Hoe breed wordt de Digitalis purpurea? De Digitalis purpurea kan uiteindelijk een breedte bereiken van 10 tot 50 centimeter, afhankelijk van de groeiomstandigheden en verzorging.
De bladeren zijn groen en ongeveer 30 cm. hoog. De volwassen hoogte van deze vaste plant is ca.180 cm.
Vingerhoedskruid zaait zichzelf redelijk makkelijk uit, zeker op kale plekjes op wat lossere bodem. Meestal vormen ze het eerste jaar een rozet, om in het tweede jaar te bloeien.
Vingerhoedskruid verplaatsen of verplanten? Het vingerhoedskruid kun je in het eerst jaar na zaaien of planten gaan verplaatsen of verplanten. De jonge planten kun je in het najaar naar een andere plek verplanten. Maar verplant het vingerhoedskruid liever niet in het tweede jaar na zaaien of planten.
Na de bloei kun je de uitgebloeide stengels en bloemen verwijderen. Zo voorkom je dat de plant zaden gaat vormen en krijg je vaak nog een tweede bloei. Let op: de bladeren van vingerhoedskruid zijn giftig, dus draag handschoenen tijdens het snoeien en vermijd contact met de huid.
Om een tweede bloei van kleinere bloemen te bevorderen, kun je vingerhoedskruid snoeien. De beste maand om dit te doen is juli. Knip uitgebloeide bloemaren terug tot aan de basis van de plant.Aan het einde van het bloeiseizoen (eind augustus of begin september) snoei je de bloemaren tot aan de grond.
Is Vingerhoedskruid meerjarig? Digitalis purpurea, is de meest bekende soort en komt voor in heel Europa, dus ook in ons land. Het is een tweejarige plant. In het eerste jaar vormt hij rozetten op de grond.
Hoe kun je vingerhoedskruid vermeerderen? Om te voorkomen dat Vingerhoedskruid uit je tuin verdwijnt kun je de uitgebloeide bloemen gewoon aan de plant laten zitten en hem zijn gangetje laten gaan. Digitalis vermeerdert zich soms ook door nieuwe rozetten te maken onderaan de plant in het eerste jaar.
Combineer ze met varens, hosta's en andere schaduwminnende vaste planten om een weelderige, gelaagde look te creëren. Gemengde vaste plantenborders: combineer vingerhoedskruid met andere vaste planten, zoals astilbes, lupines en stokrozen, voor verticale interesse en een opeenvolging van bloei gedurende het groeiseizoen.
Om de plant te verwijderen, snijdt u bloemstengels op de grond, zorg ervoor dat u de zaden niet uitschudt en graaft u vervolgens elke plant op. Kleine zaailingen zijn gemakkelijk met de hand te plukken, of kunnen eenvoudig weer in de grond worden gedraaid - ze groeien meestal niet terug.
Woekert niet of nauwelijks en laat zich goed combineren met andere planten.
De volledige plant is giftig voor zowel mens als dier.
Deze stoffen kunnen namelijk huidirritatie veroorzaken en zelfs hartritmestoornissen teweegbrengen.
Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea) is een geweldige plant voor bijen die bovendien ontzettend makkelijk is. Vaak komt de 'gewone' inheemse soort vanzelf aanwaaien in je tuin, maar je kunt hem ook zelf zaaien als je specifieke soorten vingerhoedskruid wilt hebben.
Vingerhoedskruid verspreidt zich gemakkelijk door uw tuin. Er zijn tweejarige soorten en meerjarige soorten. Deze planten zijn giftig bij inname en worden door sommigen gekenmerkt als onkruid, doordat ze vaak ongewenst verschijnen. Voor andere zijn ze erg populair, omdat ze zich juist zo makkelijk verspreiden.
Vooral pluimvee en paarden zijn gevoelig voor Vingerhoedskruid. Herkauwers kunnen vrij grote hoeveelheden verdragen omdat de glycosiden in de pens worden omgezet. Voor paarden is 100 tot 200 gram blad al dodelijk; runderen verdragen gemakkelijk 400 tot 800 gram.
Vingerhoedskruid plukken? Vingerhoedskruid kun je prima plukken, want alleen het eten van delen van de plant is extreem giftig.
Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea), ook wel gewoon vingerhoedskruid genoemd, is een giftige tweejarige of meerjarige plant.
Leeuwenbekken, Antirrhinum majus. Een ouderwetse cottage garden bloem die lijkt op zijn neefje, het vingerhoedskruid . Een leeuwenbek produceert kleine trossen bloemen op een hoge, stevige steel.
Vingerhoedskruid kun je van juni tot augustus buiten zaaien. Zaai het vingerhoedskruid in bakjes met zaaigrond of in een zaaibedje in de volle grond. Maak voor een zaaibedje de grond goed los en meng er wat potgrond door. Zorg ervoor dat de grond niet uitdroogt tot de eerste blaadjes verschijnen.
Vingerhoedskruidbomen kunnen worden vermeerderd via stekken, wortelstekjes of door zaad . Vermeerderen met vingerhoedskruidboomstekken is populair, omdat de resulterende bomen sneller en beter groeien.
Graaf op: Til de plant voorzichtig op en bewaar zoveel mogelijk van de kluit. Verdeel: Gebruik uw gereedschap om de kluit in secties te verdelen, elk met een behoorlijke hoeveelheid wortels en scheuten . Inspecteer: Onderzoek elke divisie op tekenen van ziekte of zwakte en snoei indien nodig.
Ze is winterhard en vraagt weinig aandacht als ze eenmaal goed groeit. Ten eerste geeft deze soort de voorkeur aan goed doorlatende grond, dus overmatig water geven kan problemen veroorzaken. In drogere klimaten is regelmatig water geven noodzakelijk, vooral tijdens droge periodes.
De giftige stoffen in vingerhoedskruid heten digitoxine en digitaline, zogenaamde hartglycosiden. Wanneer je deze binnenkrijgt heeft het effect op de hartspier. Dat effect kan ook in mindere mate bij aanraking ontstaan. Zorg daarom voor tuinhandschoenen bij het aanraken van de plant en wees op je hoede.
Vingerhoedskruid bevat digitalisglycosiden, die een krachtige werking op het hart hebben. Inname kan leiden tot ernstige vergiftigingsverschijnselen, zoals misselijkheid, braken, diarree, en hartritmestoornissen.In ernstige gevallen kan het dodelijk zijn.
Speenkruid kan gaan woekeren in een tuin en wordt daarom ook wel als een onkruid beschouwd.