Ketanrijst. Ketanrijst wordt ook wel kleefrijst genoemd, omdat het goed aan elkaar plakt. Het is dezelfde soort rijst als de Japanse sushi-, de Spaanse paella- en de Italiaanse risottorijst, maar de ketanrijst wordt vaak in de Aziatische keuken gebruikt. Met deze rijstsoort kun je perfect Indonesische lempers maken.
Wil je de rijst weer plakkerig krijgen dan moet je er dus voor zorgen dat je weer zetmeel aan het kookproces toevoegd. Dit doe je door in een pan met water bloem toe te voegen en dit even goed te kloppen. Doe je rijst in het water en laat dit even in koken totdat je een papje krijgt.
Basmati heeft in vergelijking met Pandan een nog langere korrel en kookt nog droger. Het heeft een lichte, luchtige textuur wat een heerlijk mondgevoel geeft. In combinatie met het heerlijke subtiele aroma maakt dit Basmati rijst ideaal voor gerechten zoals curry, pilav en rijstsalades.
Welke rijst je hebt gekozen: basmati is bijvoorbeeld droger dan pandanrijst. Wil je plakkerige rijst of juist niet? Vraagt het gerecht om plakkerige rijst, dan doe je er goed aan om de rijst juist níet af te spoelen.
Basmati is perfect voor Indiase gerechten. Curry's en pilav bijvoorbeeld, omdat-ie stevig blijft en niet gaat kleven. De korrel is fijn, waardoor hij wat sneller gaart dan witte rijst.
Uit die test bleek dat rijst die werd verkocht als basmati rijst opvallend vaak geen basmati was. Of dat het was aangelengd met non-basmati rijst. Behalve je raad het al: Tilda, die was altijd 100% basmati.
Dan is er nog bomba. Deze rijstsoort wordt veel door de Spanjaarden gebruikt voor de wereldberoemde paella. Het absorbeert twee keer zo veel vocht als langkorrelige soorten, maar wordt zoals haar ronde broertjes niet plakkerig.
Jasmijnrijst. Jasmijnrijst is een heel aromatische rijstsoort die voornamelijk in Thailand wordt verbouwd, maar ook vaak in Vietnam en Cambodja. De korrel is wat langer en zoetiger van smaak, en is na het koken een beetje zacht en plakkerig.
Tips, weetjes & recepten Basmati rijst is de rijst voor een Indiase maaltijd, maar voor een Chinese, Indonesische of Thaise maaltijd gebruik je liever pandan rijst (ook wel jasmijnrijst genoemd). Er bestaat ook zilvervlies basmati rijst.
Net als witte rijst bevat deze rijst een stuk minder voedingsstoffen doordat het vliesje is verwijderd. De rijstkorrel van basmatirijst is in vergelijking met andere soorten langer en heeft een lichte nootachtige smaak. Doordat er meer smaak aan zit, is dit een favoriet bij velen.
Basmati wordt dan ook letterlijk vertaald in 'geurig'. Het lijkt daarmee wel een beetje op jasmijnrijst of pandanrijst Het is ook doorgaans wat minder vochtig en plakkerig dan bijvoorbeeld jasmijnrijst. Die luchtigheid en lichte consistentie maken het de ideale rijst voor bij Indiase curry's en Midden-Oosterse pilavs.
Uruchimai is de standaard rijst, ofwel wat wij sushirijst noemen. Maar het wordt voor van alles gebruikt in de Japanse keuken, gewoon om te eten maar ook bijvoorbeeld saké van te maken.
Basmatirijst. Basmati is volgens velen de lekkerste van alle verschillende rijstsoorten. Dat is ook de reden waarom we er graag wel twee keer zoveel voor betalen als voor gewone witte rijst. Basmati komt oorspronkelijk uit India, maar tegenwoordig wordt het ook veel in Pakistan verbouwd.
Sushirijst, ofwel Japanse rijst, heeft een wat kortere, meer ronde gepolijste korrel. Deze rijstsoort wordt ook wel kleefrijst genoemd, omdat ze zo plakkerig wordt na het koken.
Deze rijstsoort bevat veel zetmeel, wat de gekookte rijst heel plakkerig maakt. Het is daarom belangrijk dat je de rijst goed afspoelt. De sushirijst hoort na het koken chewy, een beetje plakkerig en toch los te zijn. De verhouding kortkorrelige rijst en water is ongeveer 1:1.
Door je rijst te spoelen was je niet alleen kleine deeltjes stof van de korrels af, maar verwijder je ook het overgebleven laagje zetmeel. Dat zetmeel zorgt ervoor dat de rijst na het koken aan elkaar plakt. Sommige gerechten vragen daar echter om. Denk maar aan het maken van risotto gerechten of sushi.
Chinese restaurants gebruiken voornamelijk arachideolie (=pindaolie).
Gebruik bij voorkeur hele kruiden die je er makkelijk uit kunt vissen als de rijst gaar is. Denk hierbij aan een gekneusde stengel citroengras, een steeltje kaneel, een laurierblad of wat plakjes gember. Je kunt trouwens ook gewoon gedroogde kruiden toevoegen aan het kookwater. Lekker experimenteren!
Bij een Chinese rijsttafel denk ik meer aan Fou yong hai, Kou lou kai, Saté en Tjap Tjoy, terwijl er bij een Indonesische rijsttafel Sajoer, Rendang en Babi Ketjap op tafel staat. Nasi Goreng en Bami Goreng past eigenlijk bij allebei. Hou rekening met de hoeveelheden.
Waar jasmijnrijst dus vanwege de werkzame stof 2-acetyl-1pyrroline heerlijk geurt, is pandanrijst geen officiële rijstsoort. Pandanrijst is vaak een mix van gewone rijst met 'mindere' kwaliteit jasmijnrijst, óf gewone rijst die gearomatiseerd is met de geur/ het extract van het pandanblad.
Dat is exact hetzelfde goedje dat jasmijnrijst een heerlijke geur geeft, waardoor pandanbladeren wel eens gebruikt worden om die lekkere aroma's te versterken. Daarom wordt jasmijnrijst in Nederland ook wel pandanrijst genoemd. Sterker nog, het is de meest gebruikte naam!
Het vliesje en die kiem (die bij witte rijst worden verwijderd) bevatten bijvoorbeeld ook vitamine B1, vitamine B6 en een best aardige hoeveelheid fosfor, kalium en magnesium. Kortom, meer voedingsstoffen voor dezelfde hoeveelheid calorieën. En dat maakt zilvervliesrijst de meest gezonde rijst!
Waarom moet rijst rusten? Zodra het deksel op de pan gaat, is het zaak de korrels te laten rusten. Als je tussentijds gaat roeren, komt het zetmeel los waardoor de rijst zompig wordt en slof kan gaan smaken.
Je hebt dus evenveel kopjes water als rijst. Breng de rijst vervolgens zonder deksel (eventueel met een snufje zout) aan de kook. Wanneer de rijst droog is, zet je de deksel erop en laat je het op een laag pitje zo'n 15 á 20 minuten garen. Het resultaat is droge rijst!