In het begin zijn de symptomen van auto-immuunziekten vaak vrij licht en vaag, waardoor de patiënt er weinig aandacht aan besteedt. Denk aan vermoeidheid, hoofdpijn, futloosheid, darmklachten, spierpijn, gewrichtspijn … Bij een doktersbezoek wordt er zelden alarm geslagen, omdat de symptomen niet ernstig zijn.
Auto-immuunziekten zijn aandoeningen waarbij het immuunsysteem per ongeluk het eigen weefsel van het lichaam aanvalt. Deze aandoeningen komen vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en kunnen leiden tot afwijkingen aan het hart en de bloedvaten.
Auto-immuunziektes kan je niet genezen. De behandelingen die ervoor bestaat, kunnen wel het effect van het immuunsysteem beperken waardoor de pijn en ontsteking kan verminderen. Meestal worden middelen zoals NSAIDs en immunosuppressiva ingezet.
Bloedonderzoek is de meest gebruikte manier om autoantistoffen aan te tonen. Vaak zijn de bestanddelen van het lichaam waartegen deze autoantistoffen gericht zijn structuren (veelal eiwitten) die in celkernen voorkomen.
Als je grote hoeveelheden auto-antilichamen of anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed hebt, kan dit wijzen op een auto-immuunziekte. De ANA-test spoort de anti-nucleaire antilichamen (ANA) in je bloed op. Anti-nucleaire antilichamen (ANA) richten zich tegen de kern (nucleus) van de cellen in je lichaam.
Uw zorgverlener kan bloedonderzoeken voorschrijven om te zoeken naar specifieke tekenen (markers) van auto-immuunziekten . Deze markers zijn als aanwijzingen die uw immuunsysteem achterlaat nadat het uw lichaam heeft beschadigd of specifieke problemen heeft veroorzaakt. Mogelijk hebt u wat beeldvormende tests nodig om foto's te maken van de binnenkant van uw lichaam, waaronder: röntgenfoto's.
Glutenhoudende granen, melkeiwit en eiwit van eieren blijven voor de meeste mensen met een auto-immuunziekte een belangrijke trigger en moet men blijven vermijden. Deze voedingsaanpassing is drastisch en het lijkt moeilijk om het vol te houden.
Een verzwakt immuunsysteem herken je aan de volgende symptomen: Aanhoudende vermoeidheid. Terugkerende infecties, zoals regelmatige blaasontstekingen, ontstoken tandvlees, maagklachten of diarree. Regelmatige verkoudheidsklachten.
Chronische stress kan leiden tot auto-immuunziekten doordat immuuncellen gezond weefsel aanvallen. Dit kan de progressie van auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis en lupus versnellen.
De ziekte komt meestal voor tussen de 30 en 50 jaar (maar kan op elke leeftijd voorkomen) en komt vier tot acht keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Soms gaat de auto-immuunziekte gepaard met een oogziekte (dit staat bekend als Graves' opthalmopathie).
Een bloedonderzoek geeft snel een idee van de toestand van je immuunsysteem. Onderzoekers bekijken je witte bloedcellen onder de microscoop. Ze tellen en onderzoeken ze op uiterlijk, vorm, grootte en kwaliteit. Ze bepalen ook de antistoffen.
Bij auto-immuunziekten valt het immuunsysteem de eigen weefsels van het lichaam aan. Enkele auto-immuunziekten die verward kunnen worden met de menopauze zijn lupus, reumatoïde artritis en het syndroom van Sjögren . Enkele gedeelde symptomen zijn vermoeidheid, gewrichtspijn, stijfheid, hoofdpijn, huid- en vaginale droogheid en geheugenverlies.
Een auto-immuunziekte ontstaat als er bij het opruimen van lichaamseigen celresten iets verkeerd gaat. Dit gebeurt bijvoorbeeld als goed werkende cellen worden opgeruimd door het lichaam. Hierdoor beschadigt het orgaan waarin deze cellen voorkomen.
Tot deze ziekten behoren onder meer coeliakie, inflammatoire darmziekte, auto-immuun enteropathie, auto-immuun hepatitis, primaire scleroserende cholangitis en primaire biliaire cholangitis .
Auto-immuunziekten:
Bij auto-immuunziekten is het immuunsysteem verstoord en valt het lichaamseigen cellen aan. Cyclofosfamide helpt dit proces tegen te gaan.
Naast genetische en hormonale factoren speelt ook uw levensstijl een rol bij het bepalen van uw gezondheid. Overmatig buikvet en langdurige stress kunnen negatieve effecten hebben, waaronder een verzwakt immuunsysteem. Roken, slecht slapen en gebrek aan lichaamsbeweging vergroten eveneens het risico op ziekte.
tintelingen of een doof gevoel. een droge mond, misselijkheid, maagklachten, braken of diarree;hoofdpijn, rood worden, flauwvallen. het gevoel niet meer te weten wie of waar je bent.
Medicijnen tegen afweerreacties
De meest gebruikte medicijnen om de afweer te onderdrukken zijn azathioprine, basiliximab, ciclosporine, mycofenolzuur, sirolimus, tacrolimus, thalidomide en thymocytenimmunoglobuline.
Eet veel groente en fruit; dagelijks minimaal 250 gram groente en 2 porties fruit. Kies vooral volkoren, zoals volkorenbrood, -pasta en -couscous en zilvervliesrijst. Varieer met vlees, vis, peulvruchten, noten, eieren en vegetarische producten. Neem genoeg magere en halfvolle zuivel, zoals melk, yoghurt en kaas.
Lijst van (vermoedelijke) auto-immuunziekten:
Zenuwweefsel: Multiple sclerose (MS) Spierweefsel (neuromusculair): Myasthenia gravis. Darm (verteringsstelsel): Ziekte van Crohn, Colitis Ulcerosa, Coeliakie (gluten) Huid: Psoriasis, lupus (huidlupus), vitiligo en lichen planus (ook slijmvliezen)
Wetenschappers vermoeden al lange tijd dat vitamine D het risico op auto-immuunziektes kan verminderen. Een nieuw onderzoek laat nu zien dat dit ook echt het geval is – in ieder geval voor mensen boven de vijftig. Vitamine D-supplementen blijken daadwerkelijk de kans op auto-immuunziektes te verminderen.
Er bestaat een nauwe relatie tussen auto-immuniteit en auto-antilichamen; ondanks dit zijn sommige patiënten aanhoudend negatief voor ziektespecifieke auto-antilichamen . Deze aandoeningen zijn gedefinieerd als seronegatieve auto-immuunziekten.
In het begin zijn de symptomen van auto-immuunziekten vaak vrij licht en vaag, waardoor de patiënt er weinig aandacht aan besteedt. Denk aan vermoeidheid, hoofdpijn, futloosheid, darmklachten, spierpijn, gewrichtspijn … Bij een doktersbezoek wordt er zelden alarm geslagen, omdat de symptomen niet ernstig zijn.
Symptomen van auto-immuunziekten
Altijd moe zijn (vermoeidheid) Gewrichtspijn en stijfheid. Spierpijn of -zwakte. Huidproblemen zoals huiduitslag, zweren en droge of schilferige huid.