Op 30 oktober 2014 besloot Zweden als eerste West-Europees EU-land Palestina officieel als staat te erkennen. Acht andere EU-landen hadden Palestina al erkend voordat zij tot de EU toetraden, namelijk Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Cyprus en Malta.
Palestina wordt officieel erkend door ruim 130 landen, waaronder enkele EU-lidstaten. Israël, maar ook Nederland en België, erkennen Palestina niet.
In de Arabische wereld is Israël alleen erkend door Egypte, Jordanië en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Sinds de oprichting van de Arabische Liga in 1945 wordt Israël door andere Arabische landen geboycot.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië. De grenzen van de huidige staten waren in het Ottomaanse Rijk niet herkenbaar.
Op 15 november 1988 richtte de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) in ballingschap in Algiers de Staat Palestina op met het uitroepen van de Palestijnse Onafhankelijkheidsverklaring.
Op 24 juli 1922 werd door de Volkenbond het mandaat over Palestina officieel aan de Britten gegeven.
Palestina is een streek aan de oostkust van de Middellandse Zee. Hoewel de term tegenwoordig vooral gebruikt wordt om de Palestijnse gebieden aan te duiden, omvatte de term Palestina vroeger een gebied dat bestaat uit het huidige Israël, de Palestijnse gebieden en delen van Jordanië, Syrië en Libanon.
Op 14 mei 1948 roept David Ben-Goerion de onafhankelijkheid uit van de nieuwe staat Israël. Het land krijgt internationaal veel tegenstand, maar ook veel steun, want het kan een thuishaven zijn voor de vele slachtoffers van de Duitse Jodenvervolging in Europa.
De meeste Palestijnen zien het Palestijnse volk als behorend tot de Arabische wereld en hebben als moedertaal het Arabisch. Tot de Palestijnen worden doorgaans ook zij gerekend die afstammen van de Bedoeïenen die oorspronkelijk in Historisch Palestina woonachtig waren en/of in dit gebied als nomaden hun vee hoedden.
Andere opties waren Palestina of Zion. Uiteindelijk werd toch de Bijbelse naam Israël gekozen. Sommige mensen vinden dat het gebied waar Israël ligt eigenlijk Palestina heet. Ook wordt Israël door joden en christenen soms het Beloofde Land of het Heilige Land genoemd.
Israël wordt door de meeste VN-landen erkend, er zijn 24 VN-landen die de staat Israël niet erkennen. Israël heeft een diverse bevolking, bestaande uit verschillende etnische en religieuze groepen, waaronder joden, moslims en christenen.
1948: Staat Israel uitgeroepen
Met het vertrek van de laatste Britse militairen komt er een eind aan het mandaat over Palestina.
Palestina ofwel Staat Palestina is een staat in Azië, in het Midden-Oosten, in de Levant. Het bestaat uit twee gebieden: de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever (samen de 'Palestijnse gebieden'). De Gazastrook grenst aan Israël en Egypte en heeft een kust aan de Middellandse Zee.
Terwijl mensen in Gaza de Israëlische bombardementen proberen te ontvluchten, houdt Egypte de grens dicht. Ook andere Arabische landen weigeren vooralsnog (meer) Palestijnen op te nemen. Hoe zit dat? "Ze willen niet meewerken aan een etnische zuivering."
De officiële talen zijn Hebreeuws en Arabisch.
In de geschiedenis, beginnend bij de tiende eeuw voor Christus, is het Jodendom in het gebied dat we nu Israël noemen eeuwenlang de grootste godsdienst. Rond die tijd komt het koninkrijk Israël op, samen met het koninkrijk Judea.
Sinds 2007 is Hamas aan de macht in de Gazastrook en controleert het dagelijks leven van de Gazanen. Israël en Egypte hebben de volledige controle over de toegang tot Gaza en handhaven sinds 2007 een fysieke en economische blokkade. Israël controleert al zijn landsgrenzen, de zeekust en het luchtruim.
Vrijwel iedere inwoner van de Palestijnse gebieden is moslim. 98% van de Palestijnen is soenniet. De inwoners van de Palestijnse gebieden hebben religieuze vrijheid: ze mogen zelf kiezen welk geloof ze belijden.
Onder leiding van Mozes ging het volk dat afstamde van Jakob, de Israëlieten, weg uit Egypte, terug naar Kanaän. Mozes stierf onderweg, en onder leiding van Jozua werd Kanaän weer heroverd door de Israëlieten. Het gebied heette nu weer Palestina. Dit gedeelte heet de Exodus.
Palestijnen hebben officieel geen nationaliteit. Daar verandert niets aan als ze van Israël naar Syrië vluchten en vandaar naar Nederland komen. Mensen die staatloos zijn, hebben bijvoorbeeld geen recht op een paspoort.
In Jezus' tijd bezetten de machtige Romeinen Palestina. Ze waren 60 jaar eerder het land binnengevallen en hielden de bevolking in een ijzeren greep. In Zuid-Palestina regeerde een Romeinse prefect, een soort gouverneur.
In 1946 stond Palestina onder het bewind van het Verenigd Koninkrijk. Dat had aan het einde van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) het Ottomaanse Rijk – dat heeft bestaan van 1299 tot uiteindelijk 1922 – verslagen. De Ottomanen hadden het gebied ruim 400 jaar eerder veroverd op de van oorsprong Egyptische Mammelukken.
Vanwege de Russische Revolutie zagen de communisten die in oktober 1917 aan de macht kwamen, van het koloniale gebied af. Omdat de Britten Palestina hadden veroverd, werd besloten dat Palestina Brits zou worden. Hierna kochten Joden grote delen land op in Palestina.
Om het verhaal te vertellen, moeten we terug naar het begin van de 20e eeuw. "Palestina, wat nu Israël is, werd door de Turken bestuurd en was onderdeel van het Ottomaanse Rijk", vertelt Verbeeck. "Turkije was bondgenoot van Duitsland en dus waren de geallieerden ook in oorlog met Turkije.