De Egyptenaren hebben de 24 uur voor één etmaal bedacht, oorspronkelijk, zo rond 1300 vChr. In Egypte geldt per etmaal een verhouding van (ongeveer) 10 uur daglicht, 10 uur donker en 2 maal 2 uur schemer, samen 24. Ze hadden ook voor twaalf 'uren' kunnen kiezen, maar misschien was dat te onnauwkeurig voor ze.
Griek bedacht minuten
Zij verdeelden de dag in 24 uur, maar hun zonnewijzers en waterklokken waren niet bijster geschikt voor nauwkeuriger tijdmetingen. Het concept van minuten en seconden werd in 150 n. Chr. bedacht door de Griek Ptolemaeus.
De uren waren echter van verschillende lengte, aangezien de zomeruren langer waren dan de winteruren. De oude Griekse astronoom Hipparchus stelde later voor om de dag op te splitsen in 24 equinoctiale uren.
De oudst bekende is van rond 1500 voor Christus. Onze tijd, de uren en minuten, werden bedacht door middeleeuwse astronomen. Zij grepen terug op de Babyloniërs, die telden in zestigtallen in de wiskunde en astronomie.
Om precies te zijn duurt één omwenteling van de Aarde 23 uur 56 minuten en 4 seconden. Waarom heeft een klok dan 24 uur? Dat komt omdat we de tijd tellen tussen de momenten waarop de Zon op zijn hoogste punt staat op twee opvolgende dagen. De Aarde draait in een dag ook een klein stukje in een baan om de Zon.
Een dag is de tijd die de Aarde nodig heeft om één keer rond haar as te draaien. Eén zo'n omwenteling duurt precies 24 uur. Als de plek op de Aarde waar jij bevindt naar de zon toe draait, wordt het dag. Draai je van de zon af, dan wordt het nacht.
Omdat 60 beter deelbaar is dan 100 misschien.60 kan men delen door 12 getallen en 100 maar door 9. Zo is een uur van 60 minuten makkelijker te verdelen in 3 of 6 stukken dan een uur van 100 minuten. Namelijk 20 en 10 minuten tegen 33,33 en 16,66 minuten.
Zowel de oude Sumeriërs als de Babyloniërs legden de basis voor ons moderne tijdsbegrip. Zij gebruikten een sexagesimaal stelsel met 60 als basis.
Omdat de aarde rond is, wordt hij maar voor de helft beschenen door de zon. Het verschil tussen de belichte zijde en de schaduwzijde van de aardbol bepaalt van nature het onderscheid tussen dag en nacht. De draaiing van de aarde zorgt voor het verstrijken van de tijd.
De Egyptenaren verdeelden de donkere uren ook in 12 secties op basis van de verschijning aan de nachthemel van 12 sterren naarmate de nacht vorderde . Dus met 12 uur daglicht en 12 uur nacht, werd de 24-uurs dag vastgesteld. In dit systeem zou een uur daglicht in de zomer langer zijn dan een uur in de winter.
Elke 24 uur voltooit de aarde één rotatie om haar as, wat één dag op onze planeet markeert . Deze betrouwbare rotatieperiode is wat mensen in staat stelde systemen te ontwikkelen om de tijd te vertellen en wat signalen aan mensen, dieren en planten geeft wanneer het tijd is om te rusten. Maar de rotatie van de aarde is niet altijd zo consistent geweest.
De 24-uursschaal werd overgenomen van de Egyptenaren en de 60 minuten en 60 seconden schaal werd overgenomen van de Babyloniërs . Als we in de details duiken, waren er in de oudheid veel soorten tijdschalen geformuleerd door veel landen. Dit waren echter de gebruikelijke aanpassingen die in de moderne wereld werden gemaakt.
Binnen het Internationaal Stelsel van Eenheden (SI-stelsel) is de seconde de eenheid van tijd. Wel wordt de dag (in de zin van etmaal) in het SI erkend als een aanvullende eenheid die in combinatie met SI-eenheden gebruikt mag worden. De dag is in het stelsel gelijkgesteld aan 24 uur oftewel 86.400 seconden.
Waarschijnlijk is het getal 60 gekozen omdat dit gemakkelijk verdeelbaar is in gehele delen. Een halve minuut is 30 seconden, een derde minuut is 20 seconden, een kwart 15, een vijfde 12, een zesde 10 enzovoort.
De dagduur hangt namelijk niet het sterkst samen met de siderische dag, de rotatie van de Aarde om haar as in 23 uur, 56 minuten en 4 seconden, maar met de synodische dag van gemiddeld 24 uur waarin ook de rotatie van de Aarde rond de zon meespeelt.
Vroeger duurde een dag maar 17 uur. Om erachter te komen hoe het zonnestelsel er miljoenen jaren geleden uitzag, moet je niet naar boven kijken, maar juist naar beneden. Oeroude aardlagen bevatten namelijk sporen van vroegere klimaatveranderingen, die het gevolg waren van duw- en trekwerk van andere hemellichamen.
Wettelijk gezien deelt de USNO vandaag de dag de verantwoordelijkheden voor het meten en verspreiden van tijd met de Time and Frequency-afdeling van het National Institute of Standards and Technology (NIST), dat onder het Amerikaanse ministerie van Handel valt. De USNO stelt de tijd vast voor GPS- en navigatiesystemen en het ministerie.
De uitvinding van de mechanische klok wordt toegeschreven aan de Fransman Gerbert (later paus Silvester II), die leefde rond de 10e eeuw.
De internationale coördinatie van de tijd wordt gecontroleerd door de International Earth Rotation and Reference Systems Service, IERS . IERS is verantwoordelijk voor het in de gaten houden van de nauwkeurige rotatie van de aarde en voegt 'schrikkelseconden' toe om de tijd synchroon te houden met de rotatie van de aarde.
VOLGENS archeologisch bewijs begonnen de Babyloniërs en Egyptenaren minstens 5000 jaar geleden met het meten van de tijd. Ze introduceerden kalenders om gemeenschappelijke activiteiten en openbare evenementen te organiseren en coördineren, om de verzending van goederen te plannen en vooral om de cycli van planten en oogsten te reguleren.
De klassieke Grieken wisten heel goed dat de aarde een bol was. Ook al geloofden ze dat de zon om de aarde draaide, het was nog steeds duidelijk dat dag voor de ene helft nacht zou zijn voor de andere. Waarschijnlijk begrepen de Babyloniërs dit ook. De Griekse astronomie is afgeleid van de Babyloniërs.
DE VERDELING van het uur in 60 minuten en van de minuut in 60 seconden komt van de Babyloniërs die een sexagesimaal (tellen in 60) systeem gebruikten voor wiskunde en astronomie. Ze leidden hun getallensysteem af van de Sumeriërs die het al in 3500 v.Chr. gebruikten.
De aarde draait in een dag van 24 uur om haar as. Er zijn daarom op aarde 24 zogenaamde tijdzones afgesproken, waarin geldt dat het overal even laat is. Deze zones volgen de meridianen, dat zijn denkbeeldige 'rechte' lijnen over het aardoppervlak van de noord- naar de zuidpool.
Zo leefde in het oude Mesopotamië (Babylon maakte deel uit van dit land) het Sumerische volk, dat het getal 60 als grondgetal gebruikte. Het was beter deelbaar dan 100. Zo is het waarschijnlijk gekomen dat er 60 minuten in een uur en 60 seconden in een minuut bestaan. Boogminuten en (tijd) minuten lopen niet gelijk.
uur: 1 uur =60 minuten =60⋅60 = 60 ⋅ 60 seconden =3600 s.