Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Wat is amitriptyline? Amitriptyline is een medicijn dat wordt voorgeschreven bij depressiviteit, zenuwpijnen en soms bij fibromyalgie. Bij zenuwpijn heeft dit medicijn een pijnstillend effect. Dit pijnstillend effect komt op een andere manier tot stand dan de werking tegen depressiviteit.
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer daarom de huid niet aan te raken, niet te wrijven en te voorkomen dat de huid koud wordt. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud. Dat kan helpen om de pijn minder te maken.
Limiteer of vermijd ook de inname van fastfood en suiker.
Kies voor water in plaats van frisdrank, en kies voor gezonde snacks zoals een stuk fruit, groente, of magere yoghurt. Probeer meer thuis te koken en minder af te halen.
Een gebrek aan vitamine B12 kan je zenuwcellen verslechteren, wat tot tintelingen in je voeten en handen leidt. Ook een brandend gevoel of zenuwpijn kunnen op een tekort wijzen. Zonder de bescherming van vitamine B12, kunnen de zenuwen in je ruggenmerg verdoofd raken waardoor je je duizelig voelt en begint te wankelen.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken zijn, zit klem of is beschadigd. De pijn blijft vaak weken tot maanden. Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed.
Volgens de NHG-Standaard Pijn (2016), bij neuropathische pijn: begindosering: 's avonds 10–25 mg, op geleide van effect en bijwerkingen elke 1–2 weken geleidelijk verhogen met 25 mg/dag tot maximaal 125 mg/dag.
Bij het voorschrijven van een tricyclisch antidepressivum voor kwetsbare ouderen, verdient nortriptyline de voorkeur. Deze actieve metaboliet van amitriptyline heeft namelijk de minste anticholinergische en cardiologische bijwerkingen.
“Het netwerk van zenuwbanen kunnen we in beeld brengen met behulp van verschillende MRI-scans. We zien dan in hoeverre de zenuwbanen intact zijn en kunnen in kaart brengen welke hersengebieden meer of minder met elkaar in verbinding staan.
Soms kan een zenuw niet goed werken door druk van buitenaf. Dat komt meestal voor op plaatsen waar weinig omringend weefsel is. Eens de druk van buitenaf verdwijnt, verdwijnen je klachten meestal spontaan.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.
Langdurige (chronische) pijn is het voornaamste symptoom van zenuwpijn. De pijn kan constant aanwezig zijn of in aanvallen optreden. Gewone pijnstillers helpen vaak niet tegen de pijn. Wrijven op de plek van de pijn maakt de pijn vaak erger.
Het is dus goed mogelijk dat niet alle symptomen optreden. Enkele voorbeelden van lichamelijke klachten (pijnklachten door stress) die als gevolg van stress kunnen optreden: Neuropatische pijn; Pijn in het middenrif of de longen.
Zenuwpijn: u merkt na 1 week dat het medicijn werkt. U kunt wel meteen last van bijwerkingen krijgen. Zoals een droge mond, verstopping, misselijk zijn, trillende handen en zweten.
De werkzame stof in Amitriptyline is amitriptyline. Amitriptyline regelt in de hersenen de hoeveelheid van twee natuurlijk voorkomende stoffen die een rol spelen bij stemmingen en emoties. Het remt de heropname van norepinefrine en serotonine.
Bij behandeling langer dan vier maanden (tot. 11.155 pat.) was er sprake van een statistisch significante gewichtstoename bij gebruik van amitriptyline (2,2 kg) en paroxetine (2,7 kg) en werden de gewichtsreducerende effecten van enkele geneesmiddelen niet meer waargenomen.
Amitriptyline is een antidepressivum, dat ook kan worden gebruikt in de behandeling van chronische pijn. De dosering die wordt gebruikt in de behandeling van pijn is meestal veel lager dan de dosering die wordt gebruikt voor de behandeling van depressie.
Verder kan magnesiumsulfaat, in doseringen van 500-1000 mg ingezet worden om de pijnstillende werking van andere stoffen te potentiëren, via het effect op de zogenaamde NMDA receptor. Deze receptor speelt een belangrijke rol bij de pijnverwerking op ruggenmergniveau.
Zenuwpijn wordt door dokters ook wel neuropathische pijn genoemd. Pijn die wordt veroorzaakt doordat de zenuwen niet meer goed functioneren. Deze zenuwpijn geeft je letterlijk de zenuwen. Soms kan je er zelfs niet meer goed door slapen.
Elektromyogram (EMG)
Met een EMG-onderzoek meet de arts de werking van de zenuwen en spieren. Het onderzoek bestaat meestal uit twee delen. Eerst plaatst de arts plakkertjes (elektroden) op de huid. Hij prikkelt de zenuw met een klein elektrisch stroompje en meet of de spieren daarop reageren.
Gunstig effect magnesium
Wout zegt hierover: “Hoogstwaarschijnlijk doet magnesium ook veel positiefs bij typische diabetescomplicaties zoals slecht zien, nierproblemen en neuropathie (pijn, tintelingen, gevoelloosheid in handen en voeten).
Lichamelijke inspanning blijkt bijvoorbeeld de neurogenese te stimuleren. Bij proeven met muizen bleek dat actieve muizen in vergelijking met luie muizen na een maand 2,5 keer zoveel nieuwe zenuwcellen in de hersenen hadden. Beweging bevordert dus de aanmaak van nieuwe zenuwcellen.