Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Zeesterren horen tot de stekelhuidigen. Ze voelen ruw aan, doordat hun huid allemaal kleine kalkplaatjes bevat. Zeesterren lopen niet met hun armen, maar met de zuignapjes eronder.
Elk ledemaat heeft ocelli -- kleine "ogen" die licht, vorm en beweging waarnemen -- en sensorische tentakels die voelen door aanraking. Zeesterren hebben ook receptoren in hun huid die druk, temperatuur en pijn waarnemen, net als de onze.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
Soms bijten ze een hele poot af! Maar ook in Nederland zie je zeesterren met minder dan vijf poten. Bij zeesterren kunnen verloren armen na verloop van tijd weer aangroeien. Dit maakt de zeester tot een heel bijzonder dier.
Iedereen moet begrijpen hoe belangrijk het is om zeesterren niet aan te raken en niet uit de zee te halen . De reden dat zeesterren buiten het water sterven, is dat ze niet kunnen ademen. Dit leidt tot koolstofdioxidevergiftiging en uiteindelijk verstikking. Een andere veelvoorkomende doodsoorzaak is stress door ze te veel aan te raken.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen?Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Ze hebben geen hersenen of bloed !
Ze vinden echter heel slimme en simpele manieren om dit te omzeilen. Zeewater wordt door hun lichaam gepompt als vervanging voor bloed, waarbij het water belangrijke voedingsstoffen aan de zeester levert, zodat zijn organen goed kunnen functioneren.
Een octopus heeft drie harten
Met je hart moet je zuinig zijn, wij mensen hebben er namelijk maar één van. Octopussen hebben niet een, twee maar drie harten. Daarvan is eentje het hoofdhart, dat bloed door het hele lichaam pompt. De andere twee bijharten pompen de zuurstof van de kieuwen naar het hoofdhart.
Hoe bestuurt een hersenloze zeester zijn armen en voetjes? Zeesterren hebben dan wel geen hersenen, maar wel zenuwen. Midden in het lichaam zit een ringzenuw. Vanuit deze centrale zenuw lopen zenuwen de armen in.
In het midden van een zeester zit een kleine ring van neuronen, die elk van zijn armen met elkaar verbindt. Deze zenuwen zijn er niet om echt na te denken . Hun doel is alleen om de signalen die van elke arm van de zeester komen te verbinden, zodat het dier zijn ledematen synchroon kan bewegen.
Hoewel ze geen traditionele ogen hebben, hebben zeesterren lichtgevoelige structuren aan het uiteinde van elke arm. Hierdoor kunnen ze licht en donker waarnemen, wat hen helpt bij het navigeren en het detecteren van roofdieren.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veel voorkomend verschijnsel.
Zeesterren hebben geen hersenen, maar ze hebben wel een complex zenuwstelsel, waardoor ze pijn kunnen voelen .
Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten, ringwormen en inktvissen. Maar een paar dieren, zoals sponzen en anemonen, hebben geen hersenen.
Zeesterren verplaatsen zich vaak zeer langzaam. De meeste soorten bewegen zich voort met een snelheid van drie tot vijf meter per uur. De snellere soorten bereiken een snelheid van 120 meter per uur, dus twee meter per minuut.
Negen hersenen
'De hersenen van een octopus zijn dus door het hele lichaam verspreid. De tentakels van het dier kunnen elke willekeurige beweging aannemen, en veranderen zelfs van kleur,' aldus Hiemstra. Inktvissen-expert dr.
Zeesterren hebben normaal gesproken vijf armen. Toch zie je ze wel eens met minder armen rondkruipen. Meestal is er dan één afgebroken, die later gewoon weer aangroeit.
Octopussen maken goed gebruik van hun acht armen. Zo kunnen ze zich ermee voort bewegen, als een soort benen. Ook kunnen ze er mee eten en zelfs proeven. Verder heeft een octopus naast acht armen ook nog eens drie harten.
Zeesterren hebben tot wel 50 ogen aan de uiteinden van hun zachte ledematen.
De Gewone Zeester wordt na ongeveer een jaar volwassen. De meeste zeesterren worden zo'n vijf jaar oud, een enkele soort twintig en er is ooit een leeftijd gemeten van vijfendertig jaar, maar dat zijn echt uitzonderingen.
Zeesterren zitten qua ademen tussen octopussen en regenwormen in. Als je goed inzoomt op deze sterren zie je over het hele oppervlakte kleine langwerpige wormvormige zakjes zitten. Via deze zachte zakjes haalt een zeester zuurstof uit het water.
Zeesterren eten
In Nieuw-Zeeland is het een stuk gebruikelijker om de zeedieren te nuttigen, na een paar minuten roosteren op het vuur. Vooral op het Noordereiland is foerageren – oftewel: het zelf zoeken naar voedsel in de omgeving – nog steeds een traditie van Maori-stammen, de eerste bewoners van Nieuw-Zeeland.
Bij de zeester zitten de mond en anus precies andersom: de mond zit aan de onderkant, zijn anus in het midden op de bovenkant. Op de bovenkant zit een glad vlekje met kleine gaatjes er in, dit is zijn waterfilter.
Omdat zeesterren koudbloedig zijn, hebben ze snel last van de warmte. Vooral zeesterren die in de branding leven hebben het zwaar; soms moeten ze wel zes uur zonder verkoelend water zien te overleven. Als de sterren tijdens deze droogte te lang in temperaturen van meer dan 35 graden moeten leven, sterven ze vaak.