wil
Op het moment dat jij de ouder bent waar het kind niet meer naar toe wil gaan, zoek dan contact met de andere ouder. Probeer samen tot een oplossing te komen, eventueel met een mediator erbij. In bijna alle gevallen heb je recht op omgang met je kind!
Voordelen co-ouderschap voor kind
Jullie kind krijgt de kans om met beide ouders een goede band op te bouwen, omdat hij of zij evenveel tijd met jullie doorbrengt. Jullie kind zal bij een gelijke verdeling daarom minder vervreemden van één van jullie.
Kort samengevat: voor gescheiden ouders (of ouders die gezamenlijk gezag over een kind hebben) bestaat in principe geen maximumafstand om uit elkaar te gaan wonen. Het hangt af van alle omstandigheden van het geval en de betrokken belangen.
Recht op omgang met je kind is dus een wettelijk recht voor vaders. De wet geeft aan dat alleen in uitzonderlijke gevallen dit recht van vader op een omgangsregeling kan komen te vervallen. Moeder kan niet zomaar een omgangsregeling van vader weigeren en het kind weghouden bij vader.
Wanneer er in algemene termen sprake is van een gelijke verdeling van zorg, opvoeding en omgang met het kind, oftewel een 50-50 verdeling, spreken we van co-ouderschap.
Hoeveel procent kiest voor co-ouderschap? Co-ouderschap is behoorlijk in opmars. Koos in 2001 nog slechts 5% voor co-ouderschap, in 2013 was dit al gestegen tot 27%. De overgrote meerderheid van 70% kiest voor een omgangsregeling waarbij de kinderen bij hun moeder blijven.
Zijn jullie inkomens gelijk en is de omgangsregeling echt 50/50 verdeeld, dan hoeft er geen alimentatie betaald te worden. Is er wel een verschil tussen de inkomen, dan zal er wel een alimentatiebedrag afgesproken moeten worden. Dit geldt ook als de kinderen meer bij de ene ouder zijn dan bij de ander.
Bij co-ouderschap wordt uitgegaan van een gelijke verdeling van de dagen dat de kinderen bij de ene of bij de andere ouder zijn. Ook wanneer de verdeling niet helemaal 50/50 is (bijvoorbeeld 60/40) wordt er nog gesproken over co-ouderschap.
Als beide ouders samen het ouderlijk gezag uitoefenen, dan blijft het kinderbijslagfonds of de uitbetalingsactor dat de gezinsbijslag/kinderbijslag al uitbetaalde vóór de scheiding, verder betalen voor alle kinderen, gedomicilieerd in Vlaanderen, aan dezelfde persoon.
Wilt u dat de andere ouder het kindgebonden budget krijgt? Krijgt u als co-ouder allebei een deel van de kinderbijslag uitbetaald? Dan krijgt toch maar 1 van u het kindgebonden budget. We betalen uit aan de ouder die als 'aanvrager van de kinderbijslag' geregistreerd staat.
Spreek dan samen af hoe u de betaling van de kinderbijslag tussen u beiden wilt verdelen. Maakt u geen afspraak? Dan krijgt ieder de helft van de kinderbijslag. Uit elkaar gaan heeft meestal ook gevolgen voor het kindgebonden budget van de Belastingdienst.
In de wet staan geen regels voor co-ouderschap. U spreekt zelf af hoe u de omgang met de kinderen en de zorg en opvoeding verdeelt. Bij co-ouderschap komen die afspraken hierop neer: U spreekt gelijke verdeling af van de zorgtaken en opvoedtaken.
Heeft u alleen het ouderlijk gezag over uw kinderen? Dan mag u in principe gewoon verhuizen. Denk wel goed na hoe ver weg u gaat wonen. Uw kinderen en ex-partner blijven immers recht op omgang met elkaar houden.
Besluit je om, ondanks het ontbreken van toestemming van je ex-partner, toch met je kinderen op vakantie naar het buitenland te gaan, dan maak je je in beginsel schuldig aan een strafbaar feit, namelijk onttrekking aan het gezag van de andere ouder en (internationale) kinderontvoering.
U kunt niet zelf een verzoek tot eenhoofdig gezag doen bij de rechtbank. Dat moet een advocaat voor u doen. Wordt het verzoek tot eenhoofdig gezag toegewezen? Dan geeft de rechtbank het gezag aan 1 van beide ouders.