Zeesterren (Asteroidea) zijn een groep van ongewervelde dieren die behoren tot de stekelhuidigen. Zeesterren leven op de bodems van alle oceanen; van getijdengebieden tot in de diepzee, maar uitsluitend in zout water. Ze vormen met ongeveer 1900 soorten een van de grootste groepen van stekelhuidigen.
De zeesterren houden het niet lang vol op het droge, na een paar minuten worden ze slap en gaan ze dood. Wie de diertjes wil redden, kan ze een handje helpen. "Zie je ze aanspoelen? Dan kun je ze gewoon oppakken en terug in de zee leggen", aldus de bioloog.
Deze dieren hebben écht geen hart
O.a. zeesterren, kwallen en zeekomkommers hebben helemaal geen gespierde pomp nodig om hun lichaam van zuurstof te voorzien.
Vijanden van de zeester is de wulk, grote krabben, zeemeeuwen, maar ook kannibalisme is onder jonge zeesterren een veelvoorkomend verschijnsel.
“Sommige soorten kunnen vrij lang overleven zonder in het water te zitten, andere gaan vrijwel meteen dood. De meeste zeesterren die je aan de kustlijn kunt vinden, kunnen waarschijnlijk enkele seconden tot vijf minuten uit het water overleven.
Zeesterren: Nooit gedacht dat die dingen eetbaar zijn. En eigenlijk nog altijd geen idee of dat wel effectief zo is. Vree bizar om in je mond te steken. Precies een krokante marshmallow, maar dan vree gezouten.
De gewone zeester gebruikt zeewater om de zuigvoetjes aan te sturen. Op de bovenkant van de zeester zit een glad vlekje met kleine gaatjes er in, dit is zijn waterfilter.
Octopussen en inktvissen
Iedere octopus en inktvis heeft in totaal drie harten. Er is één hoofdhart dat zuurstofrijk bloed door het hele lichaam pompt. De andere twee harten pompen zuurstof van de kieuwen naar het hoofdhart. Deze dieren hebben die extra harten nodig door de samenstelling van hun bloed.
De maximale leeftijd van zeesterren is ongeveer 35 jaar, alhoewel van veel soorten de maximale leeftijd niet bekend is. De meeste soorten worden waarschijnlijk tussen de vier en zes jaar oud.
De term zeester is niet voor niets in het leven gebracht: het wordt niet echt gewaardeerd wanneer jij erbij ligt alsof je het hele bed in beslag wil nemen. Als je dan vervolgens ook geen actie onderneemt tijdens een sekssessie, doe je echt iets verkeerd.
Aflandige wind
Als de windrichting aflandig is, dus met oostenwind, ontstaat er een onderstroom richting land. De zeesterren zitten dan precies in die stroom die ze naar het strand duwt. Zo kunnen er grote aantallen tegelijk aanspoelen.
Zeesterren hebben inderdaad maar weinig vijanden. Heel af en toe eten zeemeeuwen wel een zeester (als ze geen ander voedsel vinden). Er zijn ook enkele grote vissen of krabben die zeesterren eten.
De zeester doet zich voortbewegen doormiddel van de zuignappen die onderaan zijn armen zitten. adem, door zijn armen kan hij ook adem halen…de huid die hier weer bovenop zit heeft trilhaar. in het midden. daar zit ook de maag, waardoor de ster kan eten.
Ongewervelden zijn dieren zonder wervelkolom. Dit zijn weekdieren (inktvissen), wormen, stekelhuidigen (zeesterren), schaal- en schelpdieren (kreeften, krabben, mosselen en garnalen), spinnen en insecten. Opgelet: sommige ongewervelde dieren kunnen giftig zijn.
Zeesterren eten dode krabben, maar houden ook van kleine vissen en slakken. De bekendste lekkernij voor de veelarm is de mossel. Deze vangt de zeester op een speciale manier. Een zeester omarmt zijn prooien.
Alle gewervelde dieren hebben rood bloed. Hetzelfde geldt voor zoogdieren, vogels, reptielen en vissen. Maar bij de ongewervelde dieren zijn er soorten die geen rood bloed hebben, zoals wormen en inktvissen. Dat komt doordat deze dieren andere eiwitten dan hemoglobine gebruiken voor het transporteren van zuurstof.
Dieren Behalve mensen zijn er ook veel dieren die hersenen hebben. Gewervelde dieren zoals honden, katten, vissen en vogels hebben bijvoorbeeld hersenen, maar ook krabben, insecten en inktvissen. Dieren zoals ringwormen, slakken, sponzen, anemonen en kwallen hebben geen hersenen.
Sommige dieren hebben helemaal geen bloed of een bloedsomloop omdat ze dat gewoon niet nodig hebben. Zo ontberen platwormen een eigen bloedsomloop; gassen worden direct via de huid opgenomen en uitgescheiden.
Conserveer je zeester met alcohol.
Drenk de zeester in isopropanol zodat hij volledig bedekt is en laat hem 30-48 uur staan. Anderen kiezen ervoor om hun zeester in formaline te drenken; dat is een combinatie van één deel formaldehyde op vijf delen water.
Zeesterren kennen geen paring, maar laten grote hoeveelheden geslachtscellen los in het water. Een eicel wordt bevrucht als deze een zaadcel tegenkomt in het water. Drie tot vier dagen na de bevruchting kruipt de larve uit het ei. De meeste soorten zeesterren kennen elk jaar één paarseizoen.
Zeesterren hebben een enorm herstellend vermogen, waardoor een verloren arm weer aan kan groeien. Op de wond van de afgestoten arm vormt zich weefsel waaruit een nieuwe armpunt vormt. Deze arm groeit weer uit tot de oorspronkelijke grootte.
Zeesterren wandelen over de zeebodem, vinden smakelijke prooien en vluchten voor gevaar. En dat terwijl ze geen hoofd en geen hersenen hebben!
Let op met het uitlaten van uw hond. Er liggen duizenden zeesterren op het strand en als uw hond hem opeet kunnen ze er heel misselijk van worden. Heeft uw hond er 1 opgegeten? Neem dan contact met ons op.
Zeesterren, zoals de meeste mensen die kennen, hebben een middenstuk en vijf armen. Het lijkt logisch dat een zeester zijn armen één voor één optilt en zich op die manier voortbeweegt, maar dat is niet zo. Aan de onderzijde van de armen zitten tot wel duizenden pootjes met zuignappen.