Ook kunnen dwarslaesiepatiënten last hebben van spasmen, onwillekeurige bewegingen. En veel patiënten ervaren pijn op plekken waar ze geen gevoel hebben.
Ongeveer 60 tot 70% van de mensen met een dwarslaesie of caudalaesie ervaart pijn. Meer pijn krijgen, wanneer je ouder wordt, heeft een grote impact op je. Pijn kan leiden tot een achteruitgang van je functioneren, inactiviteit, slechte nachtrust, somberheid. Pijn is een veelvoorkomend en vaak chronisch probleem.
Een dwarslaesie heeft meestal lichamelijke gevolgen. Bijvoorbeeld problemen met het bewegen (motorisch) en het voelen (sensorisch). Hierdoor kunt u ook problemen krijgen met plassen, uw ontlasting, het krijgen van een erectie, uw bloeddruk of uw lichaamstemperatuur.
Afhankelijk van de hoogte van de dwarslaesie heb je een slappe endeldarm, of de darmenbewegingen herstellen en de darmen legen zich door een reflex. Ook dan hebben ze soms nog een steuntje in de rug nodig.
Een dwarslaesie beïnvloedt niet je nieren of de productie van urine.Hij zal zeker de manier waarop je plast veranderen.
Ruim vijftig procent van onze dwarslaesiepatiënten kan weer lopen na de behandeling. Echter bijna nooit meer zoals vroeger.
Mensen met een dwarslaesie kunnen nog steeds genieten van seks, ook al is hun leven drastisch veranderd. Het vergt soms echter enige aanpassing en creativiteit, het overwinnen van angst en onzekerheid en praten met de partner.
Mannen met een dwarslaesie kunnen twee soorten erecties ervaren, afhankelijk van het soort letsel dat zij hebben: psychogene erectie: door het stimuleren van gevoelens door middel van erotische herinneringen, seksuele fantasieën of prikkels die mannen krijgen als ze iemand zien, horen of ruiken.
Vroeger (nog niet zo heel lang geleden) werden we bepaald niet oud, en nog steeds ligt onze levensverwachting beduidend lager dan die van de algemene bevolking. Mensen met een dwarslaesie leven vandaag de dag nog zo'n 30 tot 40 jaar na het krijgen van hun handicap.
Verschil tussen lage en hoge dwarslaesie
Bij een hoge dwarslaesie (borstwervel T1 en hoger) is het ruggenmerg bovenaan de rug of ter hoogte van de nek beschadigd. Hoe hoger de dwarslaesie zich manifesteert, hoe meer zenuwen er onderbroken worden en hoe groter de beperkingen.
Doordat de signalen naar de spieren zijn onderbroken kan het letsel tot spierstijfheid en spasmes leiden, ook wel spasticiteit genoemd. Spasticiteit kan uw beweging, houding en evenwicht bemoeilijken. Het kan uw vermogen beperken om een of meer ledematen te bewegen of om één kant van uw lichaam te bewegen.
Meestal is dit 1 tot 4 maanden. Afhankelijk van uw situatie gaat u na uw opname poliklinisch revalideren bij ons.
De oorzaak van een dwarslaesie is vaak een ongeluk. Verkeersongelukken, sportongelukken of verkeerd terecht komen na een val kunnen ervoor zorgen dat je wervelkolom breekt of verbrijzelt. Daardoor kunnen er stukken van de wervelkolom tegen het ruggenmerg aankomen en de zenuwen afknijpen of beschadigen.
Bij een dwarslaesie heeft u schade aan uw ruggenmerg. De zenuwen geven minder signalen of helemaal geen signalen meer door aan uw organen, zoals uw blaas en darmen. Of aan uw armen en/of benen. Hierdoor heeft u geen of minder kracht en gevoel in sommige lichaamsdelen.
Van een dwarslaesie geneest u meestal niet helemaal. De klachten van de dwarslaesie kunnen wel verbeteren. Of dit gebeurt hangt af van hoe erg uw dwarslaesie is en hoeveel uitvalverschijnselen u heeft.
Veelal krijg je als eerste een anti-epileptica.Het gaat dan om bijvoorbeeld gabapentine of pregabaline. Wanneer deze medicijnen weinig resultaat hebben of veel bijwerkingen geven, kan ook anti-depressiva of morfine gegeven worden. Het gaat dan bijvoorbeeld om amitriptyline (anti-depressiva) of om tramadol (morfine).
Mogelijke complicaties zijn: Verminderd bewegingsvermogen van armen en/of benen tot zelfs dwarslaesie, gevoelsstoornissen, functiestoornissen van blaas en endeldarm of een verstoorde seksualiteit bv. ten gevolge van een nabloeding (hematoom), een zwelling of een beschadiging van zenuwstructuren.
De symptomen van een dwarslaesie zijn: deels of geheel verlamd zijn, spieren niet meer goed kunnen gebruiken, geen gevoel meer hebben in een deel van je lichaam, niet goed naar de wc kunnen gaan of incontinent zijn, doorligwonden, verstoring van de seksuele functies en longontsteking, door oppervlakkig ademen, niet ...
Mensen met een dwarslaesie hebben hierdoor ook een grotere kans op hart- en vaatziekten, diabetes en kanker. Mensen met een dwarslaesie zijn veel vatbaarder voor secundaire gezondheidsproblemen bijvoorbeeld luchtweginfecties, urineweginfecties en decubitus. Veel mensen met een dwarslaesie hebben ook nog chronisch pijn.
Dierenstudies suggereren dat seks de groei van hersencellen in de hippocampus stimuleert, het deel van het brein dat verantwoordelijk is voor het geheugen en het leervermogen. Van factoren zoals stress en depressies werd aangetoond dat ze de hippocampus doen krimpen, maar sporten én seks kunnen dat effect tegengaan.
Doordat er minder bloed naar de penis stroomt, vermindert de erectiekracht. Een ongezonde leefstijl, roken, overgewicht, een te hoog cholesterol, diabetes, hoge bloeddruk, overmatig alcohol gebruik, drugs en bepaalde medicijnen kunnen hierbij een rol spelen.
Uw gedachten, gevoelens, hormonen, zenuwen en bloedvaten hebben allemaal invloed.Het is normaal dat de penis minder goed stijf wordt bij het ouder worden. Gezond leven kan helpen: beweeg veel, eet en drink gezond, stop met roken als u rookt. Met uw huisarts kunt u uitzoeken wat bij u oorzaken kunnen zijn.
Het ruggenmerg is erg kwetsbaar. Bij een dwarslaesie is deze bundel zenuwen beschadigd of zelfs helemaal onderbroken (volledige dwarslaesie). Dat betekent dat de zenuwen die onder de beschadiging uit de wervelkolom komen, niet meer (goed) kunnen werken. Dat zorgt dat je minder kracht hebt, minder voelt.
Wanneer mensen ouder worden, kan er meer druk op het ruggenmerg komen te staan en dat kan leiden tot beschadigingen aan het weefsel. “Een operatie kan de druk verminderen en de kans op verdere beschadigingen tegengaan,” vertelt onderzoeker David Geffen. “Maar het kan de schade aan cellen en zenuwvezels niet herstellen.