De oogziekte van Graves ontstaat door een afweerreactie (auto-immuun ontsteking) tegen de schildklier en soms ook tegen het oogkasweefsel. Een deel van de patiënten met de oogziekte van Graves krijgt ook oogkasafwijkingen. Dit wordt veroorzaakt door een ontsteking van de weefsels in de oogkas.
De oogziekte van Graves dooft ook zonder behandeling op den duur uit. Dit betekent niet dat alle oogverschijnselen verdwijnen (met name de uitpuiling verdwijnt meestal niet), maar wel dat zij stabiliseren en dat de klachten verminderen. Bij de een duurt dit een paar maanden, bij de ander enkele jaren.
Hoe ontstaat de ziekte van Graves? De ziekte van Graves is een zogenaamde auto-immuunziekte, waarbij het lichaam antistoffen maakt tegen de eigen schildklier. Deze antistoffen stimuleren de schildklier om steeds meer schildklierhormoon te produceren. De oorzaak van de productie van antistoffen is nog onbekend.
De ziekte van Graves komt ook zonder behandeling in 2 – 4 jaar tot rust. Dat wil zeggen dat de roodheid, het tranen en de pijn verdwijnen. Verschijnselen als uitpuiling van de ogen, ooglidzwelling en ernstig dubbelzien blijven zonder behandeling meestal bestaan.
Na 2-4 jaar verdwijnen de klachten vanzelf. Ernstige verschijnselen als uitpuiling van de ogen, een zwelling van het ooglid en dubbelzien worden behandeld met medicijnen (prednison). Zo nodig vindt er bestraling van de oogkassen plaats om de auto-immuun ontstekingsverschijnselen te remmen.
Bekende goitrogenen zijn: pinda's, mosterd, koolraap en koolrabi, mierikswortel, bloemkool, broccoli en koolsoorten. Koolsoorten, zoals spruitjes en broccoli, maar ook radijs, alfalfa en koolrabi bevatten stoffen die de schildklierhormoonproductie beïnvloeden.
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, dat wil zeggen dat het lichaam antistoffen (afweerstoffen) maakt tegen lichaamseigen cellen, in dit geval de tegen de TSH-receptor op de schildkliercellen. Deze antistoffen zetten de schildklier aan om meer schildklierhormoon te gaan maken.
Behandeling met medicijnen bij de ziekte van Graves
Ze zorgen ervoor dat de schildklier minder of geen schildklierhormoon meer aanmaakt. In Nederland wordt meestal thiamazol voorgeschreven. Alternatieven zijn carbimazol of propylthiouracil (PTU).
Een te snel werkende schildklier is een mogelijke oorzaak voor een acute hartdood, één van de meest voorkomende doodsoorzaken in de westerse wereld. Mensen die geneesmiddelen gebruiken tegen een te snel werkende schildklier hebben een driemaal grotere kans op acute hartdood.
Veel schildklierpatiënten kampen met psychische klachten: stemmingswisselingen, vergeetachtigheid, depressies of neerslachtige gedachtes.
Je lijf voelt stijf en stram en je hebt het ook steeds koud. Je stemming is gedeprimeerd of wisselt snel. Of je voelt je juist opgejaagd, slaapt slecht, hebt een snellere hartslag, trillende handen, vermoeidheid en transpireert overmatig.
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, waarbij hyperthyreoïdie optreedt. De ziekte is vernoemd naar de ontdekker van de aandoening, Robert James Graves.
Hashitoxicose is een tijdelijk te snel werkende schildklier die na een paar maanden over gaat in een te traag werkende schildklier. Eigenlijk is er eerst sprake van de ziekte van Graves die (snel) overgaat in de ziekte van Hashimoto.
Over het algemeen kunnen mensen met een schildklieraandoening gewoon (blijven) werken, mits zij goed ingesteld zijn op medicatie! Helaas blijkt in de praktijk dat een deel van de mensen met een schildklieraandoening klachten houdt.
Snelle suikers kan je beter niet meer eten bij een trage schildklier. Ze zitten verstopt in onder andere snoep, koekjes, frisdrank, alcohol, witte rijst, wit brood maar ook honing, vruchtensap en gedroogd fruit. Deze voedingsmiddelen verhogen de kans op insulineresistentie.
Tips bij een trillend ooglid
Neem voldoende rust. Dit betekent: ga op tijd naar bed en geef de ogen af en toe rust tijdens het lezen of het kijken naar een beeldscherm. Probeer stress te verminderen of te voorkomen. Soms kan het helpen uw ooglid zacht te masseren.
De kans dat de ziekte van Graves na het stoppen van de medicijnen genezen is bedraagt ongeveer 50-60%, de kans op het terugkomen van de ziekte ongeveer 40-50%. Als de ziekte van Graves terugkomt kan alsnog gekozen worden voor een behandeling met radioactief jodium of chirurgie.
De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van een te snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie). Het is een auto-immuun ziekte, waarbij het afweersysteem antilichamen maakt tegen de TSH-receptor. Deze antistoffen stimuleren de schildkliercellen waardoor er te veel schildklierhormoon geproduceerd wordt.
De meest bekende oorzaak is de Ziekte van Graves. Dit is een auto-immuunziekte waarbij het lichaam antistoffen aanmaakt tegen de schildklier. Als gevolg daarvan maakt de schildklier extra hormonen aan. De schildklier wordt uit zichzelf groter en maakt steeds meer schildklierhormoon aan.
Als de schildklier te snel werkt, krijgt u te veel van dit hormoon. U kunt last hebben van hartkloppingen, zweten, afvallen en een onrustig gevoel. Meestal komt dit door de ziekte van Graves. De behandeling is met medicijnen, radioactief jodium of een operatie.
Stress heeft een grote invloed op het functioneren van het schildklierhormoon. Langdurige stress zorgt er namelijk voor dat er minder van het efficiënte T3 kan worden aangemaakt en meer van minder efficiënte Reversed T3 (rT3) wordt aangemaakt. Een teveel aan rT3 blokkeert dan de receptoren van het schildklierhormoon.