Elk insect heeft de volgende inwendige organen: hersenen, darmkanaal, uitscheidingsorganen (buizen van Malpighi), eierstok, buisvormig hart, buikzenuw (streng). Het bloed van insecten dient niet voor het transport van zuurstof en is meestal kleurloos. Insecten hebben nauwelijks of geen slagaders, maar wel een hart.
De drie belangrijkste lichaamsdelen van insecten zijn kop, thorax en abdomen . De kop bevat de antennes, ogen en monddelen. De thorax is het middelste lichaamsdeel waaraan de poten en vleugels vastzitten. De abdomen bevat spijsverterings- en voortplantingsorganen intern en vaak voortplantingsstructuren extern.
Insecten hebben veel van dezelfde organen als mensen – met harten, hersenen, darmen en eierstokken of testikels – maar missen longen en magen . En in plaats van aangesloten te zijn op een netwerk van bloedvaten, drijft de inhoud van hun lichaam in een soort soep, die voedsel levert en afval afvoert.
In de midden- darm vindt de eigenlijke (chemische) spijsvertering plaats en wordt het voedsel tevens, onder inwerking van enzy- men, vloeibaar gemaakt en opgelost. Omdat insecten geen nieren bezitten, moeten zij op andere wijze in staat zijn om zich van hun afvalstoffen te ontdoen.
Er is geen inwendig skelet. De chitine huid is zo stevig dat het als uitwendig skelet dient en ook voor de aanhechting van de spieren. De voortplanting gebeurt meestal d.m.v. eieren gevolgd door een gedaante verwisseling : (ei – larve – imago – pop).
Volgens de Wet op dierproeven valt onderzoek met ongewervelde dieren, zoals insecten, kreeften en zeesterren, niet onder proefdieronderzoek. De wet beschouwt ongewervelde dieren -die geen ruggengraat hebben- als dieren zonder een (grote) hersencapaciteit, die ook geen stress of pijn ervaren.
Elk insect heeft de volgende inwendige organen: hersenen, darmkanaal, uitscheidingsorganen (buizen van Malpighi), eierstok, buisvormig hart, buikzenuwstreng. Het bloed van insecten dient niet voor het transport van zuurstof en is meestal kleurloos. Insecten hebben nauwelijks of geen slagaders, maar wel een hart.
Insecten hebben geen nieren. In plaats daarvan worden metabolische afvalstoffen verwijderd via de Malpighiaanse buisjes[2]. Ademhalingssysteem (ventilatiesysteem): Insecten hebben geen longen . Ze verkrijgen zuurstof en verdrijven koolstofdioxide via een reeks buisjes die tracheae worden genoemd (zie Ademhalingssysteem, rechts).
De bloedsomloop komt bij insecten tot stand door de werking van een aan de rugzijde gelegen groot bloedvat, dat loopt van de kop tot in het achterlijf. Het nauwere, voorste deel, in de kop, wordt aangeduid als de aorta. Het achterste, dikkere deel in borst en achterlijf noemen we het hart.
Insecten zie je eigenlijk nooit plassen.Toch doen ze dat wel. De bladspringer doet het zelfs op een heel bijzondere manier. Het insect dat een beetje lijkt op een sprinkhaan schiet z'n plas in een balletje met z'n achterwerk weg.
Insecten werken anders. Er is een hoofdhart in de buik dat hemolymfe levert, maar de werking van die pomp bereikt de extremiteiten niet. Om dit te compenseren hebben insecten in plaats daarvan secundaire harten , die ervoor zorgen dat hemolymfe vitale buitenste gebieden bereikt, zoals de antennes, waar reuk en gehoor plaatsvinden.
Hoewel spinnen op het eerste gezicht weinig gemeen lijken te hebben met mensen, lijken sommige eiwitten waaruit hun spieren bestaan op die in ons eigen lichaam, waaronder de spieren in het hart .
Hebben muggen een emotioneel leven? Muggen hebben kleine hersenen en missen het neurale apparaat dat nodig is voor de evolutie van emoties ; het is moeilijk om te weten of ze dat wel hebben. We weten echter eigenlijk meer over insecten dan de meeste mensen zich realiseren.
Lichaamsvorm: Muggenlarven hebben langwerpige, cilindrische lichamen die gesegmenteerd zijn. Hun lichamen zijn vaak doorschijnend of semi-transparant, waardoor u de interne organen en inhoud kunt zien.
Vlinders, kevers en vliesvleugeligen, zoals mieren, hommels, wespen en bijen, behoren tot de meest bedreigde soorten.
De BUIK is het laatste en grootste lichaamsdeel . Het bevat het grootste deel van de ingewanden en voortplantingsorganen van het insect. Sommige insecten ademen direct door de huid of kieuwen, maar de meeste ademen door kleine gaatjes aan de zijkanten van het lichaam, spiracles genaamd.
“De meeste mensen denken niet dat insecten echt pijn kunnen voelen. Maar bij verschillende ongewervelden is al aangetoond dat ze gevaarlijke stimuli, die we als pijnlijk ervaren, kunnen aanvoelen en vermijden”, zegt hoofdauteur van de studie Greg Neely.
Het is alleen niet rood. Dat komt doordat er geen rood bloed in zit. Het bloed van insecten heet hemolymfe. Het is kleurloos, of gelig of groenig.
De hersenen van een insect zijn weliswaar klein (fi- guur 1) maar in hun prestaties zijn ze groot. Afhankelijk van de soort is het volume meestal kleiner dan een microliter. Er zitten natuurlijk beperkin- gen aan zo'n minibreintje.
Insecten reageren puur reflexmatig op pijnprikkels, en beleven pijn niet zoals wij dat doen. Dat is een gangbare opvatting onder biologen, die zich onder meer baseren op het feit dat insecten niet over een centraal zenuwstelsel beschikken.
Duizendpoten zijn lange, dunne geleedpotigen met één paar poten per lichaamssegment. Ondanks "centi" in hun naam, wat 100 poten impliceert, hebben duizendpoten overal van minder dan 20 poten tot meer dan 300 poten, maar ze hebben altijd een oneven aantal paar poten.
Insecten kunnen verschillende afweermechanismen hebben tegen schimmelinfectie; 1) insecten kunnen schimmels ruiken en vermijden, 2) insecten wassen schimmelsporen af, 3) insecten kunnen een koortsreactie opwekken, 4) sociale immuniteit: geïnfecteerd insect verlaat de groep en sterft.
Mieren kunnen bijten of steken als ze zich bedreigd voelen. Dit kan hoogstens een beetje irriteren, maar gevaarlijk is het niet. Ook kunnen ze mierenzuur op je spuiten, maar net als een beet van een vliegende mier doet dit geen pijn.
Mieren hebben bovenmenselijke krachten.
Ze zijn bijzonder sterk. Ze kunnen 10 tot 50 keer hun eigen lichaamsgewicht dragen. Hoeveel een mier kan dragen is afhankelijk van de soort. De Aziatische weversmier kan bijvoorbeeld 100 keer zijn eigen gewicht dragen.
Insecten hebben geen longen; via minieme luchtgaatjes in het lichaam (stigma of spiracle genaamd) komt de zuurstof direct in de tracheeën terecht en wordt zo naar de cellen gebracht. Bij het uitademen komt koolzuurgas en water door dezelfde buisjes weer naar buiten.