Oesters hebben verschillende geslachten, maar ze kunnen tijdens hun leven een of meerdere keren van geslacht veranderen. De geslachtsklieren, organen die verantwoordelijk zijn voor de productie van eieren en sperma, omringen de spijsverteringsorganen en bestaan uit gameten, vertakkende buisjes en bindweefsel.
Sommige ongewervelden, zoals octopussen, voelen vermoedelijk ook pijn. Andere dieren, zoals mieren en andere insecten en oesters, voelen geen pijn.
"Helaas is er nog geen definitief bewijs of oesters pijn voelen", laat de organisatie weten. "Er zijn groepen die beweren dat oesters pijn kunnen voelen en anderen die zeggen dat ze geen centraal zenuwstelsel hebben en dus geen pijn voelen zoals andere soorten zeevoedsel.
Alle oesters zijn de eerste tien maanden een mannetje. Welk geslacht de oester vervolgens krijgt, is afhankelijk van de watertemperatuur. Tussen de 12 en 16 graden blijven het mannetjes, maar als het water warmer is dan 16 graden, worden het vrouwtjes.
Oesters zijn rijk aan vitaminen en mineralen. Oesters zijn een 100% natuurlijk product en bevatten een hoog zinkgehalte, magnesium, vitaminen B12, B3 en D. Zink en magnesium spelen een grote rol in onze stofwisseling.
Vroeger kwamen ze al voor, maar toen uitsluitend in de platte variant. Overal langs de Europese kust lagen de langzaamgroeiende oesters. Doordat deze oesters langzaam groeien, en eigenlijk pas na een jaar of vijf geraapt mogen worden, zijn ze duur en exclusief.
Een oester heeft onder andere een hart, een maag, bloedvaten, spieren, een mond, nieren en een mantel (het buitenste laagje van het dier). Ook heeft hij kieuwen, waarmee hij kleine alg-deeltjes uit het water zeeft als voedsel. Met zijn spieren opent en sluit hij zijn twee kleppen om te eten of ter bescherming.
De platte oester heeft een ronde gladde schelp. Is consumptiegeschikt na 5 à 6 jaar.
Oesters kunnen wel 20 jaar oud worden en soms wel meer dan 22 centimeter groot. De bekendste oesters in Nederland zijn de platte Zeeuwse oester en de Japanse oester. Oesters hebben twee kleppen, net als de stevige strandschelp, de grote strandgaper en deze kleurige nonnetjes.
Als de schelp gaat groeien zakken de larfjes na een aantal weken naar de bodem. Dit noemen we broedval. Liggend op de bodem groeit dit broedval uit tot oesters en voeden ze zich met de natuurlijke voeding van de zee. Naast de bodemmethode wordt de tafelmethode steeds vaker toegepast.
“Als je “denken” echter definieert als “abstract redeneren en bewustzijn”, dan is het antwoord voor de ongewervelde dieren: neen.”
De oester creëert een parel als er een extern element binnendringt. Dit kan bijvoorbeeld zand, een stukje schelp of een diertje zijn. Om zichzelf te beschermen maakt de oester kleine laagjes parelmoer aan. Al die laagjes vormen uiteindelijk een glanzend bolletje.
Wat veel mensen niet weten is dat oesters niet enkel zout smaken, maar ook metaalachtig en zelfs zoet. Deze pareltjes van de zee hebben vele smaak schakeringen en dat maakt dat oesters een ware gastronomische lekkernij zijn geworden.
Het norovirus zit vooral in rauwe schaal- en schelpdieren, zoals rauwe oesters en mosselen. Dit kan komen doordat deze in besmet water gekweekt zijn. Verder kunnen ook rauwe groente en fruit besmet zijn door het gebruik van besmet water.
Enerzijds zijn er grote roofdieren zoals leeuwen en beren: die zien mensen als voedsel en jagen er zelfs op. Anderzijds heb je dieren zoals hyena's, die wanneer ze de kans krijgen een kind zullen meegraaien, maar een volwassene pas zullen aanvallen indien ze worden uitgedaagd.
Een geopende schelp levert een uitgedroogde oester en die kun je niet eten. Als je de schelp niet of lastig open krijgt, dan is het in orde. Druppel wat citroensap op de kieuwen van de oester. Als deze samentrekt, kun je hem eten.
Een nagenoeg perfecte parel krijgt het predicaat AAA en is het meeste waard. De waarde kan in exceptionele gevallen oplopen tot zo'n 30.000 euro. Een kleine parel met veel imperfecties kan echter ook een waarde hebben van niet meer dan 10 euro.
In principe kun je het hele jaar oesters eten, maar ze zijn wel op hun best in de acht maanden met een ,,r''. Het Franse woord voor oester, huître , zegt het zelf: huit r . Tijdens die acht maanden, en ook nog een beetje in mei, is de watertemperatuur laag.
De oesters kunnen dan geen lucht meer krijgen, want ook buiten het water kunnen deze zeevruchten lang in leven blijven, maar hebben we lucht nodig. Je kunt ze ook in een plastic bakje doen, geen deksel maar wel wat ijs er bovenop doen. Of leg ze in een schaal, en doe daar wat is bovenop.
Als je zelf oesters gaat rapen, is het wel goed een aantal zaken in het achterhoofd te houden. "Zo mag je in Nederland 10 kilo per persoon per dag rapen, mits voor eigen gebruik. Dat zijn ongeveer honderd oesters.", weet Sonja Smit.
De soort handhaaft zich echter ook op grotere diepten tot enkele honderden meters waterdiepte. De vastgegroeide immobiele levenswijze maakt dat de oester tot de epifauna behoort.
Op het vlak van gezondheid zijn oesters en andere schaal- en schelpdieren vergelijkbaar met andere vis, en worden ze beschouwd als een gezonde keuze. Ze zijn bijvoorbeeld rijk aan vitamine B1 en B12 en de mineralen calcium, jodium, kalium, fosfor, seleen, magnesium en zink.
Oesters hebben vele smaakschakeringen. Afhankelijk van de soort smaken ze zilt, metaalachtig of zelfs zoet. Wil je de smaak van je oester deskundig beschrijven, dan verwijs je dus naar 'het zilte van de zee', 'een koperen nasmaak' of 'een zoete toets van meloen'.
Omdat oesters geen vinnen hebben en zich dus niet kunnen bewegen eten ze alles wat voorbij komt drijven.