Als ze op hun papa kunnen rekenen, maken kinderen vlugger vriendjes, doen ze het goed op school en gedragen ze zich beter. Dat concluderen Zweedse onderzoekers uit de resultaten van een langdurig en wereldwijd onderzoek. En ook bij jongeren is de positieve invloed van een vader die dag en nacht klaarstaat merkbaar.
Meisjes met een goede relatie met hun vader staan bijvoorbeeld steviger in hun schoenen dan meisjes met een slechte band. Ze hebben meer zelfvertrouwen, maken minder stresshormonen aan, en hebben minder kans op een depressie.
Een vader bevordert de empathische, sociale en cognitieve ontwikkelingen van kinderen. Deze ontwikkelingen zijn erg belangrijk en zorgen er uiteindelijk voor dat kinderen beter presteren in hun leven, zoals bijvoorbeeld op het gebied van werk en school.
Kinderen van afwezige vaders zijn bijvoorbeeld vaak rationeel en helder. Ze hebben leiderschapskwaliteiten en zijn zich erg bewust dat anderen ondersteuning en goedkeuring nodig hebben, juist omdat ze het zelf niet kregen. Ze kunnen opkomen voor zichzelf en voor anderen. Ze houden vast aan hun verantwoordelijkheden.
Ongewenste zwangerschappen (Engelse link) zijn een ander veelvoorkomende reden voor het in de steek laten van kinderen. Verkrachting is één mogelijke factor, evenals zwangerschap bij minderjarigen. Vrouwen en meisjes in deze situaties voelen zich vaak alleen en weten niet goed wat ze moeten doen.
Het kan zijn dat de moeder tijdens het huwelijk de moeder de touwtjes in handen had. Sommige vaders vonden dat fijn (konden ze lekker werken/sporten/televisie kijken), andere vaders hebben het gevoel dat ze geen kans kregen om een rol te spelen in de opvoeding omdat de moeder dit naar zich toe trok.
Wanneer een narcistische vader woedend is kan hij schreeuwen, jou uitschelden, je slaan, schoppen, aan je haren trekken, je achterna zitten, je opwachten, je angst aanjagen, dreigen jou weg te doen, je straffen, manipuleren, etc. etc. Hij gebruikt verbaal en/of fysiek geweld.
Dominante ouders streven continu naar perfectie. Ze verlangen alleen het beste van hun kinderen. Het maakt niet uit hoe hard een kind zijn of haar best zal doen, het zal niet goed genoeg zijn voor de ouders. Dit komt doordat de dominante ouders altijd een 'maar' kanttekening maken.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt niet dat een kind zonder vader opvoeden niet schadelijk is voor een kind. Wel weten we dat het voor de sociale ontwikkeling goed is als het in de eerste zes jaar wordt omringd door liefst drie vertrouwde verzorgers (mannelijk en vrouwelijk).
Wat is oudervervreemding? 'Bij een verstoorde ouder-kindrelatie is het systeem van het gezin uit balans. Het is een extreem voorbeeld hoe het kind uit beeld kan raken, terwijl zowel vader als moeder juist strijden voor het belang van het kind. Er is dus niet één ouder die het 'doet' of schuldig is.
Accepteer de keuze van je kind, en zeg tegen je kind dat het goed is. Geef je kind het gevoel en de boodschap mee dat je van hem/haar houdt. Maak duidelijk dat je kind altijd welkom is bij je. Geef je kind het gevoel dat hij/zij bij jou terecht kan en altijd naar je toe mag komen.
Volgens onderzoekers is het erfelijk bepaald hoeveel X- en Y-chromosomen mannen aanmaken, en dus hoe groot de kans is op een bepaald geslacht. Mannen die dus meer X-chromosomen aanmaken, hebben meer kans op een dochter. Heeft je man dus alleen maar zussen? Dan is de kans wat groter dat jullie een dochter krijgen!
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
Nee, u kunt niet zelf afstand doen van het gezag over uw kind. Het is wel mogelijk om het ouderlijk gezag aan te passen naar eenhoofdig gezag van de andere ouder. De andere ouder heeft dan alleen het gezag. U kunt dit samen met de andere ouder vragen bij de rechter.
Een liefdevolle moeder zal op gelijkwaardig niveau met haar kind willen communiceren, begrip willen tonen, zich zoveel mogelijk willen inleven in haar kind, willen luisteren naar de behoeftes en verlangens en zich steeds afstemmen daarop.
Narcistische moeders gebruiken hun kinderen om hun eigen emotionele behoeften te vervullen. Moeders die narcistisch zijn, zijn opdringerig en overschrijden voortdurend emotionele en fysieke grenzen door weinig of geen aandacht te besteden aan de wensen of behoeften van het kind.
De rol van een 'goede' moeder
Bekeken vanuit de natuur, zou je kunnen zeggen dat een goede moeder een moeder is die er in slaagt haar kinderen tot de volwassenheid te brengen. Een punt waarop de kinderen voor zichzelf kunnen zorgen en geen moeder meer nodig hebben om te overleven.
Narcisten bieden hun excuses niet aan omdat ze geen schuldgevoel hebben. Narcisten hebben geen empathie. Hierdoor kunnen ze gewoon niet begrijpen waarom de andere persoon gekwetst is of waarom hij zich ergens zorgen over maakt.
Narcistische ouders hebben hoge verwachtingen van hun kinderen. Ze zetten hun kinderen onder flinke druk om uit te blinken in sporten, het goed te doen op school, te studeren op een elitaire universiteit, en een loopbaan met een hoge status na te streven.
Bij een ouderpaar met moeder als belangrijkste - primaire - verzorger is haar emotionele systeem het meest actief. In zulke relaties spelen vaders een secundaire rol. Ze zijn meer betrokken als 'denkers en planners', dat wil zeggen dat bij vaders in deze rol het sociaalcognitieve systeem actiever is.
Het gebrek aan contact tussen het kind en zijn ouder [1]
In het Engels noemt men dit het PAS syndrome (Parental Alienation Syndrome). In de praktijk is het PAS syndroom een gecontesteerd begrip en het syndroom is dan ook niet als dusdanig psychologisch erkend door de American Psychiatric Association.
We noemen het een loyaliteitsconflict als een kind om wat voor reden dan ook een innerlijke strijd heeft, omdat hij/zij het gevoel heeft niet trouw te kunnen zijn of te kunnen blijven aan één van de ouders.