Rode lieveheersbeestje zijn dus zelfs giftiger dan de gele want ze vallen met hun knalrode kleur harder op in de natuur. De gele beestjes zijn dan wel minder opvallend maar hebben dus ook minder gif in zich. Gelukkig kunnen ze zich makkelijker verstoppen voor vijanden.
Nee, lieveheersbeestjes zijn niet gevaarlijk. Ze kunnen wel bijten maar doen dit zelden. Steken kunnen ze niet en ze zijn ook niet giftig. De gele vloeistof die ze kunnen afscheiden is wel erg bitter en kan je maar beter van je handen wassen.
Giftige insecten
„Alle lieveheersbeestje kunnen bijten, maar de harlekijnlieveheersbeestjes zijn groter en bijten vaker.”
Lieveheersbeestjes lijken heel onschuldig en ze zien er zélfs wat schattig uit, met hun stipjes. Maar ze kunnen behoorlijk gevaarlijk zijn, blijkt. Een man is bijna overleden aan de gevolgen van een bloedvergiftiging, veroorzaakt door een beet van het rood-zwarte insect.
De beestjes doen niemand iets aan. Althans... ze doen geen mensen kwaad, maar soms wel hun eigen soortgenoten. Gelukkig zijn ze niet schadelijk voor je huis, de beestjes eten namelijk niet in de winter.
Sommigen denken ook dat gele lieveheersbeestjes wel giftig zijn en de rode niet. Maar niets is dus minder waar. Elk lieveheersbeestje is giftig in meer of mindere mate. Er wordt gezegd 'hoe feller de kleur, hoe giftiger het lieveheersbeestje'.
Oranje en gele lieveheersbeestjes
Oranje is namelijk de kleur van het heiligbeenchakra en staat voor creativiteit, vruchtbaarheid en gezondheid. Er bestaan overigens ook gele lieveheersbeestjes. Deze symboliseren het begin van iets nieuws.
Lieveheersbeestjes behoren tot de meest opvallende kevers en vallen op door hun felrode of gele kleur van de dekschilden. Op de dekschilden zijn (zwarte) stippen zichtbaar; deze moeten in combinatie met de felle kleur predatoren afschrikken.
Als je een lieveheersbeestje "pest" door zachtjes op hem te drukken dan produceert hij een gele vloeistof. Dit gedrag heet "reflexbloeden". De vloeistof (hemolymfe), die tevoorschijn komt bij het femoro-tibiale gewricht van de poten, heeft een kwalijk geurtje en smaakt erg bitter.
Lieveheersbeestjes kunnen namelijk vocht vanuit hun gewrichten in hun benen afscheiden, waardoor ze een vieze smaak krijgen. Daarom wordt er soms ook wel gezegd dat lieveheersbeestjes stinkende voeten kunnen hebben. De beestjes kunnen bovendien 'dood spelen'.
Giftig? Vaak hoor je zeggen dat lieveheersbeestjes giftig zijn. Dat klopt ook wel, maar ze zijn niet zo giftig dat wij mensen er ziek van zouden worden. Kleinere dieren zoals vogels, die kevers eten, kunnen er wel ziek van worden.
Lieveheersbeestjes bevinden zich overal op de wereld en symboliseren bescherming, weerstand en geluk. Lieveheersbeestjes staan erom bekend dat zij het plantenrijk beschermen doordat zij ongedierte eten die mogelijk de planten zouden kunnen beschadigen. Dit is waarom lieveheersbeestjes geluk brengen.
Het lieveheersbeestje
De meeste lieveheersbeestje leven maar een jaar. Het aantal stippen zegt dus niets over hun leeftijd. Anders zouden er alleen maar lieveheersbeestje bestaan met een stip. Lieveheersbeestje behoren tot de keverfamilie.
Het lieveheersbeestje brengt je de boodschap dat je op het juiste pad staat. Het universum zal ingenomen zijn met jouw volgende stappen op de weg die je hebt ingezet. Ga ervoor, lief mens, heb vertrouwen en geloof in jouw kunnen, dat zoveel meer omvat dan dat je nu misschien kunt zien.
De kleur kan variëren van lichtgeel of oranjerood tot zwart en het aantal stippen ligt tussen te 0 en 21. De meest voorkomende kleuren zijn zwart met roodachtige stippen en oranjerood met zwarte stippen die vaag kunnen zijn of zelfs geheel verdwijnen.
Het jonge kevertje is niet oranjerood en stippen zijn er ook niet. De dekschilden aan de bovenkant worden al gauw hard. De kleur wordt donkerder en de stippen worden zichtbaar. Langzaam verdwijnt de gele kleur.
Samenvatting. Twee boeven zijn 's nachts van plan de prijskoe van de boerderij te stelen. Ze worden echter afgeluisterd door het lieveheersbeestje, dat een slimme tegenaanval bedenkt: elk dier doet het geluid van een ander dier op de boerderij na.
Als ze toch binnen zijn kan je verschillende dingen doen, maar vooral: geen paniek, maar gezond verstand gebruiken. Je kunt lieveheersbeestjes gewoon in je huis laten overwinteren: in het voorjaar gaan ze vanzelf weer naar buiten. Als je ze hinderlijk vindt of allergisch bent, kun je ze vangen en weer buitenzetten.
Op het einde van de zomer als de bladluizen schaars worden, voeden lieveheersbeestjes zich ook met stuifmeel en schimmelsporen. Ook in het vroege voorjaar, als ze net uit de winterslaap zijn gekomen, voeden ze zich met nektar of jonge blaadjes om vocht binnen te krijgen.
Kriebelbeestjes = Wormen, pissebedden en andere kriebelbeestjes worden door de mens vaak als lastig ervaren, maar voor de natuur zijn ze uiterst nuttig. Ze vervullen in het ecosysteem de rol van opruimers en afbrekers. Met hun activiteiten ...
De volwassen lieveheersbeestjes plaats je in een grote, gesloten bak met luchtgaten en zet je op kamertemperatuur maar wel uit de zon. Je voegt dagelijks voldoende voedsel toe, bladluizen op takken zijn ideaal om te voeden en ook het beste om de lieveheersbeestjes op kracht te houden.
Bestrijd lieveheersbeestjes binnenshuis met een stofzuiger, een val met azijn of een insecticide bedoeld voor gebruik binnenshuis. Je kunt voorkomen dat lieveheersbeestjes je huis binnenkomen door citronellakaarsen en citrusgeuren te gebruiken, en openingen en kieren dicht te maken met tochtband en kit.
Enkele jaren later werd de lieveheersbeestjestegel geboren, met het door Wisbrun bedachte lieveheersbeestje als symbool tegen pesten, agressie en geweld.
Het Aziatische lieveheersbeestje, Harmonia axyridis, oorspronkelijk uit China en Japan, onderscheidt zich van de Europese soorten doordat het groter is en het een deukje in het dekschild op het achterlijf heeft dat met het blote oog is waar te nemen; kleur en stippen zijn geen onderscheidende kenmerken.
Ontwikkelingsfasen. Bij het lieveheersbeestje ziet men bijna geen verschil tussen het mannetje en het vrouwtje. Meestal is het mannetje iets kleiner. Pas bij de paring wordt duidelijk wie het mannetje is, want deze klimt dan op de rug van het vrouwtje.