De Terreur Onder leiding van Robespierre werden er tienduizenden mensen opgepakt en vermoord. Deze mensen gingen volgens de Jacobijnen in tegen de 'wil van het volk' en iedereen die niet ze niet vertrouwden kwam onder de guillotine. Deze periode van geweld wordt ook wel de Terreur genoemd.
De Terreur (Frans: la Terreur, beter vertaald "Schrikbewind", met een hoofdletter) is een begrip dat door historici gebruikt wordt om twee periodes in de Franse Revolutie aan te duiden waarin Frankrijk werd geregeerd door een uitzonderlijke uitvoerende macht die berustte op geweld, illegaliteit en repressie.
Bij de hoofdelijke stemming over het lot van de koning, een zitting die 24 uur duurde, stemde Robespierre op 17 januari 1793 voor de doodstraf.
Uiteindelijk werd ook Robespierre aangeklaagd wegens het verraden van de revolutie. Zijn executie, op 10 Thermidor (28 juli 1794), maakte een eind aan de bloeddorst van de guillotine. De periode van de terreur – het korte jaar tussen 17 september 1793 en 27 juli 1794 – was voorbij.
Crozier trekt zijn kap op en vertelt de Inuit-leider om de reddingswerkers te vertellen dat hij dood is, net als iedereen aan boord van de schepen, dat de schepen verdwenen zijn en dat de Northwest Passage niet bestaat. De serie eindigt met een shot van hem die met een speer bij een visgat staat, met een slapend Inuk-kind aan zijn zijde .
De Franse Revolutie was een feit – en Europa zou nooit meer hetzelfde zijn. Lees ook: Het gevolg was dat zo'n 500.000 mensen werden opgepakt en 17.000 van hen werden terechtgesteld onder de guillotine. Nog eens 40.000 Fransen kwamen om in de cel of werden zonder proces vermoord.
Niet zo gek, want de guillotine is een Franse uitvinding. Het apparaat werd voor het eerst in 1792 tijdens de Franse Revolutie ingezet om een ter dood veroordeelde te onthoofden. Tijdens het keizerrijk van Napoleon Bonaparte introduceerden de Fransen de guillotine in door hen veroverde gebieden, waaronder Nederland.
Wanneer brak de Franse Revolutie uit? De Franse Revolutie brak uit op 14 juli 1789: In juli 1789 ging in Parijs het gerucht dat de soldaten van de koning de stad zouden aanvallen. Inderdaad had Lodewijk XVI een klein leger buiten Parijs gestationeerd om elke vorm van opstand te kunnen neerslaan.
Terreur – Schrikbewind van een staat tegen haar eigen onderdanen, veelal met als doel de macht van de heersende politieke, religieuze of etnische elite te handhaven; in media en elders vaak gebruikt in plaats van 'terrorisme'.
De jakobijnen of jacobijnen (Frans: Jacobins) vormden tijdens de Franse Revolutie van 1789 tot 1794 een centralistische, hervormingsgezinde beweging, die zich inzette voor meer sociale rechtvaardigheid, volkssoevereiniteit en de ondeelbaarheid van de Franse Republiek.
naamw. Uitspraak: [`sxrɪkbəwɪnt] Verbuigingen: schrikbewind|en (meerv.) manier van regeren waarbij de bevolking blootstaat aan door de overheid toegepast geweld Voorbeeld:&n... tiran = •heerser, meest bij de gratie van een schrikbewind.
Maximilien François Marie Isidore de Robespierre (1758-1794) was een Franse advocaat die een van de belangrijkste leiders van de Franse Revolutie (1789-1799) werd . Van zijn aanvankelijke opkomst tot roem in de Jacobin Club, domineerde Robespierre het machtige Comité van Openbare Veiligheid en hield hij toezicht op de Terreur.
Op 21 januari 1793 wordt de Franse koning Lodewijk XVI in Parijs onthoofd op de guillotine. Met de bestorming van de Bastille op 14 juli 1789 was de Franse Revolutie uitgebroken en in 1791 werd Lodewijk gevangen genomen. Met zijn dood kwam er een einde aan het absolutistische Ancien Régime.
Wantrouwen van de 'gewone bevolking' ten opzichte van koning en de aristocratie is kort samengevat de hoofdoorzaak van de bestorming van de Bastille. De druppel was vermoedelijk dat de populaire minister Jacques Necker werd ontslagen. Met name de hogere burgerij had zich door deze minister vertegenwoordigd gevoeld.
Een bijna pijnloze dood
Guillotin's belangrijkste reden is dat onthoofding met de guillotine humaner is. Het schuine mes valt namelijk zo snel, dat het bijna pijnloos moet zijn.
Toepassing. De guillotine was ontworpen om de executie zo humaan en pijnloos mogelijk te laten verlopen. De veroordeelde werd op zijn buik op een bank gelegd, en vastgebonden met een riem. De nek van de veroordeelde bevond zich tussen twee houten blokken met een spleet erin waardoorheen het mes kon vallen.
Voordat Frankrijk de doodstraf in 1981 afschafte, was onthoofding met de guillotine de officiële executiemethode. De man die de twijfelachtige eer heeft het laatste slachtoffer van de guillotine te zijn, heette Hamida Djandoubi.
Na elke dag van verwoesting werden de slachtoffers in verzegelde wagens naar de binnenplaats van een nabijgelegen klooster gebracht. Daar werden hun kleren uitgetrokken om de doodgravers te betalen en werden hun lichamen netjes opgestapeld in twee massagraven .
Maximilien de Robespierre leefde van 1758 tot 1794. Als de Franse Revolutie in 1789 niet was uitgebroken, dan had hij een onbekende jurist gebleven. Toen in 1792 een beslissing moest worden genomen over het leven van koning Lodewijk XVI, stemde hij voor onthoofding onder de guillotine.
Onder meer schrijver Marcel Proust, filosoof Auguste Comte, schrijver Oscar Wilde, zangeres Edith Piaf, de componist Chopin en The Doors-zanger Jim Morrison vonden er hun laatste rustplaats.
De guillotine brengt dus een afschuwelijke dood teweeg vanwege de intense fysieke pijn die ontstaat door de concentratie van zenuwen en de kracht van de klap, waarvan de kortheid niet opweegt tegen de intensiteit; maar ook omdat “in het hoofd – door deze straf van het lichaam gescheiden – het gevoel, de persoonlijkheid, het zelf, overblijft ...
Het grootste deel hiervan was verzonnen. Met haar haren afgeknipt en in een simpele witte jurk werd Marie Antoinette op 16 oktober in een mestkar naar de guillotine gebracht. Het plein waar ze overleed werd daarna tijdelijk Place de la Révolution genoemd, tegenwoordig heet het Place de la Concorde.
De Sovjet-Unie en China staan stevig bovenaan de lijst van landen die de meeste soldaten en burgers verloren in de Tweede Wereldoorlog. Samen staan ze voor bijna twee derde van de in totaal circa 75 miljoen slachtoffers.